Beroepsgeheim is leuk. Tenminste, dat vind ik, heb ik, en vind ik wel zo veilig.
Zeer regelmatig vraag ik of er een schuurdeur even open mag, zodat ik hem fatsoenlijk kan schilderen. En onlangs nog zag ik binnen in een schuurtje een enorme hoeveelheid folders liggen. Het waren er zoveel dat het niet anders kan dan dat de eigenaar er geld voor vangt en ze weigert te bezorgen.
Makkelijk geld verdienen zo. Maar ik zeg dus niks, ik verklik niemand, en dat mag ik ook niet doen. Op die manier kunnen de mensen hun deuren veilig voor me openzetten, en ben ik veilig.
Nu ben ik de laatste tijd wat in de weer met google streetview, en meestal laat ik dan zien wat ik zelf zoal tegengekomen ben of opgezocht heb.
Nu kwam ik een linkje tegen van een website vol met foto`s van screenshots van streetview. Een blik op de wereld. Even lelijk als mooi, of even mooi als lelijk. Hoe dan ook, een blik op de wereld zoals die op dat moment was.
En als scrollend laden er steeds nieuwe foto`s in. Ik kan ook hier soms geen genoeg van krijgen, en deel dit graag met u.
Er was laatst een bekende Nederlanders die online een andere bekende Nederlander feliciteerde met zijn verjaardag, terwijl deze inmiddels was overleden. Dat is een beetje sneu werk, en een week later gebeurde het nog een keer.
Dat komt, in het echte leven kan men dood geraken, online blijft alles voortbestaan, tot een levend iemand anders mededeeld. Of zo lijkt dat tenminste.
Als mij iets overkomt, waardoor ik bijvoorbeeld in het ziekenhuis beland, en niet online kan geraken, dan zal u daar niks van merken. Er komen geen updates op weblog of twitter, of waar dan ook. Want niemand weet mijn wachtwoorden.
En hoe zit dat bij u? Als u iets overkomt, zal ik daar dan bericht over krijgen?
Er is heden ten dage zeer weinig poezie op de vaderlandse buis, en volgens mij komt de radio er ook al niet meer aan toe. Gelukkig is er de VPRO en is er youtube en hun tekst en uitleg heb ik onder het filmpje gesmurfd.
Vandaag is het de beurt aan Jean Pierre Rawie, die een groot deel van zijn jeugd doorbracht in Winschoten. Het huis waar die woonde staat er nog, met een bordje er bij met een fraai gedicht.
Daar gaat dit filmpje dus niet over, maar dat ziet u zelf ook wel.
Jean Pierre Rawie maakt zijn gebruikelijke ommetje door Groningen langs antiquariaat en De Sigaar. DichterBij is een serie over eigentijdse Vlaamse en Nederlandse dichters. De filmpjes zijn bonbonnetjes met twee heerlijke smaken: een gedicht en een schets uit het dagelijks leven van de dichter. Smul ze! Iedere maandag verschijnt er op dit VPRO Poëzie-kanaal een nieuwe aflevering van DichterBij. Abonneer je nu en je mist er niet een.
Volgens mij staan er fouten in. Dus ik weet het verkeerd of zij hebben het verkeerd.
Zo meende ik dat de VPRO de eerste was met een hitparade. En nu ben ik ook niet zo`n liefhebber van Arjan Snijders.
En ik vind het een beetje vreemd dat men zich in dat artikel nu afvraagt wat de ondergrens is vanwege het luisteraandeel van 2 tot 3 procent. Terwijl men daar toen behoorlijk duidelijk in was, en nog steeds zou moeten zijn: Schijt aan de cijfers, die kloppen niet, en bewust programma`s maken die anderen niet maken, want wat anderen maken is er immers al. En verderop, ik citeer: De VPRO hield het langst voet bij stik en het gevecht was het hevigst.
En het is ook wel leuk om te lezen dat er afspraken werden gemaakt met de radiobaas van de VPRO en dat de VPROjokcs zich daar niks van aantrokken en die baas deed er dan vervolgens niks aan.
Inmiddels lopen ze netjes in de pas, maar wel in hun eigen pas.
En nu zou ik kunnen afsluiten met de mededeling dat het gevecht verloren is, maar dat is niet zo. Nu is het geen gevecht meer en doen ze het in de avonden altijd nog zeer prima!
