T-ShiRt 12
Duidelijk genoeg he.

Dit is, zo ongeveer, de huidige stand van zaken van de voormalige LTS te Winschoten, wat, toen ik er op zat, een LBO was.
Dit lied is al ouder dan Ronflonflon, en immer actueel!
Update:Het betreft een liedje uit de tv serie De Lachende Scheerkwast.
Haha, laat me niet lachen.
Haha, kom, doe dat nou niet.
Want haha is dat nou wel passend, in deze wereld vol verdiet?
Haha, laat me niet lachen.
Haha, hou nou even uw bek.
Want haha, als ik moet lachen, haha, dan lach ik, dan lach ik me gek.
Er zijn mensen die denken dat het opsommen van narigheid en het trekken daarbij van een begaand gezicht, dat dat iets oplost van de problemen waaronder onze wereld zeult.
Vrees niet, want het lachen zal u nog vaak vergaan, maar verhef u niet boven de lachebek.
Want met een zuur gezicht bent u geen haar beter, en geen sterveling is gebaat bij meelevende praat.
Haha, laten we lachen.
Haha, waarom ook niet?
Want, haha, dat is altijd passend, zowel bij vreugde als verdriet.
Haha, laat ons toch lachen, haha, dat is niet gek.
Want haha is om te lachen, haha, dat trekt ons uit de drek.
Dat uit de drek trekken is misschien wat overdreven, maar u moet goed begrijpen, het moet nog rijmen ook.
Er was een fashion event in Winschoten.
Dat is elk jaar en dan organiseren 20 modezaken een modeshow op het Israelplein.
Maar ook de fietsenverkoper en brillenzaken deden mee, en gymnastiekmeisjes verzorgden nog een optreden.
En Yes R presenteerde de boel.
Dat wil zeggen, om half vier was hij alweer onderweg naar elders, want Winschoten is leuk, maar wel ver.
Elders in de stad stonden auto`s opgesteld van de plaatselijke dealers en in De Klinker was een tentoonstelling van Jan Boelo.
Op donderdag 25 juli 2013 bevond ik mij in Polen.
Het schoot op de twitter voorbij, grootste foto ter wereld, Strahof bibliotheek Praag, 40 pixels, blijft inzoomen.
http://www.360cities.net/gigapixel/strahov-library.html
Ik vond het dan vooral leuk om op de TOUR button te klikken en met te laten rondleiden.
Om daarna zelf nog even her en der wat in en uit te zoomen, vooral het plafond spreekt me aan.
Veel is voorspelbaar in het leven, en dat is ook wel geruststellend.
Mensen zijn gewoontedieren.
Klein voorbeeldje: iedereen zou maar wat raar opkijken als men na het poepen de drol eens aanschouwt en het blijkt blauw te zijn, of er ligt helemaal niks.
Heel verbazingwekkend, en dat moet dan nader onderzocht worden en zo.
Mensen leven volgens een bepaalde verwachtigspatroon.
Alles is zoals het is, men doet sochtends zijn ochtendritelen en zo gaat het de hele dag door.
Ik vind dat soms wel eens jammer, en ik zou willen dat het allemaal eens doorbroken werd.
Neem bijvoorbeeld de radio, dat zit helemaal vast aan bepaalde formats.
Mensen die 3FM aanzetten weten wat ze kunnen verwachten, en 3FM zal ook aan die verwachting voldoen.
Mensen die naar tv kijken weten ook wat ze kunnen verwachten en dan is het aan de tv om aan dat patroon te voldoen.
Daarom vind ik de VPRO zo leuk, soms komt er wat op en dan weet ik niet hoe het verder gaat.
Dat kan dan soms heel onbevredigend zijn, maar dat is leuker dan voorspelbaar.
Bovendien gaat het niet om het einde, maar om de reis er naar toe.
Wazig stukje?
Moet ook maar eens een keer kunnen!
De champagne stond klaar bij binnenkomst na de opening van De Klinker: