Toen ik geboren werd woonde ik samen met mijn ouders en broer in een flat in Plan Zuid. Na een jaar of twee kocht mijn vader een groot oud huis midden in de binnenstad.
Dat huis was zo groot, het was in tweeen gedeeld. Er waren twee wooneenheden, een fatsoenlijke en een kleine. We gingen daar wonen en de andere helft werd verhuurd. Huurders kwamen en huurders gingen.
Ondertussen kreeg ik er en zusje bij en we hadden altijd kippen en een hond. De jaren verstreken en ineens was het 1997.
We besloten om het huis helemaal te verbouwen en van de twee woningen weer één woning te maken. De keuken werd vergroot, de zolder en schuur weer hereigd en een trap naar boven kon gesloopt worden. (op zich vond ik dat wel jammer, ik had lekker twee trappen laten zitten)
En de voordeur in de steeg kon worden dichtgemetseld.
En mijn vader ging naar het gemeentehuis om een huisnummer op te heffen!
Dat oude huis is ooit eens gebouwd als één woning, later opgesplitst in twee woningen. En pas toen is men aan staatnummering gaan doen!
Dat vind ik toch een interesant gegeven. Hoe dan ook, ik schroefde het huisnummer van het huurgedeelte af en hing dat op mijn slaapkamer. Het nummer van het hoofdhuis is 47 en werd altijd aangegeven met veel sierlijker getallen, maar dat hangt dus voor eeuwig daar waar het hoort.
Ik heb dit meegenomen van mijn ouderlijkhuisslaapkamer en hangt nu bij mij in de huiskamer. Ik had ook voor een plek kunnen kiezen in een bijruimte, maar nee, ik vind het, ondanks het wat viezige uiterlijk, echt een plaatje met een verhaal.
Ik roep deze Meimaand uit tot de maand waarin ik elke zaterdag tien foto`s toon die zijn genomen in december.
Het is niet zo dat deze foto`s toendertijd niet goed genoeg waren, want wat in het vat zit verzuurt niet. Zie dan alhier mijn eigenste kerstboom, en mijn balon is dus dat driehoekje er naast.
De Burgemeester Schonfeldplein te Winschoten.
Alwaar dit staatbeeld inmiddels wel wat groener maar voor de rest nagenoeg hetzelfde is.
Ik liep naderbij en keek eens naar rechts.
Vervallenheid, toch zonde.
Ja, wat doen ze er mee he, er afschuiven of toch de voorgevel bewaren? Vastleggen toch maar.
En nog iets van een afstandje.
Nog even een laatste blik, en ik hou u op de hoogte, of u nou wil of niet.
En een traditie van mezelf is eveneens me niet aan regels te houden, de afsluiter van vandaag komt niet uit december! Wel Winschoten.
Toen ik nog bij mijn ouders woonde hadden we altijd de krant. De Winschoter Courant. Later werd die krant gefuseerd en daarna nog een keer en nu heet het Dagblad van het Noorden.
Nu ik op mezelf woon heb ik dus geen krant meer, en totaal geen behoefte meer ook. Toen ik laatst bij mijn ouders was en eens bladerde door de krant die op tafel lag besefte ik dat ik hem absoluut niet mis.
Ik ontvang enkel de VPRO gids, en die lezen kom ik al nauwelijks aan toe. Dat gaat een beetje in fases, ineens wil ik allerlei achterwerkbrieven lezen, en dat doe ik dan ook, ik smijt ze dan ook niet snel weg.
Wat ik ook nog ontvang, en geheel gratis is, is Het Streekblad. Voorheen, bij ouders thuis, kwam ik daar vrijwel niet aan toe, maar nu spit ik hem door van onder naar boven. Voorheen miste ik nogal eens wat georganiseerde aktiviteiten, en dat wil ik toch een beetje zien te voorkomen. Ik wil namelijk zelf kiezen of ik iets oversla of niet:P
En wat onder de streep staat is nou een voorbeeld van een artiekel waar ik elke zin lezende een steeds beter gevoel van krijg.
Feel good news, daar is behoefte aan, en dat vindt u in de lokale huis aan huis streekbladen.
