Hier weer een filmpje van Zondag met Lubach dat mijn goedkeuring van dragen.
Hij laat zien hoe triest deze wereld is, met de nodige humor.
Zo zijn er alleen dit jaar al 225.000 dieren levend verbrand in Nederland... Adriaan Straathof mag in Duitsland niks meer met enig dier, wegens dierenbeulerij, en mag in Nederland gewoon zijn gang gaan...
Een motie om de stalbranden terug te dringen werd verworpen door D66, SGP, CU, VVD en CDA...
Het Beter Leven keurmerk wordt uitgelegd, en het blijkt dat meer dan 80 procent van al het vlees geen enkele keurmerk heeft...
En omdat er niets aan gedaan wordt is er deze website, waar de stickers al vergeven zijn, maar nog wel te bekijken.
Het was kleiner van opzet dan ooit, maar gratis en wat er was was goed ook.
Het Tellerlikkerfestival is van en in De Klinker om het nieuwe theaterseizoen in te luiden.
Ik was op vrijdagavond al naar Ellen ten Damme geweest. Zaterdag ben ik er niet geweest, toen was het voor kinderen, en de zondag besloot ik om rond de klok van drie eens een kijkje te gaan nemen.
Volgens mij was Soulsation nog bezig en heb ik ook het begin van Blues Juice nog meegekregen, toen naar het podium van de Grote Zaal om te genieten van Wiranda Bloemhof, om vervolgens Acousticats te beluisteren.
Daarna kregen die ook nog een zanger, erg leuk. Vervolgens schoot ik even weer naar de hal om eens te horen wat Band Slaif er van bakte, en toen het podium weer op voor het spel van Helge Slikker en Diederik Momden en Tim Knol.
En nu maar hopen dat het allemaal een beetje klopt, en anders probeer ik het kloppend te maken.
Ik kende Ellen ten Damme, zoals de meeste van ons, van radio en tv. Zeer onder de indruk was ik van de geheel gezongen film, De tranen van Maria Machita. Zo onder de indruk dat ik de cd er van aanschafte.
En zo af en toe komt ze weer ergens opdraven, en als ik dan zo haar wikipedia doorlees herinner ik me er wel weer dingen van.
Ze trad al op tijdens de opening van De Klinker, daar was ik niet bij aanwezig, en ik nam me voor: als ze hier weer komt zal ik haar bezoeken.
En vrijdagavond was het dus zover.
Ze begint haar optreden zingend, ineens vanauit het niets, dus geen opkomst of niks. Er zijn acht bandleden, violen en blaasintsument een drummer en gitaar en toetsen, en zij kunnen allen ook nog zingen.
En Ellen speelt viool, en Ellen danst en voornamelijk Ellen zingt. Wat kan ze dat prachtig en wat is muziek uit Frankrijk en Duitsland toch fijn, een verademing in deze Amerikaanse wereld. En ook fijn om al die instrumenten te horen en eens op de indiviuen te letten. wat maken ze er toch een prachtig geheel van.
En ineens is het pauze. Al plassend zie ik altijd welke voorstellingen deze maand zijn. Na de pauze gaat ze lekker verder en heel even lijkt er geen einde aan te komen, maar dat komt toch.
Ik zag in hun optreedlijst dat ze op eeste en tweede kerstdag optreden in Amsterdam. De mensen die dan in de zaal hun kerstavond doorbrengen zien wat ik nu al zag, en dat is werkelijk overrompelend.
Na de voorstelling ga ik naar buiten en ik zie de taxi`s al klaarstaan. Ik ga lopend naar huis.
En alhier de film De Tranen van Maria Machita uit 1991.
Muzikale ode aan Franse en Duitse chansonniers en topentertainers van de afgelopen eeuw.
Ellen ten Damme en haar achtkoppige superband The Magpies hebben een retourtje Parijs-Berlijn op zak en maken een tussenstop in Winschoten.
Alleskunner Ten Damme beweegt zich in dit theaterconcert kriskras door het knarsende en piepende Europa en roept op tot Chantez! Dansez! Maintenant! ‘PARIS – BERLIN’ is een muzikale ode aan de chansonniers en topentertainers van de vorige eeuw, denk aan Edith Piaf, Bertolt Brecht, Kurt Weill, Yves Montand, Brigitte Bardot en Marlene Dietrich.
Met veel geweldige muziek uit de jaren twintig dus, toen Parijs en Berlijn vooropliepen, maar ook met repertoire uit de jaren veertig en vijftig en muziek van nu. Want al gaat alles naar de klote, laten we dansen en zingen, de liefde en het leven vieren!
regie: Ruut Weissman en Ellen ten Damme zang: Ellen ten Damme | muzikale regie: Konrad Koselleck muziek: Thijs Cuppen, Arthur Lijten, Marieke de Bruijn, Jos Teeken, Ben Mathot, Mark Mulder en Theo Sieben.
Pure Vida, zo heet het openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest aan de oever van het Oldambtmeer, ten noorden van Winschoten.
Dit jaar met allemaal muziek van Queen en gastzangtalent.
Het was een schitterende avond en we zien het langzaam donker worden. In werkelijkheid is het allemaal nog overdonderender, maar nog steeds prima om aan te horen. Ik had niet de mooiste plek, dat hoeft ook niet, ik laat zien hoe ik het ervaren heb en dat is vanaf achteraan ergens, compleet met er doorheen kwebbelende mensen.
Wie de titel weet van het gespeelde nummer, knap hoor, zeg het maar.
Ik weet wel waarom het zo slecht gaat met radio 3FM. Het gaat bergafwaards met 3FM sinds ze de Arbeidsvitaminen gedropt hebben.
Op een gegeven moment was Arbeidsvitaminen het best beluisterde radioprogramma van Nederland en tevens het oudste ter wereld.
Maar de toenmalige Arbeidsvitaminenpresentator had er op een gegeven moment genoeg van en hij wilde wel eens wat anders. Dus de Arbeidsvitamien werden afgevoerd naar radio 5, en de bewuste presentator kreeg een lunchpauzeprogramma dat inmiddels ook al lang niet meer bestaat. En de presentator zelf is zelfs helemaal van de zender verdwenen.
De opvolger van de Arbeidvitaminen op 3FM was een programma met een Engelse naam en bestaat inmiddels ook al niet meer.
En de Arbeidsvitaminen gaat onverdroten voort, op radio 5, en 3FM gaat ook onverdroten voort, vitaminenloos.
Alleen erg kut en merkwaardig dat alle publieke zenders op de ether zitten en radio 5 niet, die is commercieel niet interessant genoeg of zo, ook zoiets schandaligs.
En 3FM heeft nu bijna helemaal geen programma`s meer, en dus ook bijna helemaal geen luisteraars. Het is nu meer een sliert muziek dat vrijwel de hele dag hetzelfde is, beetje saaiheid. En de ontvangst via de antenne voldoet nog steeds niet sinds het vallen van de zendmast...
