Het Winschoter Stadsjournaal bestaat liefst vijftig jaar. Die mijlpaal moet feestelijk worden gevierd! Dat gebeurt tijdens twee voorstellingen in de theaterzaal. Het gouden jubileum spettert af van het witte doek. Onvergetelijke beelden uit het rijke verleden van het Stadsjournaal gecombineerd met recent materiaal.
Die mix van oud en nieuw illustreert andermaal de uiterst succesvolle wijze waarop het filmteam zich opnieuw manifesteert. De belangstelling van het trouwe publiek is in de voorbije jaren onverminderd groot gebleken. Historische beelden 'plakken' aan nieuwe ontwikkelingen in de stad Winschoten blijft boeien. Ook na een halve eeuw.
Opnieuw put het Winschoter Stadsjournaal dankbaar uit het uitpuilende archief om het verleden te koppelen aan de actualiteit. ardoor ontstaan weer nieuwe filmische juweeltjes. Overbodig te melden dat de voorstelling een nieuw hoogtepunt in de toch al zo imposante historie van het Winschoter Stadsjournaal zal blijken. Het gouden jubileum bijwonen is 'een must'.
Gold en goud!
Nou, daar was ik dus bij aanwezig hedenavond. Vorig jaar viste ik achter het net en scoorde ik geen kaartje, dit jaar echter wel! Mooier kan de lente niet beginnen.
De voorstelling begon met een praatje van de presentator. Daarna kwamen twee heren aan het woord, waarvan de één nog de laatst levende van de oprichters van het Winschoter Stadsjournaal. En hij wilde de stuk of zeven medewerkers op het podium hebben en ze kregen een bloemetje.
Het Winschoter Stadsjournaal filmt al 50 jaar Winschoten. Begonnen als een jaaroverzicht, tot de regionale en later zelfs lokale omroepen kwamen, toen werden het meer documentaires.
Vanwege dit jubileum werd er teruggeblikt en wat uitleg gegeven over hun werkwijze. Dit allemaal geprojecteerd op een groot scherm.
We zagen de geschiedenis van de oude Klinker, hoe zijn voorganger Dommering afbrandde, waar de resten van de steenfabriek werden verwijderd voor De Klinker, hoe die werd opgebouwd in de jaren 70, afgebroken begin deze eeuw en de felle brand als laatste voorstelling. En de bouw van de nieuwe Klinker.
Maar ook de sloop en nieuwbouw en wederom sloop en wederom nieuwbouw rond en op het Isealplein. In de pauze aan gratis kopje koffie en een chocolaadje.
Daarna Winschoten van Boven, gefilmd met een drone, en een overzicht van 80 jaar Adrillen. De jaarmarkt Adrillen bestaat al ruim 200 jaar, maar zo lang kunnen ze nog niet filmen.
Ze hebben met allerlei technieken gefilmd, en zijn momenteel bezig om alles te digitaliseren. En we zagen nog waar het opgeslagen ligt, op het stadhuis, en als het allemaal gedigitaliseerd is komt het geheel in Groningen te liggen.
Ik zag mezelf ook nog in beeld.
En een klein puntje van kritiek, de muziekkeus. Er is vast wel geschikte Winschoter muziek bij te vinden.
Wat ik op zaterdag 19 maart 2016 allemaal beleefd heb heb ik u reeds verteld. Ik vertelde tevens dat ik wat gefilmd had, en het resultaat toon ik u nu.
Vijf hemelse, zingende en dansende zusters in een goddelijke show! Vijf zingende en dansende topcomédiennes brengen met ‘Nonsens’ een heerlijke avond puur amusement, die begint met een pannetje vissoep. Het brouwsel van Zuster Julia bleek niet meer helemaal vers te zijn, waardoor per ongeluk tweeënvijftig zusters worden vergiftigd. Vijf nonnen overleven.
