Ik was het hemelvaartweekeinde van Winschoten naar Bunschoten.
En Quandy is ook mee.
Bunschoten wordt vaak in één adem genoemd met Spakenburg, omdat de plaats één geheel is onder de naam Bunschoten-Spakenburg. Vroeger was Bunschoten een boerenstad ten zuiden van het vissersdorp Spakenburg. De nieuwbouwwijken zijn allemaal even mooi en netjes en gaan naadloos in elkaar over.
Het drukke levendige centrum van Spakenburg is erg oud, fraai en herkenbaar. En de oude stad Bunschoten in het zuiden is erg rustig, en ook erg bijzonder, door de nimmer volgebouwde stadsweide.
De gemeente heet echter Bunschoten, dus ik kan met goed fatsoen zeggen dat ik was in Bunschoten.
De keuze is reuze.
Wat Winschoten en Bunschoten gemeen hebben is een Kerkstraat, hoewel de staat in Bunschoten echt een straat is, en die in Winschoten slechts een bordje aan de muur in een steeg.
En zijn fietsers toegestaan, maar snorfietsen dan weer niet.
Na het nuttigen van een ijse kwam ik er achter dat ik voor een monument zat. De kransen staan er nu een volle week, toen ik stil was bij het monument in Winschoten stonden alhier mensen stil bij dit monument in Bunschoten.
De haven van Winschoten bestaat nog steeds, de haven van Bunschoten is eens geweest.
Dit is een uniek gebied, de gracht werd in de middeleeuwen aangelegd, daarbinnen is het in al die eeuwen nimmer volgebouwd, en dat zal ook nimmer gaan gebeuren.
Winschoten heeft drie molens, Bunschoten één.
Een straatje in Bunschoten draagt dezelfde naam als een dorpje in de gemeente Oldambt waar Winschoten de hoofdstad van is.
Bunschoten-Spakenburg is een plaats die ligt in de gemeente Bunschoten.
En sinds de jaren 80 klinkt er ook dit carrillon, omdat ze toen 600 jaar stadsrechten hadden.
De stadsrechten waren voor de stad Bunschoten, dat vastgegroeid is aan het dorp Spakenburg.
Bunschoten was van oorsprong een boerenstad, en Spakenburg een vissersdorp.
De nieuwbouwwijken zien er allemaal ongeveer hetzelfde uit en is dan ook één geheel, alleen de oude centrums verschillen.
Natuurlijk is Quandy ook mee, oplettende lezers weten dat, en mensen die dat echt willen weten en kunnen scrollen weten dat ook.
Bij de plaatselijke VVV ontving ik een folder met twee wandelroutes, de boerenroute liep ik gisteren en de vissersroute liep ik vandaag.
Ik begrijp werkelijk niet wat mensen tegen windmolens kunnen hebben, het is gratis kunst en nog nuttig ook.
Ik vind het vaak wel leuk als er een auto bij in beeld komt te staan, dan komen de verhoudingen beter over, en de auto zal verouderen en oude panden blijven altijd oude panden.
Het was prachtig mooi weer en dat mag wat mij betreft wel altijd zo blijven.
Het is absurd om iemand een goede reis of fijne vakantie toe te wensen als die al reeds onderweg is, dat is net als een prettig weekeinde wensen terwijl het weekeinde al gaande is, of een goed nieuwjaar terwijl die al begonnen is. Doe dat eens niet, en geniet van het leven. Zoals bijvoorbeeld het bekijken van deze prachtige molen te Bunschoten.
Heel bijzonder in Bunschoten zijn de middeleeuwse stadsweiden, bedoeld voor stadsuitbreiding dat er op die plek nimmer gekomen is, en nu dus weilanden midden in de stad.
En dat ziet er dus zo uit, met daaromheen dus allemaal nieuwbouwwijken.
Maar ook prachtige statige gebouwen, zoals dit raadhuis.
Een dorpsstraat in een stad, hoogt ongebruikelijk, me dunkt.
Iemand met een kale kop heeft last van Edel, dat is meer haar om de zak dan op de schedel.
In sommige kunstwerken kan je heel wat zien, ik zie hier een schip in, als je goed kijkt.
Informatie neem ik ook altijd graag tot me, toch vergeet ik ook altijd weer veel.
Niet alles hoeft mooi te zijn, dat is dit dan ook niet.
Toch altijd fijn, welkom zijn.
En nu heeft u er weer tien gezien.
Update: Dit logje is een vervolg op het logje van gisteren en het logje van morgen is weer een vervolg op vandaag, dus wie wil weten of Quandy mee is hoeft alleen maar even te scrollen.
Ik was op de eerste bevrijdingsfestival van Winschoten in het Maintebos.
Er was een rechtsreekse radiouitzending bezig van de lokale omroep achterop het veldje en ik laat zien dat het nog niet heel druk is. Dan wat liedjes van Kira Dekker.
Update: Lokale omroep is iets anders dan regionale omroep, ik zeg het maar even.
Als ik wil dat ik tot acht mei de doden herdenk dan herdenk ik de doden tot acht mei, en als ik dat wil tot negen mei dan rek ik er nog een dagje bij, dat vind ik het mooie van mijn weblog. Hier gaat alles zoals ik wil, in eigen tempo slentert mijn weblog achter mijn leven aan. Het is geen online dagboek, het is geen fotolog, en soms ook wel, en momenteel doe ik veel met filmpjes.
Nooit eerder was er in Winschoten een bevrijdingsfestival, dit was de eerste editie.
Het geheel duurde van tien uur in de ochtend tot ver na elf uur in de avond, en ik was daar al die tijd. Helaas was de lokatie niet het Marktplein, maar het Maintebos, ver weg van de kroegjes, eettentjes en het winkelend publiek. Nu waren daar ook voldoende eet en drinkgelegenheden, en het is natuurlijk een prachtige lokatie. Daar werden in het verleden al eens een aantal Sodom Metal festivals georganiseerd.
Ik was op de fiets en kon helemaal doorrijden tot de boom naar keuze waar ik hem bij kon zetten zodat ik er goed de zicht op kon houden. De locoburgemeester was met haar toespraak bezig en ik zag het orkest De Harmonie al klaarzitten. Waarom dat nou allemaal in die warme tent moest en niet gewoon op het gereedstaande grote podium is me niet duidelijk geworden.
1: Het Wilhelmus door De Harmonie. 2: Roelof van der Velde en Betsie Beishuizen zingen Stel je eens voor. 3: En ik sluit af met een stukje De Harmonie.
