Kijkt u maaR

Ik liet Quandy even ploeteren in Doodemanskisten op Terschelling.

Jarig

Op 9 augustus was ik jarig en was Mark naar het Spookjesbos in Zuidlaren geweest, ik vermoed met zijn gezin, daar ga ik zomaar van uit, en ik ontving de volgende foto`s.

Mark vroeg nog of ik zelf nu ook daar ging kijken en dat zal ik niet gaan doen.



Toch vind ik het erg leuk dat er aan me gedacht wordt.



Op mijn verjaardag ging ik op vakantie met mijn auto, mijn caravan, mijn ouders en mijn hond.
Op het eind van de vakantie kwamen mijn zusje en haar twee dochters, mijn nichtjes, ook twee nachtjes slapen.
Overdag werd er getandemd en gezwommen, en Vivian vond nog tijd om een fijne tekening voor opa en oma te maken:



En een dag later kwam er nog een tekening bij, speciaal voor mij:



Wat word ik toch verwend met al dat moois.

Ik was op TeRschelling

En er was een regenboog, alsmede het sanitairevoorzieningengebouw, de vouwfiets, de stoel die wegens doorzakkingsverschijnselen achtergebleven is en de windscherm voor de hond.

We wandelden daar onder andere de bunkerroute, want de Duitsers en Terschellingers hebben wat achtergelaten zeg.



Na de oorlog was Terschelling ineens Fries geworden en de voorheen Noord Hollanders vonden dat kennelijk wel best want het is nog altijd zo.



Ik heb ze natuurlijk niet allemaal op de foto gezet, deze echter wel.



We volgden de bordjes.



Een treintje gaat volgend jaar rijden, dat zal ik dus nimmer zien.



Daar durfde ik niet verder.



Ik moest ineens aan onze hoofdstad denken.



Er staat ook oude meuk tentoongesteld.



En natuurlijk waar de eilanden bekend om staan, barstensvol prikkeldraad overal.



Het was een interessante fijne vakantie.

Het past in elke stRaat geen steen te laten staan

Whoehoe, klikkerdeklik!

GRandioos TeRschelling

Ik heb nog wel wat klachten over Terschelling, maar die bewaar ik voor later, eerst even genieten van het geveltje dat ik zag toen ik een ijsje zat te eten in een dorpje op dit eiland.

Dorpjes met fraaie straatjes.



Quandy in de voortent, die vindt het allemaal wel best.



Soms weet ik niet precies waar het westen is, maar ik kom altijd wel ergens uit.



Als ik niet weet wat het is noem ik het kunst.



Er komt geen kunstgras aan te pas, evenmin een andere taal dan het Nederlands.



Zelfs aan de niet lopende medemens wordt gedacht.



En toen was daar ineens een regenboog, uitstekende boven de windscherm.



En soms stak Quandy er zelfs onderuit.



En hier moest hij even model staan bij het prikkeldraad, als bewijs dat jokkers liegen.



Morgen meer mededelingen.

Fuck de Politie Winschoten

Een kleine frustatie in mijn leven is dat ik ooit eens een bekeuring gehad heb, mijn eerste en hopelijk ook mijn laatste, voor het hebben van een trekhaak dat het zicht belemmerd op het nummerbord.
Mijn trekhaak is namelijk loskoppelbaar dus moet die er af als ik niks trek.

Mijn auto staat rechts op deze foto, de linker is van iemand anders die wel een loskoppelbare trekhaak mag hebben.

Telkens als ik ergens op vakantie ben kom ik altijd een heleboel Suzuki Jimny`s tegen, waarvan veel met trekhaak.
Zoals deze allemaal op Terschelling:



In de Ardennen rijden er veel, met trekbaak, maar ook op Terschelling.



Ik zag ze zelfs van Staatsbosbeheer, met trekhaak.



Dus mijn gevoel zegt dat je overal ter wereld mag rijden met een loskoppelbare trekhaak.



Behalve in Winschoten, daar mag het niet, elders wel.



In Winschoten waarschuwen ze niet, meteen bekeuren, en in andere delen van het land rijdt men wel gewoon met loskoppelbare trekhaken rond, daar mag het schijnbaar dus wel.



Voor een trekhaak die in het zicht is als je met je navel op de weg ligt.



En zo wordt een kleine frustratie een grote.



In Winschoten mag je ongestrafd een man vermoorden, de moord van een jaar geleden is nog altijd niet opgelost, maar met een loskoppelbare trekhaak rijden wordt zonder waarschuwing bekeurd.



Bovenstaande foto`s zijn allemaal genomen op Terschelling, maar had net zo goed de Ardennen kunnen zijn, of waar dan ook ter wereld, behalve dus in Winschoten.
Want de politie in Winschoten bestaat uit onbeschofte bekeurgeile klootzakken.

Ik heb er geen goed woord voor over, zelfs na twaalf jaar niet, en ze hoeven sindsdien op geen enkele medewerking van mijn kant voor wat dan ook te rekeken, ze verpesten zowat mijn levensvreugde tijdens vakantie`s, telkens als ik zie dat anderen wel mogen wat ik niet mag.

Eilandgevoel = onzin, dat bestaat niet!

Op Terschelling hanteren ze wel een geheel eigen gedoogbeleid, eentje voor fietsers, lopen mag daar dus niet.

En er zijn overal afrasteringen, meestal van prikkeldraad, maar ook schrikdraad komt voor.



Hier moeten de draden nog komen, of zijn ze weggehaald, geen idee.



Tijdens onze verkennende wandeltochten nemen we af en toe even pauze.



Dit bandje was erg goed.



Een kaart van het eiland in het sanitairevoorzieningengebouw.



Mijn voortent en caravan op de camping.



Vriendelijke supermarkten zijn er ook.



Het is allemaal op de toerist ingesteld.



Honden kan je daar vastknopen en dan zelf aan de wandel gaan.



En wat nog allemaal meer kan, en meer van hetzelfde, morgen weer.

Update: Alles mag hergebruikt worden, met of zonder bronvermelding, alles wat ik op internet zet is voor iedereen.

De zomeR op TeRschelling

Elders worden fietsers toegestaan, of is het uitgezonderd fietsers, op Terschelling hanteren ze een geheel eigen gedoogbeleid.

En soms komen we hekken tegen waar we niet samen langsmogen.



Maar even verderop mag het ineens wel.



We wandelen over wegen en paden.



De ingang van de camping.



Quandy in de sloot.



Quandy uit de sloot.



Quandy op het zand.



Quandy bij prikkeldraad, want daar stikt het van hier, en ook schrikdraad is ruim aanwezig.



Dode beesten in een worst.



Op de wadden zijn meer zonuren dan op het vasteland, zegt men, maar neem van mij aan, als Nederland een regendagje heeft doet Terschelling ook braaf mee.