Moeder Overste en voormalig circusartieste Regina (Marjolijn Touw), haar rechterhand annex controlfreak zuster Huberta (Mariska van Kolck), de wereldwijze zuster Roberta (Wieneke Remmers), de aan geheugenverlies lijdende zuster Amnesia (Brigitte Heitzer) en de wat onbehouwen novice Leonora (Renée van Wegberg). Ze organiseren een benefietvoorstelling om het geld voor de begrafenissen bij elkaar te krijgen. Het wordt een hilarische avond vol swingende songs, dansnummers, een poppen-act en zelfs een quiz. Onversneden ‘Nonsens’ dus allemaal.
Bent u er klaar voor?
Aldus de woorden op de website van De Klinker, het theater waar ik hedenavond was. Maar voor ik daar over vertel neem ik eerst even met u mijn dag door.
Ik heb besloten om de open dag van het ziekenhuis aan mij voorbij te laten gaan, ik ben vorig jaar immers al geweest en ik vind het doodzonde dat ze binnenkort het gebouw en daarmee de stad verlaten.
Na Spijkers met Koppen bezocht ik de open dag van Ultimate Gym, de sportschool in de voormalige bioscoop op het Marktplein in Winschoten, en ik filmde ook nog wat.
Nadat ik het welletjes vond besloot ik door te gaan naar de voormalige bibliotheek. Dat hangt momenteel vol met schilderijen, deels voor een veilig en deels van de Tweekarspelenkunstroute. Dat liet ik verder ook aan mij voorbij gaan, vorig jaar heb ik er even aan geroken door twee deelnemende kunstenaars te bezoeken en nu liet ik het bij deze tentoonstelling.
Voor het stadhuis was nog een muziekant aan het spelen en via de markt liep ik weer naar huis.
Toen de voorstelling. Tegen acht uur liep ik door de Langestraat naar De Klinker, hing mijn jas op, en kon gelijk de zaal in. Dit keer was die bomvol, en enkele nonnen mengden zich al reeds in het publiek en knoopte praatjes aan. Tot één non ten tonele ze bij elkaar riep en de voorstelling kon beginnen.
Winschoten heeft iets met nonnen, het ziekenhuis alhier is ooit gesticht door de katolieken. De nonnen die er in den beginnen verpleegden zijn inmiddels verdwenen, en het ziekenhuis zal volgen.
De voorstelling was wervelend, luid, zeer humorvol met seks en drugs en wellicht ook nog rock en roll. In de pauze nam ik mijn gratis kopje koffie, want bij de prijs inbegrepen.
Ik zat tussen veel lachende mensen, en dat is altijd leuk. En na afloop weer naar huis, daar waar ik ook altijd vertrek.
Update: Volgens Marjolijn valt er niks te klagen want zij weet niet dat een nieuw ziekenhuis zeven kilometer verderop juist moeilijker bereikbaar is. Geeft niks, dat leg ik bij deze dan nog maar een keer uit.
Uitzicht op cafetaria Monkie op het Marktplein te Winschoten.
Eens was ik in Nieuwe Statenzijl, de uiterste uithoek van ons land.
Waar de Nederlandse Duitse grens begint, ergens in zee en dan het land op en zo door naar het drielandenpunt. En het begint allemaal hier, waar de wind vrij spel heeft.
Terug in Winschoten.
En wie op een boot aan komt varen vanaf Duitsland kan hier zijn eerste keus maken.
Nu heeft de gemeente een nieuw bordje laten plaatsen, laten ze oude daarboven gewoon nog steeds de foute kant op wijzen. De VVV zit niet meer onder in de Winschoter Toren, ze zijn verhuisd naar de Klinker, precies de andere kant op.
Op het Marktplein in Winschoten heb ik nergens een straatnaambordje kunnen vinden, hoe weet men dan dat men op het Marktplein is, zo vroeg ik me af, het antwoord las ik op de kerk.
Ik begin me af te vragen wanneer dat binnenkort precies is, of ongeveer.
