Elke maandag start ik met een lied uit Ronflonflon. Omdat ik dat de allermooiste liedjes vind die me het meest dierbaar zijn. Horend bij mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik maar al te graag uw ongezouten, of flink gepeperde mening wil vernemen.
Wat mij bezielde is voor mij nog steeds de vraag, waarop ik maar geen antwoord weet. Ik hapte maar al te graag, ook al nam je me verschikkelijk beet.
Van jou vloog ik compleet uit mijn bol. Ik sloofde, slierde, slijmde, wat ik allemaal deed dat interseerde mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Begoocheld in een zinsverukkende vlaag, van volle verstandsverbijstering. Van jou kreeg ik de volle laag, waarin ik bijna kopje onder ging.
Van jou vloog ik compleet uit mijn bol. Ik sloofde, slierde, slijmde, wat ik allemaal deed dat interseerde mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Sta nu met beide benen weer op de grond. Ik werd verpletterd maar ik heb het overleefd. Maar krijg nog steeds de kriebel in mijn kont, wanneer jij mij weer voor ogen zweeft.
Wat mij bezielt blijft voor mij de grote vraag, waarop ik maar geen antwoord weet. O, wat hap ik toch verschikkelijk graag, neem mij weer verukkelijk beet!
Want van jou vlieg ik compleet uit mijn bol. Ik sloof, slier, slijm, ik werk me in het zweet, dat interseert mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet. Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet. Ik hou van jou, als je dat maar weet. Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet.
Dan laat ik u nu een drietal details zien van iets waar u in eerder blogpost al het één en ander in een bredere aftandelijker perspectief hebt kunnen zien.
De spiegel, achtergelaten door de nabestaanden van de overleden mevrouw die hier gewoond heeft.
Deze brilsmurf heb ik er echter zelf neergezet, en wat u daar ziet liggen zijn de smurfenknopen die ik eens via de post van Sis heb mogen ontvangen.
Ja, wat onder die spiegel hangt heb ik zelf gemaakt op de middelbare school. Zelf uitgetekend, zelf uitgezaagd en vastgeplakt en geschilderd, en van haakjes voorzien. En die drie vierkantjes zijn stickertjes met bloemetjes die ik er later ooit zelf op geplakt heb. Dit werke had ik jaren op mijn slaapkamer, en nu mag die jaren in mijn hal.
Dit komt heel mooi uit op de witte muur. Ja, ooit twee zulke plastic dingetjes gekocht met zakjes kraaltjes er bij en lijm. En dat spul liet best los en moeder verbood me om meer van dat soort werkjes te kopen. Nou ja, ik heb er twee dus, ben er heel voorzichtig mee omgegaan, en nu hangt dat tere spul lekker in mijn hal.
Normaal mag u niet oordelen over anderen, maar hier wel hoor, sterker nog, dat moet zelfs! Oordeel, en schroom niet. Ik vraag er immers zelf om.
Normaal gesproken schaf ik geen worsten aan en hang ik ze zeker niet aan de muur. Maar voor de foto deed ik dat wel even, zo komt hij het beste uit. En ik kocht er nog vier.
Een collega van mij heeft elk jaar een actie van zijn kerk. Eerst neemt hij de bestellingen op en een slager in zijn dorp maakt en levert dan de metworsten, de opbrengst gaat dan naar de kerk. Zo helpen die mensen elkaar.
Ik ben weer verliefd op een liedje, welkom in mijn kop en ga er nooit weer uit! #erkanaltijdmeerbij
Ja, nou, dat is wellicht wat overdreven. Gehoord op de radio, clipje er bij opgezocht en dan lezen dat de in beeld verschijnende teksten niet overeenkomen met bijbehorende beelden, en het komt op mij over dat dat precies zo hoort.
Zonder verkeersbord had ik onvoldoende tegenlicht, dus vandaar.
Te Winschoten overigens, net als deze blote negermeneer. Iemand die geintereseerd is kan op de links klikken, dat spreekt voor zich.
En deze blote neger is Toela, stond jaren met zijn blote lul in de voortuin van een kunstenares, en nu hier alweer jaren lekker binnen.
Ik laat alleen zien wat ik tegenkom en wat ik vast wil leggen, zoals dit De Tramwerkplaats te Winschoten.
Winschoten, de stad met zijn Joodse verleden. Toen dikke neuzen nog dikke panden betaalden, als ze zelf maar met hun kop op de gevel mochten.
Dit prachtige stadspandje staat te koop, grijp uw kans!
Ik was eens aan de wandel, nabij Napels, nabij Winschoten, en kwam op een hele saaie plek. Saai zeg, zo saai. Niet normaal hoe saai.
Maar om dat er nou in het engels bij te zetten?!!!??!!
Kijk, mijn kuifje. Ik heb dik haar, en het mag wel weer eens geknipt worden overigens. Maar nu het zo dik is kan het rechtop staan, mijn haar. En nu heb ik een gebreide muts, met een gat er in. En ik kan mijn haar zo in een draai frommelen en door dat gat smurfen zodat ik als het ware een pluim draag. En dat wilde ik even op de foto vastleggen, en zo is die net trillerig genoeg dat ik mezelf toonbaar genoeg acht.
Dit is het voormalige Joodse schooltje waar de voormalige Joodse schoolramen zijn dichtgemetseltd.
Ik woon boven een kaaspakhuis waar ze meer dan 40 soorten kaas verkopen. Ik heb een lijst in handen met alle daar te verkrijgen soorten, en ben begonnen met een pond van de bovenste op de lijst.
Jong en jong belegen heb ik inmiddels gehad, die gaf ik beide een tien. Belegen smaakt al minder, ik strand op een 7.
Verpleeghuis Old Wolde in Winschoten staat aan de vooravond van een grote verbouwing en dat is slecht nieuws voor de vissen in de vijver bij het gebouw. Die gaat namelijk grotendeels verdwijnen.
Om de dieren te laten overleven, was er woensdagmorgen een heuse reddingsoperatie. De vissen zijn gevangen en losgelaten in een naastgelegen vijver.
Ik weet niet precies wat de nieuwswaarde hiervan is. Ik vind het niet meer dan normaal om te zorgen voor je dieren. Misschien is het dat wel helemaal niet en dient dit als voorbeeld hoe het moet!
