Ik kijk al naar Paul de Leeuw sinds die bij de NCRV begon. Toen al vond ik hem leuk en interesant, en ik zag hem groeien bij de VARA.
Vooral de zaterdagavondshows in de jaren 90 waren geweldig. Baan en taboedoorbrekend, in hoeverre dat nog kon, in elk geval chokerend door te te groffe grappen. En daar hou ik wel van.
Paul experimenteerde ook, en belande op andere dagen in de week, met andersoortige programma`s. En het één volgde ik wel, en het andere niet, en een enkele keer kreeg ik een hap en een snap mee.
Als het meer een praatrprogamma was vond ik het toch minder, en spelletjes ben ik ook nooit zo`n liefhebber van. Zijn werk voor de NCRV heb ik bewust niet gekeken, en zijn BNN programma`s ook niet.
De film Filmpje is overigens de enige die ik in de nieuwe Winschoter bioscoop heb gezien overigens. Soms deed Paul eens een tijdje geen tv, en nu weer volop.
Zijn Belgische project volg ik niet, maar wel elke zaterdagavond Langs de Leeuw. En dat is weer als vanouds, met bekende mensen, maar ook een heleboel gewone mensen, die wat bijzonders te melden hebben. En muziek, en pret, en amusement, en inhoudelijk en het gaat altijd ergens over. En vooral over datgene waar we allemaal mee bezig zijn: het leven!
Ik vind het erg dom als mensen het songfestival vriendjespolitiek noemen. Let dan even op wie er gewonnen hebben de laatste jaren, denk aan Duitsland?
Ik vind het erg dom als mensen een liedje niet geschikt noemen voor het songfestiaval. Muziek is mooi of lelijk en dat geschikt slaat nergens op, denk aan Lordi?
Ik vind het ook erg dom als mensen spreken over vriendjes politiek en daad werkelijk en song festival, mensen, let op toch op uw spa tie ge bruik.
Maar het allerdomste vind ik nog de mensen die de media de schuld geven. De media smijt niet met andermans fietsen, de media gooit geen winkelruiten in, en de media geven Cohen geen 35000 euro voor een flutrapport. De media verslaat, de media is de boodschapper, en die heeft nooit schuld. Mensen zijn altijd verantwoordelijk voor hun eigen gedrag, ondanks de hersenspoelingen.
Zo bent u ook zelf verantwoordelijk voor uw eigen mening, die ik respecteer. En sommigen onder u kakkelen achterlijk gezwam na, en dat mag, en ik mag me daar weer aan storen. En zo smurfen wij voort...
En mensen die zeggen dat ze een liedje niet eens gaan luisteren doet gewoon pijn... Oke, verder met het volgende:
Op dinsdag fiets ik altijd even langs het in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker te Winschoten.
En dit is wat ik zag, lekker zonnig en droog, toch onder het vriespunt.
Ik heb Job Cohen nooit een lul gevonden. Hij deed ook maar zijn werk en had er vast beter aan gedaan hoofdstedelijke burgemeester te blijven.
En als partijleider van de PVDA, och, het is toch niet mijn partij en zal het nooit worden ook. Zich rood kleuren maar voor oranje zijn, zeggen dat men wil delen maar dat niet doen...
Maar nu Job een half jaar bezig is geweest met een rapport omtrent de rellen in Haren... Nutteloos rapport, dat had op de avond van de rellen zelf wel getikt kunnen worden.
Wat heeft die commissie en dat rapport allemaal gekost eigenlijk? Zuchten en woendend worden en dit is zo ontzettend slecht voor de democratie ook...
Inleiding kort houden, anders gaat men reageren op de inleiding en niet op het lied.
Men neme de beste zangeres van Nederland, en ook daar valt over te discusieren, en men geve haar de volledige vrijheid om een lied te maken, en daarmee gaat ze naar het songfestival.