Gele borden zijn altijd tijdelijke borden.
Dit zou De Klinker ook wat meer moeten doen, promoten! Niks mis mee.
Iets absurds te Winschoten. In de jaren 80 werd besloten om de Langestraat en de Torenstraat met alle zijstegen te verklaren tot voetgangersgebied. De stoepranden werden weggehaald, ruim baan voor winkelend publiek, en geen auto`s en fietsen meer! En ineens hangen er op bepaalde plekken zulke bordjes.
En hoe weet je dan wanneer het koopzondag is, want de supermartken, bouwmarkten en andere winkelketens zijn altijd open, net als een slager.
Missie Aarde, 2063, de hele wereld is dan overstroomd met water en alleen Nederland bestaat nog dankzij de dijken. Zeven astronauten zijn er op uit gestuurd op zoek naar een nieuwe planeet. Evengoed:
Merkwaardig filmpje. Dat komt, het is met 36o graden en dan moet je een VPRO bril op en dan ervaar je het anders.
Maar ik vind het prima zo, lekker vreemd op mijn weblog, het geeft me een hoorspelgevoel. Fijn dat de VPRO altijd zo vernieuwend is, maar als het aan mij lag was zwart wit ook altijd nog prima.
Ik heb besloten om geen radio meer mee te nemen naar mijn werk. En dan ga ik nu fijn vertellen waarom.
Voorheen luisterde ik altijd naar radio 3 tijdens mijn werk. In de jaren 80 was het leukst, elke dag een andere omroep, elke dag een andere kleur, en echt voor elk wat wils. In de jaren 90 werd de boel gestroomlijnd maar nog prima te doen met elke ochtend Arbeidsvitaminen.
Na het jaar 2000 werd het allemaal wat Amerikaanser, er waren commerciele stations die deden de publieke na en de publieke deden de commercielen na en de radio werd een slappe hap met hits per strekkende meter en een schreeuwende dj er bij.
Ach ja, de laatste tijd deed ik mijn radio altijd acht minuten per uur uit. Zodra de ster begon voor het nieuws, tijdens het nieuws en de verkeersinformatie en nog de reclameblok na het nieuws maakte het acht minuten later.
Toen kwam de dag dat de zendmast omviel en weg was 3FM.
Ik zette mijn radio op de middengolf, 747AM, alwaar radio 5 uitzond. Ik had in de jaren er voor ook zeer vaak op die zender afgestemd voor het hoorspel Radio Bergeijk, maar dit terzijde. En daar waren de Arbeidsvitaminen weer. En ik hoorde weer eens Didi Sharp, Beatles en Elvis en wat er allemaal nog meer verbannen is van 3FM.
Hoezo wil de jeugd geen oude muziek? Welke idioot verzint zoiets?
Ik wil dat een disc jockey zelf zijn plaatjes uitkiest en laat horen wat hij interessant vindt. Nooit gaan draaien wat men horen wil, daar zijn immers die Arbeidsvitaminen voor.
Ik geloof dat ik een beetje afdwaal. Evengoed, al die oude muziek via de middengolf beviel me wel, Hoewel, op den duur is dat ook weer erg veel van hetzelfde. Maar er was geen reclame en dat beviel me zeer.
En toen bezuinigden ze de middengolf weg.
Ja, en dan kan 3FM wel weer, maar nee, elke dag Red Hot Chillie Peppers en elke dag Robby Wiliams. Elke dag is te vaak. Het is te veel hetzelfde en te weinig iets anders en het is allemaal zo oppervlakkig en inhoudsloos.
Dat komt omdat de verkeerde mensen aan de macht zijn in Hilversum. Niks aan te doen.
Een DAB radio kopen begin ik niet aan, en de FM zit vol met commerciele meuk, en dat hoef ik al helemaal niet. Vooral hier in Winschoten is de ontvangst van 3FM nog steeds bijzonder slecht.
Radio moet zijn voor de pret, niet om je aan te ergeren.
