Deze twee kunstwerkjes zijn gemaakt door Tessa en Vivian, mijn nichtjes, en ze gaven dit aan hun oma die het vervolgens weer aan de schoorsteenmantel hing, wat we in Groningen dan weer een bozzem.
En wie welke gemaakt heeft weet ik niet meer, en of de werkjes nog bestaan ook niet, maar ze zijn in elk geval wel vereeuwigd en ik keur het zelfs goed genoeg voor het grote kerstbomenfotobosboek.
Oke, dan neem ik nu mee naar mijn eigenste kerstboom, die ik uit het raam zag, achter de marktpleinkerk gedurende de kerstperiode! Winschoten staat op dat moment altijd vol met kerstbomen, prachtig sfeervol, dat was vroeger altijd stukken minder.
Waarschijnlijk vond ik hier al die kale takken zo interesant afsteken tegen de bordjes die de langskomende mensen informeren.
Dit zag ik ook her en der in Winschoten, en het werkte, ik heb geluisterd, ben langsgeweest en heb zelfs gedoneerd!
Ik zag ook wat bandjes optreden, maar vraag me niet om namen, ik ben daar zo slecht in...
En zo zag het er buiten uit, in de regen, op die radioavond.
Soortgelijke poster met zonder daglicht.
Dit is geloof ik de kerstboom voor de plaatselijke SPAR, in Winschoten Plan Zuid.
En dit is zeker weten die boom en die spar, gezien vanuit de schaftkeet.
En ik sluit af met dit sfeerplaatje van wat woningbouw in Winschoten. De één heeft een ruimere voortuin, dan zal de ander achter vast wat meer ruimte hebben, of zo.
En dit waren er dan weer tien, zo gaan die dingen!
De Wilde Keuken van Wouter Klootwijk, een programma van en met Wouter. Wouter lijkt een beetje op Wim de Bie. Grote lange man met wit haar en een nuchterheid die me wel ligt.
Een paar jaar geleden dook hij opeens op in het tv programma Keuringsdienst van Waarde en daarna ging hij alleen aan de slag. Ook ooit eens met een programma met alleen over vis, en tegenwoordig weer wat breder georienteerd. Het gaat over voedsel.
Wat zit er in, waar komt het vandaan, hoe en wat en onderzoek en de hele wereld over. En het programma ontwikkeld zich, dat houdt het fris.
Minpunt, soms komt Wouter ergens binnen en loopt dan naar iemand toe die hij de hand even schudt, als ware het de eerste ontmoeting. Dat is een leugen, want de camera en geluidsman waren al binnen voor men Wouter zag? Nee, dat gaat er bij mij niet zo in.
Het is televisie, zo werkt televisie, maar toch denk ik heel vaak als ik zulke dingen zie, hoeveel takes zouden ze nodig hebben gehad om dat toneelstukje er op te krijgen? Maar overwegend laat ik me gewoon meeslepen met het onderwerp.
Zoals de kokkels uit de waddenzee die naar Spanje gaan, en daar in een blikje gestopt worden en zo. Boeiend. En zonder dat ik mijn eetpatroon wijzig, kijk ik er toch graag naar.
En ik ga weer even verder met het vermelden van alweer een tv programma die ik kijk.
Zembla, en actuele documentaireprogramma van de VARA en de NTR. Voorheen deed de VARA impact, en samenwerking met de NTR resulteerde tot dit. (niet meer alles aankopen en eens per maand zelf wat maken, maar er wekelijks zijn met eigengemaakt werk)
Zembla werd in den beginne uitgezonden na NOVA, en dan stond het leuk in de gids, NOVA en ZEMBLA. (uitleggen overbodig, me dunkt)
Ik heb er ook heel lang niet naar gekeken, omdat het op een tijdstip was dat er meer keuze was, of er was wat leuks op de radio of zo. En als het echt interesant was ging ik er nog wel voor zitten.
En nu ik dus uitzendinggemist heb op tv krijg ik het weer wekelijks binnen. Het gaat vrijwel altijd over een onderwerp waar ze de volgende dag in de tweede kamer over zouden kunnen gaan babbelen, en heel vaak gebeurt dat ook wel.
Men zoekt zeer goed uit en legt alles bloot en komt overal achter. En als er niet meegewerkt wordt tonen dat ook gewoon. Openheid.
