De Blijlmerramp zit in mijn geheugen gegrift, dierendag, zondag 4 oktober 1992. (het jaartal ontschiet me wel eens)
Deze gebeurtenis zit gekoppeld aan een andere gebeurtenis dat toen ook plaatsvond. De VPRO had die middag de eerste uitzending van het feestelijk familieprogramma op radio 2 "De Familie VPRO"
De VPRO had toen al de zondagochtend op TV en de zondagavond op TV, en daar kwam nu dus ook nog eens de hele zondagmiddag bij, en dat nog wel op de radio.
Rik Zaal presenteerde het geheel, van 12 uur tot 19 uur, vanuit de VPRO Villa in Hilversum. Te beginnen met een hoorspel en het praatprogramma van Ischa Meijer dat rechtsreeks uit Amsterdam kwam.
Van 14 tot 17 ging Zaal op Zondag plaatjes draaien en gesprekken voeren met opbellende luisteraars. Muziek dat nergens anders te horen was en dat mensen konden bellen over een stelling was toen iets totaal nieuws experimenteels.
En tussendoor kwamen er ook nog allerlei vreemde kunst en andere rubrieken zoals De Wijde Blik en het Borat hoekje.
Van 17 tot 18 het kinderprogramma voor alle leeftijden, van nul tot tachtig en van 18 tot 19 uur allemaal archiefmateriaal.
Prachtige zondagmiddagen waren dat, ik heb ze vrijwel allemaa,l en helemaal, beluisterd.
Na een jaar of twee gaf Zaal er de brui aan en werden het losstaande programma`s. En Hans Dulfer kwam de plaatjes draaien en telefoongespekjes houden.
En dat hield ook op na een jaar of twee geloof ik. Toen moest de hele VPRO van radio 2 vertrekken en vulde de AVRO de zondagmiddag onder andere met Het Steenen Tijdperk.
Toen ging ik daar maar naar luisteren tot dat ook gestopt is. Toch is twee uurtjes luisteren iets anders dan zeven uurtjes luisteren. Een ander gevoel, en andere beleving.
En na diezelfde Bijlmerramp veranderde ook radio 3, maar daarover had ik vast al eens gelogt en zal ik vast nog wel een keer weer gaan doen.
Ik wil niet dat de overheid zonder reden mijn apparaten binnen mag dringen om me af te luisteren en mee te kijken wat ik allemaal doe en dat ze die zooi dan ook nog eens drie jaar bewaren.
Op een zaterdagavond in de inmiddels afgelopen zomer speelde het Noord Nederlands Orkest, met behulp van wat zangtalent, liederen van Queen, aan de oever van het Oldambtmeer ten noorden van Winschoten.
Ik was er bij, zat nog niet eens helemaal achteraan, en beleefde het volgende mee.
En het werd al aardig donkerder.
Wie wil er eeuwig leven? zingen ze over. En dan vraag ik me af waarom ze zich afvragen wie dat nou wil, in plaats van zich af te vragen of ze dat zelf wel zouden willen.
Eeuwig leven, dat bestaat niet dus je hoeft er niet eens over na te denken. Ik vind het wel gemeen dat we doodgaan. En het leven maar iets raars ook.
Op vrijdag wensen mensen elkaar altijd een prettig weekend. Dat vind ik stom. Ik wil helemaal niks toegwenst krijgen, en al helemaal geen prettig weekend. Waar slaat dat op? En in wat voor gemoedstoestand was degene die dat heeft verzonnen?
En dan zijn er ook nog mensen die dat de hele zaterdag zeggen.
Het is hetzelfde als gelukkig nieuwjaar en vrolijk pasen en fijne hemelvaart en wat dies nog allemaal meer zei.
Waarom ik me er aan erger weet ik ook niet. Ik zeg meestal "hetzelfde" of "jij ook" maar ik meen er dan niks van.
Mijn grote wens is dat deze onzin eens ophoudt, maar ik vrees dat dat nimmer in vervulling zal gaan.
Ondanks de regen ging het Fashion Event Winschoten door. En ondanks de regen besloot ik om toch even een kijkje te nemen.
Maar wat ik al vermoedde, ik zag niks en het was ook niks.
Om er toch een leuk filmpje van te maken heb ik er wat stukjes tussen gemonteerd die ik nog had liggen. En als ik dit filpmje dan zo bekijk is het net afsof daar mijn gedachten er naar afdwalen, en dat is natuurlijk ook zo.
Het leven is best fijn als we aan het wandelen zijn.
Bijvoorbeeld langs het Driek van Wissenpad dat onlangs pas zijn naam heeft gekregen.
Israelplein, Liefkenshoek, Vissersdijk, het zou allemaal kunnen.
Het Tellerlikkerfestival is de opvolger van het straattheaterfestival Waterbei.
Ik vond het absurd dat we op stoelen op het podium moesten zitten om naar de artiesten, eveneens op datzelfde podium, te luisteren. Ze wilden er een cafe van maken, en het was zo druk dat niet eens iedereen kon zitten. Dus er stonden mensen op dat podium, voor een zaal met ruim 500 lege stoelen....
Op een hoekje op het Marktplein is wat weggebroken en wat nieuws neergezet.
Ik had u beloofd, of eigenlijk meer mezelf voorgenomen, om het totale openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest op te nemen en in te sluiten op mijn weblog, en daar ben ik dan voorlopig nog wel even mee bezig.
Maar toen het volgend nummer goed en wel begonnen was besloot ik dat het genoeg was.
Geniet van dit korte stukje, de volgende zal wat langer zijn.
