Wat is dat toch voor een rare gewoonte van de mensheid.
Het in de handen klappen na een optreden of zo.
WAAROM?
Het klinkt stom, het ziet er stom uit, het kost tijd.
Ik geniet in elk geval niet van een applaus.
Oke, als ik eens ergens aanwezig ben waar geklapt dient te worden, dan klap ik netjes mee.
Maar elke keer denk ik wel weer, waar ben ik nu eigenlijk wel mee bezig?
Gelukkig is het altijd snel weer over en kunnen we weer normaal doen.
Tijdelijke oplossing.
Wat ze nu toch weer hebben, het staat allemaal op de website: Wilgenborg.
Ten noorden van Winschoten ligt Blauwestad, en daar is volop ruimte.
Ook ruimte voor ideeen en nu wordt er een idee ten uitvoer gebracht.
Ze gaan een levend gebouw maken, eentje van wilgen.
Die moeten dan opgroeien tegen een constuctie die het plattegrond vormt van de vesting van Winschoten.
Kijk, het gaat om dit soort berichtjes in de krant, keer op keer op keer maar weer:
Het CBR stopt met ingang van 1 juli met het afnemen van medische rijtesten in Winschoten.
Ouderen en mensen met een medische achtergrond moeten hiervoor voortaan naar Groningen reizen.
Ja, en dan komt er wel bezwaar en misschien wordt het wel teruggedraaid en misschien ook niet.
Maar keer op keer verdwijnen er weer dingetjes uit Winschoten.
Let wel: rijexamen doen kan nog steeds alhier, alleen is dat niet meer voor iedereen.
langzaam maar zeker verdwijnt alles naar Groningen.
(Het arbeidsburo al jaren, de gevangenis ook al jaren.)
Onlangs moest ook de Lentis-kliniek al inkrimpen, en weigert de dierenambulance om klein wild op te halen.
Men moet gewonde vogels zelf maar naar de opvang brengen.
Alles wordt minder, minder, minder.
Met als gevolg dat er ook steeds meer mensen vertrekken.
Zo gaat dat in een krimpregio.
Ik heb altijd een hekel gehad aan veterstrikken.
Ik heb nooit begrepen dat ze nog altijd geen schoenen uitgevonden hebben zonder veters.
In de jaren 80 had ik geluk, ik had de mode mee en kon fijn op schoenen met klitteband rondlopen!
Dan had je geen veters, maar lippen, waarmee je de schoen strak kon trekken en dan het geklittebande uiteinde op de daarvoorbestemde vastplakstrook drukken.
En dat bleef prima zitten en ik hoefde niks te strikken!
En ik was ook verzot op mijn klompen.
Maar die waren toch echt voor achterthuis en wandelingen met de hond.
Daarmee ging je niet naar school of een winkel.
En nu zijn er tegenwoordig dus elastiekveters, die hoef je ook niet te stikken.
En dassen draag ik overigens niet.
Ergens midden in Italie ligt een gemeente dat zich nooit aangesloten heeft bij Italie, en mede daarom een eigen staatje is, San Marino.
Binnenkort in diverse bioscopen, en wat mij betreft in alle:
In de vorige twee films speelden nog echte mensen mee, die zijn dit keer ook digitaal geanimeerd!
U hoort Raadselachtigheden door Wilhelmina Kuttje jr, tekst onder het filmpje.
Het filmpje begint bij damesmode Kuijt dat daar naar toe moest verhuizen omdat de Lidl uit wilde breiden, maar Kuijt is inmiddels nergens meer te bekennen.
Meteen daarna ziet u de mooiste steeg van Winschoten, tegenwoordig afgesloten, het Stadhuis en daartegenover het pand waar 100 jaar geleden de eerste bankoverval van Nederland plaatsvond.
Raadselachtigheden kunnen niet vermeden dus waarom niet aan de ziel geklemd.
Vragen blijven knagen daartoe bij te dragen
geluk en liefde na te jagen wees daarin maar ongeremd.
Baricades zijn er om te nemen
ga ze maar niet uit de weg.
Werp ze maar op al die problemen
genieten kan je ook van pech.
Weet ik veel waarom we leven
Weet ik veel waarom het is zoals het is.
Er is één troost het duurt maar even.
Er iets van snappen is kijken in een pot met pis.
Valt er iets te snappen van het wilde kappen door de jungle van het bewustzijn.
Je kan zagen je kan ragen men gaat opendagen
je vult steeds je maag en je voelt je fijn.
Probeer er maar wat van te maken ook al weet je niet waartoe het leidt.
Boven je theewater geraken want je hebt niet altijd.
Ik bekijk nu de live webcam: Rijksweg A7 / E22 in Winschoten via @WebcamsinNL http://t.co/WkSYzmBQg2
— ReneSmurf (@ReneSmurf) 4 januari 2014