Op mijn verjaardag toog ik eens van Texel naar Vlieland. Met een bootje vol toeristen de scheiding van de Waddenzee en de Noordzee over en tevens over een provinciegrens. We kwamen aan aan de westpunt van Vlieland, dat Vliehorst heet, een zeer uitgestrekte zandvlakte, en met de Vliehors Expres werden we naar de bewoonde wereld gebracht.
Vanaf het Posthuis was het nog zeven kilometer tot het dorp Oost-Vlieland. Een prachtige wandeling en het werd ook nog prachtig weer.
Het dorp is prachtig mooi. Kleine knusse straatjes met kleine knusse huisjes, en op een terras heerlijke koffie met appelgebak. We gingen met de bus weer terug naar het posthuis, Quandy nam plaats op de achterbank! En toen weer door de woestijn en over zee terug naar Texel.
Ik had een wandelrouteapp gezocht en gevonden en geinstaleerd op mijn moeders mobiele telefoon.
Dus vandaag togen we naar De Koog, want op een bepaalde parkeerplaats aldaar begon de route.
Ik dacht, dat is wellicht beter dan paaltjes volgen, want als ik die zie heb ik geen idee welke kant ik dan op moet. Moet u zien wat voor absurditeit ik tegenkwam:
Nu blijkt zo`n app ook niet zo heel geweldig, want ik volgde heus het pad maar liep toch verkeerd.
Uiteindelijk wel goed natuurlijk, en het was ook best een aardig wandeling.
We kwamen door de duinen maar ook door bos.
Nu is bos op Texel niet echt natuurlijk, want aangeplant door mensen.
Maar op zich maakt dat niet uit.
Volgens een boekje over Texel wat ik gekocht heb zou ik me in het buitenland moeten wanen.
Het bleek een slecht boekje.
Bovendien is het hier ontzettend druk.
De Koog, een zeer toeristisch plaatsje, waar we nog een heerlijk ijsje namen, en bij elk restaurant staat wel een waterbak voor de hond. En `savonds op de camping lekker gebarbecued.
Vandaag kwamen mijn nichtjes, alsmede hun moeder, mijn zusje, een dagje op bezoek. Ik pikte ze op van de boot en bracht ze aan het eind van de dag ook weer terug aan boord.
We wandelden eens over de markt in Den Hoorn, ook al zo`n prachtje plaatjes met nauwe straatjes en kleine huisjes, zeer pitoresk allemaal.
Het was erg druk, en erg blank overigens. Maar wel gezellig.
Na de wandeling gingen ze nog even zwemmen en `savonds aten we patat. Patat met frikandellen en krokketten en nog zo wat. Patat voor zes personen, en hoewel er twee kindermagen tussen zaten vond ik het toch niet erg veel. Op Texel houden ze klaarblijkelijk van kleine portie`s, dat wilde ik toch even zeggen.
Het waait hier wel veel, en soms zelfs vrij hard.
Een eilandgevoel ken ik niet, op geen enkele eiland, ik weet niet waar ze het over hebben. Hoezo kan je voelen dat je op een eiland zit?
Maar leuk is het wel.
Quandy gedraagt zich ook voorbeeldig.
En ik zwaaide mijn nichtjes net zo lang uit tot ze aan de overkant waren zo`n beetje.
En zo vraag ik me dan weer af wat er nou nog valt te onderzoeken aan de zee.
En zo blijft men bezig, en rusten is ook erg aangenaam en belangrijk.
