Er zijn een heleboel plekken op Terschelling waar ik niet mag komen, of beperkt mag komen.
Maar er zijn ook een heleboel plekken waar ik wel mag komen.
De vreemdste straatnaam die ik tegengekomen ben.
Omdat er vroeger veel lijken aanspoelden als er weer een schip vergaan was en dan werden ze hier langs vervoerd naar de begraafplaats.
Ik vind dat veel voedsel vers zou moeten zijn, maar voor patat maakt dat volgens mij niet zoveel uit.
En warm ijs bestaat niet.
Ik kwam ook nog kunstwerken tegen.
Toch mooi wat mensen allemaal kunnen maken.
Of niet natuurlijk.
Het bewijs dat de Waddenzee inderdaad zo nu en dan leeg loopt gezien het schip dat lijkt te zweven.
Quandy voor een verbodsbord en de prikkeldraad, wat ik hier werkelijk overal tegenkom.
Morgen meer prikkeldraad en nog veel meer fraais.
Quandy in zijn tentje.
Schapen achter afrasteringen.
Eendenkooien waar niemand mag komen.
Bijen kunnen steken, dus weg met bijen en eet nooit honing!
Quandy aan de wandel.
Stel je voor dat het bos groter groeit, dat mag natuurlijk niet, gegraast zal er worden.
Men mag vrij wandelen op het fietspad.
Ook dit natuurgebied is een bezoekje waard, net als het hele eiland overigens.
Het eind van de weg.
En natuurlijk, waar men ook kijkt, overal prikkeldraad, het eilandgevoel bestaat niet.
Het weer laat overigens wel te wensen over, helaas.
Quandy op Terschelling in de bossen en op de hei, allemaal aangeplant door de mens.
Toen het dorpsfeest in Hoorn voorbij was bekeek ik het geheel nog eens.
Prachtige taal achterop een aanhangwagen, met zonder lidwoorden en zo.
Quandy in zijn prive tentje.
Quandy aan het rusten.
Als de mens niet wroet in de natuur komt het niet goed met die natuur.
Afkoeling in een poeltje, en let ook eens op het hekwerk.
Ik koop nooit honing, ik heb liever iets anders.
Dit is bij zo`n eendenkooi, het eiland ligt er vol mee, maar die ik tegenkwam zijn allemaal alleen toegankelijk voor vogels.
En waar ik ook kijk op Terschelling: overal afrasteringen en prikkeldraad, de boekjes liegen!
Meer waarheden morgen, en overmorgen.
Het is druk op Terschelling, en dat valt ook niet te ontlopen, zelfs in de natuur komt men nog fietsers tegen, en zelfs paarden.
En wij lopen er ook, en andere mensen komen ons dan weer tegen.
Er is bos hier, maar ook heide.
Het klopt vast niet, maar het staat wel leuk.
En alles in het Nederlands, zoals het hoort, want Terschelling hoort nog altijd bij Nederland.
Wat ik wel raar vind is dat de Duitsers ten tijde van de bezetting dit eiland Fries hebben gemaakt, en dat het nog altijd zo is.
Dat blauwe dingetje rond de nek van Quandy bevat poepzakjes, die mag hij zelf dragen.
We zijn ook even wezen kijken op het dorpsfeest alvorens het bos in te gaan.
In spiegelschrift lezen, prima te doen.
En waar je ook kijkt, overal afrasteringen, is het geen prikkeldraad dan is het wel schrikdraad.
Tot zover, voorlopig.
We zijn op Terschelling, om te wandelen en te rusten.
En overal zie je die spuuglelijke Brandaris.
Nou ja, bijna overal.
Schitterende natuurschoon, allemaal aangelegd en onderhouden door de mensen, anders komt het vast niet goed.
Wat nou "ik" - "dat ding" zal men bedoelen.
Een kerkje in een dorpje op Terschelling.