WINSCHOTEN – Voedselbank Oldambt mocht vrijdagmiddag een gulle gift in ontvangst nemen. Twee pallets gevuld met wc-papier en blokken zeep werden door de Ronde Tafel 41 (RT41) uit Winschoten afgeleverd.
RT41 is een club mannen tussen de 21 en 40 die als doelstelling heeft om kennis te delen, gezellig samenkomen en het organiseren van projecten met maatschappelijke doelen. En een van die maatschappelijk doelen was dit keer Voedselbank Oldambt aan de Kloosterlaan in Winschoten, die inmiddels meer dan 300 gezinnen van voedselpakketten voorziet in de gemeente Oldambt en de Pekela’s.
Voetbalavond De leden van RT41 organiseren jaarlijks een voetbalavond waarmee ze geld inzamelen voor een goed doel. Dit jaar werd voldoende geld ingezameld om ook een tweede doel te steunen. Er werd contact gezocht met de voedselbank om te achterhalen waar behoeft aan was. Hieruit ontstond het idee om een pallet met wc-papier en zeep te schenken. De producten werden geleverd door Verbion Handel die het doel zo goed vond dat ze een tweede pallet sponsorden.
Ik heb een kladblok met vulpen nabij mijn aanrecht liggen, op het richeltje. Als ik nu een pak melk leeg heb, noteer ik dat meteen op het briefje: 1 melk. Ik heb nog wel een tweede pak voor handen, of achter de hand, maar het moet dus wel aangevuld.
Een pak koeken leeg = voor het aanbreken van een nieuw pak, noteren op het briefje: koeken.
En zo ga ik regelmatig eens bij mijn ouders eten, en nadien soms dus wel eens via de supermarkt weer terug.
Werkt u ook met boodschappenlijstjes? Mijn moeder nooit.
Donderdag 2 mei 2013 is een historische dag. Natuurlijk is elke dag wel een historische dag, maar vandaag voor mij omdat ik voor het eerst lekker buiten op mijn eigen balkonnetje zit.
We hebben al wel eerder lekker weer gehad, maar dan was ik bij mijn ouders, of elders. En nu ben ik dus lekker thuis.
In de jaren 80 en 90 nam ik nog wel eens radioprogramma`s op met cassettebandjes, ik heb dozen vol meegenomen naar hier, en nu luister ik ze één voor één af. Mijn stereotoren staat vlakbij de balkondeur, en met mooi weer leg ik één luidspreker op het balkon, en afdraaien maar.
Dat ik naar de TROS kijk is wel een vermelding waard. Ik kijk vrijwel nooit naar de TROS. Ik geniet wekelijks twee uur van de TROS, op zaterdagmiddag op radio 2, muziekcafe. Erg goed, live muziek, gezellig en alleen al daarom heeft de TROS bestaansrecht.
En daar komt nu dus deze serie bij. De voorgaande zaterdagavonden volgde ik een serie van de VPRO, en nu is die afgelopen en het gat wordt gevuld met deze serie, dus toch maar eens gekeken.
Geweldig. Goed verhaal, goed script, prachtig gefilmd en gemonteerd en de beste acteurs! Ik herken er zelfs een paar. Het is deels in het Engels, en dat is dan weer ondertiteld, en met goede muziek en flashbacks en zo.
Ja, we hebben goede acteurs rondlopen in Nederland, vakwerk! Net als de sriptschrijvers en regiseurs en weet ik wat al niet, plus natuurlijk de omroepen. En in dit geval was het dus de TROS die deze serie goedkeurde. En in hoeverre ze meewerken en meebeslissen en zo weet ik ook allemaal niet.
Een feit is wel, ik zat op de bank, genoot, en dacht, toch mooi geregeld dat ik dit allemaal zomaar gratis mag bewonderen.
Ik werk elke werkdag, en ondertussen zijn er dus allemaal mensen bezig met zulke series te maken. En of ik ze nou kijk of niet, ze maken ze toch wel!
In feite laat ik anderen voor me werken. Een goed gevoel, cultuur blijft in stand, en de Nederlandse tv is volwassen geworden, goed spul!
