Omdat ik het zo leuk vind vandaag weer tien foto`s, te beginnen met Winschoten.
Een schuddende Quandy.
En dan toon ik nu de foto`s die ik maakte van Festival Over De Vloed ten bate van het fietspad Kiek Over Diek, georganiseerd door Festival Hongerige Wolf nabij het Ambonezenbosje.
Ooit stonden daar barakken, daar huisden ooit slikwerkers in, daarna kwam het in handen van de Duiters, om Emden te verdedigen, en verwoest tijdens de bevrijding van Delfzijl, daarna stopten ze er NSBers in, en nog weer later Ambonezen, tot ze het moesten verlaten en toen werd alles gesloopt en is er een bosje geplant.
Het was een mooie zaterdag en het was een mooi festival.
Omdat er meerdere festivals waren, over een lengte van 90 kilometer, was het niet heel druk.
Maar wel heel gezellig.
En een keer van Winschoten naar de zee fietsen, en weer terug, met een leuk doel...
We konden het bosje niet in, dat hoeft ook niet, er is maar één pad en het eind zie je al aan het begin.
Ik verbaas me, en vermaak me, over het lettertype en zo.
En hopelijk vermaak ik u hier net zo mee als ik mezelf hiermee doe.
In de Winschoter Toren d`Olle Witte bevindt zich een carillon die elk kwartier een melodietje speelt, en zeer regelmatig speelt er ook een beiaardier, zo ook afgelopen zaterdag, en dat klinkt zo:
Update, snachts speelt die geen melodietjes, dat doet hij in de ochtend weer.
Het gaat nergens om, of nergens over, maar het kan wel dus gebeurt het ook.
Ik zag dat mijn batterijen bijna leeg waren op de dichtersbijeenkomst, dus ik was zeer spaarzaam met vastleggen op film, wellicht maar goed ook, want het duurde ruim vijf kwartier.
Toen de avondvierdaagse begon kon ik weer naar hartelust filmen want ik had er verse batterijen in gedaan. Dit duurde ook ruim vijf kwartier.
Ik besloot alle langskomende muziek vast te leggen, de overhandiging van zakken spekjes aan mijn nichtjes...
...en daarna vanaf mijn balkon nog een paar korpsen van boven vast te leggen om daarna weer naar beneden te gaan, waar ook familie stond.
Ik vind het pure kunst, en daar gaat het maar om. En wat vindt u, zeg het maar.
Tijdsbesparende tip: klik filmpjes gelijktijdig aan en scrol wat heen en weder. Uw ervaringen gaarne delen bij de daarvoor bestemde reactie`s.
Ik had al nette kleding meegenomen naar mijn werk, zodat ik me snel kon omkleden om kwart voor vier, en niet eerst langs huis hoefde om me te ontdoen van mijn overal en wat ik daar onder draag. Want toevallig is mijn werk momenteel pal aan het pand naast De Klinker, en om 16 uur hedenmiddag was aldaar een gratis toegankelijke dichtersfestijn. Ik liet mijn tas in de keet staan en fietste toch naar De Klinker en ging naar binnen. Eerst liep ik naar de bibliotheek en zag dat het druk was in het theatercafe. Wellicht moest ik daar wezen en dat was ook zo.
Zo, best druk zeg, maar toch nog een stoel vrij zag ik. En er was gratis koffie, dus dat schonk ik mezelf eerst in. Toen zag ik dat mijn geplande stoel reeds bezet was, maar voor was nog wat vrij. Ik daar informeren of deze plekken vrij waren, dat bleek niet het geval, maar daar bij het raam nog wel, zag ik. Daar nam ik plaats. Ik groette de mensen en het was gezellig en toen begon het.
Ik zag dat de stoelen voor nu gevuld waren door de aanstonds optredende dichters.
We hoorden gedichten van de stadsdichters en genodigden en natuurlijk Jean Pierre Rawie. Als laatste was er een dichteres die ook nog gitaar stemde en speelde en zong, en na vijf kwartier mochten we weer naar huis, dat deed ik dan maar.
Maar ik haalde natuurlijk eerst nog even mijn tassen op. Op het Oldambplein zag ik bloemenkraampjes staan. Natuurlijk, vanavond is de intocht van de avondvierdaagse en dan worden er weer veel bloemen gegeven aan de wandelaars.
Het is al voor de zeventigste keer dit jaar, en er wandelen meer dan 4000 mensen mee. En er komt allemaal familie langs de kant staan kijken. Ik was er dus om naar mijn nichtjes te kijken!
En na afloop moet iedere deelmer zijn medaille halen en net als iedere toeschouwer moeten ze allemaal weer naar huis. Verkeerschaos altijd, en een drukte. Daar heb ik geen last van, de optocht was nagenoeg thuis.
Het gaat naar omstandigheden uitstekend met Quandy, zoals u kunt zien, en die omstandigheden zijn dat hij wat ouder wordt. Als ik hem wat lekkers geef laat hij overigens wel los.
Die laatste was dan geen Winschoten, maar Ambonezenbosje, Hongerige Wolf, en daarover zowel vroeger als later meer, want nu bent u eerst aan het woord.
Ik was aan het werk aan de achterkant van een huis in ik hoorde een loeiende sirene wel heel dichtbij komen. Die moest zijn bij het huisje helemaal aan het eind van de straat. En er was ook politie. En later waren ze opeens weer weg.
En nog weer later kwam er een lijkwagen, die bleef uren staan en voerden toen iemand af.
Het bleek om een stokoude alleenstaande man te gaan, hoorde ik later van zijn zoon die daar was om de zaken te regelen.
Dit was voor het weekeinde. Na het weekeinde sprak ik die zoon weer. Wat bleek:
Er was in het weekeinde ingebroken, glas kapot, spullen weg...
Dat is toch te tiest voor woorden.
Oke, bedacht ik later, die dode man heeft er toch niks meer aan, dus als je toch gaat inbreken... Maar op het moment dat ik hoorde dat ze daar ingebroken hadden, waarschijnlijk wetende dat de man dood was, werd ik er haast misselijk van.
Maar inbreken sowieso, gatverdamme.
En wat ik ook heel stom vind is dat die Joint Strike Fighter Winschoten niet heeft aangedaan. Zijn wij soms niet belangrijk of zo? Wel van Groningen naar note bene Bourtange, en dan niet even via hier. Schandalig.