Er staan een heleboel leuke gebouwtjes, en dit is er eentje van.
De meest inspiratieloze plaatsnaam van Nederland:
Verboden takken te storten, en er staat ook nog gras op het bordje, uw kern en andere afval kan dus wel.
Terschelling staat vol met afrasteringen en prikkeldraad, de boekjes waarin ze liegen dat het niet zo is kunnen verbrand worden.
Tot zover mijn bericht vanaf Terschelling, tot morgen, dan weer verder.
Wij bevinden ons momenteel op Terschelling, maar dat had net zo goed elk willekeurig ander waddeneiland kunnen zijn, want ze lijken allemaal ontzettend op elkaar.
Alhier in de haven een oud reddingsbotenhuisje.
Op een zonnige dag is het logo van de plaatselijke HEMA niet eens zichtbaar.
Dit is de Brandaris, zichtbaar over het hele eiland, toen ik aanklopte om naar boven te klimmen bleek deze gesloten.
Prachtige dorpjes met prachtige huisjes.
Nauwe steegjes.
Fraaie vergezichten.
En paddestoelen die de weg wijzen, voor fietsers, voor de auto zijn er weer hele andere wegen.
Geen prikkeldraad? Lieg niet, zelfs op het eiland Terschelling is prikkeldraad, want prikkeldraad is overal.
Men doet hier ook aan natuurbeheer, zonder menselijk ingrijpen is er kennelijk geen natuur mogelijk.
Het eilandgevoel bestaat niet, maar het is best aangenaam vertoeven hier.
Ik breng mijn vakantie door op Terschelling en Quandy is ook mee, het is dus een hondenvakantie.
Tijdens een vouwfietstochtje kwam ik langs een heus circus.
Toen ik hier net was dacht ik op een homoeiland te zijn beland, gezien de homovlaggen overal, maar het blijkt dat de vlag van Terschelling er gewoon homosexueel uitziet.
En ik kwam ook een molen tegen.
Ik ben ooit al eens in een Hoorn geweest, maar nog nooit in deze.
Toch raar dat er verschillende plaatsen zijn met dezelfde naam.
Er is hier veel natuur, en er zijn ook ontzettend veel mensen, rustzoekers vinden dat niet hier.
Aan de westkant van het eiland ligt het plaatje West-Terschelling en daar kwamen we ook aan met de boot.
Humor, achter een aan een nieuwe schilderbeurt toe zijnde raamkozijn.
Kunst van wrakhout en kanonnen, om de vriendelijke uitstaling te weerspreken.
Zoekplaatje, zoek de Brandaris.
Mooi rond is niet lelijk.
Maar we zijn toch rond voor vandaag, morgen weer verder.
Ik ben op vakantie op Terschelling en neem mee wat ik altijd meeneem, daar hoeft niet specifiek naar gevraagd te worden, dat moge duidelijk zijn.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat het eilandgevoel niet bestaat.
Eilandgevoel = lulkoek, dat bestaat op Texel niet, op Ameland niet, op Vlieland niet, op Schiermonnikoog niet en hier ook niet.
Men kan niet voelen dat men op een eiland zit, hoe groot of hoe klein het ook moge zijn.
Dat is tenminste mijn ervaring, en dat is de enige ervaring die voor mij telt.
Er zijn ook veel bunkers hier, overblijfselen die de Duitsers gemaakt hebben in de Tweede Wereldoorlog.
Dat vond deze Duitse herder wel interessant, want hij ruikt en kijkt graag.
Fraaie uitzichten op duintoppen.
Elk waddeneiland heeft een eigen karakter, alleen zie ik dat niet zo, ik zie meer overeenkomsten dan verschillen.
Wandelen, en ook vouwfietsen, gaat hier prima, en lekker liggen uitrusten ook.
Tot zover, voorlopig, want er volgt nog veel meer.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 2561-2568 van 9011 |
Volgende Pagina »