Ik hou zelf meer van wat harder en meer tempo, maar als Anouk dit het beste vindt dan moet ze dit vooral doen. Want men presteert het best als men er helemaal achter staat, en dat zal ze zeker doen.
En vogels doen het altijd goed. Hiermee scoort ze vast wel meer dan 100 punten, en misschien wel het dubbele! Gaarne uwen mening.
Dit nummer staat op de allereerste cd die ik ooit aangeschaft heb. Omdat Ronflonflon vijf jaar bestond, in 1989, besloot de VPRO om een cd uit te brengen met een aantal eigen liedjes.
Ik had toen nog geen cd speler, en een neef copieerde het voor me op een cassettebandje. Die draaide ik grijs tot die knapte, en toen besloot ik om ook maar een cd speler aan te schaffen.
Hoe mooi een electrische gitaar kan klinken in een Nederlandstalig lied. Zomaar op een woensdagmiddag in de jaren 80.
Ruiken aan een plukje stee van nood is bij de deur. Maneschijn genoeg maar me eerste rozengeur. Stappen in de modder, roeren in de prei. Is er ook er ook een hoedje met een randje voor me bij? Is er ook er ook een hoedje met een randje voor me bij?
Duizend domme doelen schieten duizelig voorbij. Kakelende korenbloemen zoemend in de rij. Stuiterende stapels vallen om en er zijn. Treuzelende troniespinnen garen bij chagrijn. Treuzelende troniespinnen garen bij chagrijn.
Tralende tragonders gooien moed in het refrijn. Keffende kozijnen roepen razend om rozijn. Domper op de donderende donderdag meneer. Frisse morgen goedendag daar gaat ie nog een keer. Frisse morgen goedendag daar gaat ie nog een keer.
Mijn kapstok is er eentje die achtergebleven is in deze woning. Hij is er wel even af geweest toen de muren mooi aangestucadoord werden, en daarna vakkundig weer bevestigd.
Mijn winterjas heb ik ook alweer jaren, en voldoet nog steeds prima.
En dit zijn dan mijn schoenen. Werkschoenen voor naar mijn werk, en schone schoenen voor als ik ergens anders naar toe ga. Binnenhuis wandel ik altijd op sokken, en op hete zomerdagen zelfs blootvoets.
En dan laat ik u nu weer iets van mijn interieur zien, en we bevinden ons nog steeds in de welkomshal. Ook een werkje dat ik eens op de lagere school gemaakt heb, inmiddels al verkleurd en niet zo mooi aan de ketting dan het kerstwerkje. Maar met plakband en een duimspijker heeft dit glasplaatje zijn definitieve plek gekregen.
Het hangt vlak boven dit tafeltje, dat de vorige bewoonster achterliet. Hoe ik aan die gele lamp kom weet ik niet meer, en of dat ding het nog doet evenmin, ik vind hem hier prima staan, en dat mag zo blijven.
Toen ik wist dat ik op mezelf ging wonen bedacht ik me dat ik ook koffiekopjes en schoteltjes nodig had. Toen de bestelling binnen en uigepakt was bleken ze toch wel heel erg aan de kleine kant. Nee, daar durf ik niemand koffie in te schenken, één slokje en het kopje is leeg. Gelukkig heb ik ook een flink aantal mokken.
En deze kopjes en schoteltjes staan hier nu ter decoratie, en dat gaat ze prima af.
Oke, even een clifhanger, benieuwd naar mijn kapstok, jas en schoenen? Woei, stay tuned en vandaag nog toon ik het u!
Ik ben groot fan van de Scheap met de vijf pooten, of hoe ze het ook elk seizoen weer noemen. Ik had het er al vaker over, en elke keer weer overtreffen ze zichzelf en dan moet ik me onhouden om niet al hun clipjes te gaan loggen. En ondanks dat ik het dit seizoen al had gedaan nu nog maar een keer. Want dit overtreft wederom alles:
