Door mijn ervaringen van eerdere jaren besloot ik om het eens vast te leggen.
Oud en nieuw is altijd de gehele dag erg knapperig, en in de avonduren wordt het helemaal vervelend. Maar zo rond middernacht wordt het altijd behoorlijk stil, en ruim na middernacht, als men gezoend heeft en naar buiten is gelopen, dan schieten de vuurpijlen de lucht in. Best wel een prachtig gezicht, zeker vanaf mijn balkon, ik zie het dan rondom.
En het duurt altijd wel een half uur voor het wat rustiger wordt. Maar dan ben ik ook wel koud genoeg dat ik weer naar binnen smurf.
Winschoten veranderd langzaam maar zeker in een grote gatenkaas. Weer is er een pandje plotsklaps verdwenen.
Dat is gemeentelijk beleid, panden die al jaren leegstaan en aan verpaupering onderhevig, worden gesloopt. Op die manier saneren ze allemaal vierkante meters winkeloppervlak weg.
Dit pandje was dus ook plotseling weg, en middels streetview kan ik hem u toch laten zien.
Van twee kanten.
Ik zie toch liever een andere bestemming, want de Torenstaat wordt wel erg tochtig en leeg zo.
Vreemd genoeg vormen deze programma's een hoofdstuk in de 3FM-geschiedenis dat onderbelicht blijft in het onlangs verschenen boek 50 jaar 3FM van Arjan Snijders. Vooral de uittocht van het luisterend publiek naar Radio 1 tijdens de VPRO-uren in die tijd wordt genoemd. Vreemd, vindt IJzermans. 'We hadden toch een half miljoen luisteraars. Daar zou ik nu een moord voor doen.
ja, dat stukje las ik hier, en er staat nog veel meer interessants. Ik heb Arjan Snijders altijd al een onaangenaam figuur gevonden, voor zover ik hem ken, en dat is niet zo goed, want Arjan jaagt mij bij hem weg.
Hij schreef een boek en is natuurlijk niet objectief want Arjan houdt niet zo van de VPRO.
Leuk artikel, nooit geweten dat het Robbert ten Brink was die de VPRO tunes had ingeschreeuwd. Dezelfde man die ook altijd de Sinterklaas was bij Frits Spits, kwam ik ook later pas achter.
En dat is allemaal te lezen en er is vooral ook veel te horen onder dat linkje daarboven.
En ik kwam nog een leuke kerstshow tegen, toen er op eerste kerstdag 1991 de top 100 werd uitgezonden. Tijdens het fonduen lachen om de radio, kom daar tegenwoordig maar eens om.
Leuk he. U hoort een dame die zegt, Hartelijke groeten aan iedereen.
En deze tekst staat op een plaat verstopt ergens ver weg in de ruimte, helemaal voorbij Pluto, buiten ons bereik in het grote universum. In tweevoud overigens, onderweg in het grote niets naar niks.
Het Groninger Museum is op maandag gesloten. Joost mag weten waarom, maar het zij zo.
En nu bekend is geworden dat David Bowie de pijp uit is gegaan gingen ze ineens wel open op maandag. Ja, daar is namelijk een tentoonstelling gaande met Bowiezooi.
En ik kan nergens vinden dat de toegang vandaag gratis omdat ze niet aan lijkenpikkerij doen. Wel dus.
Ik had nog nooit naar Over Mijn Lijk gekeken en besloot om dat nu eens te doen. Die jongen uit Scheemda had daar aan meegedaan.
Ik las vorig jaar een interview met deze 18 jarige jongeman in de regionale krant. Hij had kanker, was opgegeven en stervende. Jeetje, wat heftig.
En toen was ik op een dag aan het werk in Scheemda, en dat was op de dag van zijn begrafenis. De meelopers met de stoet zouden een schilder hebben kunnen zien, toekijkend vanaf ergens op een veilige plek.
En nu dus de uitzending. Ik heb hem niet gekend, maar had hem zomaar ergens tegen kunnen komen. Er zijn ook opnames gemaakt in Winschoten.
Maar wat een onderwerp zeg. Jongeren die doodgaan binnenkort.
Er zitten nog meer jongeren in het programma en dat snijden ze dan allemaal kris kras door mekaar. En allemaal jong en allemaal stervende en ik word er heel erg naargeestig en neerslachtig van of wat ook.
Mja. Haal uit het leven wat er uit valt te halen, en sluit je ogens nergens voor, want zo leuk is het allemaal niet. Maar nut of noodzaak van dit programma ontgaat me, niet dat alles zinvol moet zijn, maar flauwekul maken kan ook op een andere manier.
Maar goed, ik heb toch eens gekeken en weet niet of ik de volgende delen ook ga volgen, want ik weet toch hoe het uiteindelijk afloopt.
Zo af en toe trad er een echte zangeres op, en wel Etna Vesuvia. Snif, en op 9 januari 1991 verliet Jacques Plafond kwaad de studio, om er vervolgens nooit meer terug te keren...
Tis niet te harden die prikkende stem van venijn. En die glimlach van jou, gedrenkt in azijn. Ik wil je villen, je horen gillen.
Je doet me denken aan een opgezwollen stierennek. Besmeurd met ketchup, uh, op een tomado rek. Ik wil je villen, hmm, je horen gillen.
Als je niet uitkijkt zet ik mijn tanden in je bovenlip. Heb niets om handen, je bent een slappe hap. Ik wil je villen, hmm, je horen gillen.
Maar nooit nooit nooit nooit wil ik dit kwijt. Samen met jou aan een herfstontbijt. Nooit nooit nooit nooit wil ik dit kwijt. Samen met jou aan een herfstontbijt.
Hmm, je horen gillen.
Maar nooit nooit nooit nooit wil ik dit kwijt. Samen met jou aan een herfstontbijt. Nooit nooit nooit nooit wil ik dit kwijt. Samen met jou aan een herfstontbijt. Ik wil je villen, mmm, je horen gillen.
Jaauw, ik wil je villen, hmmm, je horen gillen. Jajajjaauiauwmofzo
Vloggen doe ik niet, in die zin dat ikzelf in beeld verschijn en u ga toespreken. Ik tik liever mijn woordjes, en ter begeleiding kan u het filmpje aanzetten.
U ziet achtereenvolgens,... ach, dat ziet u zelf wel.
Weest u daarbij zo vriendelijk op te merken wat een ander nog niet opgemerkt heeft, en dan eens zien hoe ver we komen!