Een zeer goed programma dat wat dieper gaat dan de actualiteitenrubrieken. En ze maken documenten waar die actualiteitenrubrieken veelvuldig gebruik van maken.
En nu wil ik uw mening weten. Niet of u kijkt of niet kijkt, maar of u het goed vindt dat er zoiets bestaat? Daar ben ik oprecht benieuwd naar.
Gunt men een ander zijn informatie ongeacht of die er zelf gebruik van maakt...
Ik weet niet hoe en waarom, maar ik vind de grens altijd boeiend. Ergens is ooit eens een lijn getrokkken. En daarachter gaat men niet gebukt onder onze koningshuis en is men niet bezig met een TROS of AVRO en is vrijwel alles anders.
En nu is de VPRO begonnen met een programma over de rafelranden van Nederland, De Grens. Presentatot Tommy weet dingen ik wil weten en komt op plekken waar ik zeer benieuwd naar ben. Hoe komt het zo, waarom is het zo, en hoe nu verder?
Tot zover dan dit logje, nu mag u reageren. En probeer dan om niet iets te zeggen wat u overal op kan zeggen, dat is niet leuk.
U hoeft me niks toe te wensen, daar hou ik niet van. Ik weet niet waarom, maar wel dat het zo is. Ik log dit gewoon om later terug te kunnen zien wat ik allemaal op mijn tv bekeken heb, en nu is het allemaal even een opsomming, en gaandeweg de tijd zal er zo nu en dan wat nieuws op mijn beeldbuis verschijnen.
Gaarne reageren, zeer welkom, en dan zeggen wat u maar denkt hoor, trekt u zich dan vooral niks van mij aan.
Bellicher, een psychologische thriller. Puntje van de stoel werk, en zeer goed opletten, want er gebeurt heel veel! En de kijker wordt geacht om zelf ook gedeeltes in te vullen.
Neerlands topkwaliteit, op eenzame hoogte. Zeer onvoorspelbare wendingen, maar wel geloofwaardig, mits men zich laat meeslepen in het verhaal. Meegezogen worden in de tv, bloedstollende spanning, en dan hebben de hoofdrolspelers ook nog een spaaklopende sociaal leven.
Het is echt dat ik meedenk, en dan ik dan denk, het verhaal houdt hier op? Ha, nee, er gaat vast nog iets gebeuren! En dan is het al gebeurd!
En ook met moderne computernurds en hacken en zo he, en nekken omdraaien ook. En dan weer zoals ik het niet verwacht ook. En wat ik ook altijd leuk vind aan VPRO serie`s, in de eerste aflevering wordt niet gevloekt, zo willen ze nieuwe kijkers meetrekken. In aflevering twee valt dan de eerste godverdomme en aflevering 3 is dan gewoon waar de VPRO zo bekend om is.
Het is dinsdagavond, en ik heb de VPRO gids voor me op tafel liggen, alsmede een vulpen. Alles wat ik niet wil zien streep ik door, tot ik iets tegenkom wat ik wil zien. Dat programma is dan het eerstvolgende, en zo werk ik Nederland 1, 2 en 3 dag voor dag af. Zo keek ik op dinsdagavond naar een programma van de zondagavond.
Een nieuwe komische serie van de VARA. Het gaat over een huisarts van 50 wiens vrouw kwaad op hem is en hij belandt bij een psychiator. Dat klinkt ernstig en dat is het ook wel.
Ik vind het meer drama, met een humoristische kant. Het is qua verhaallijn zo onlogisch als een Wim T Schippers serie. Mensen doen rare dingen en er wordt op gereageerd alsof het vokomen normaal is. Prachtig vind ik dat, een soort fantasiewereld.
Er zitten ook gekkigheden in zoals dat meneer dingen ziet die er niet zijn, toch zien wij ze ook. Of is het allemaal wel echt wat hij ziet?
Het geheel is best spannend hoe het allemaal gaat verlopen. Ik ga alle afleveringen volgen in elk geval, dit eerste deel smaakte naar meer.
Een goede serie en goed uitegewerkt allemaal, topacteurs en zo. Enig minpuntje, vind ik, is dat het openingsfilmpje in de Engelse taal is.
Ooit experimenteerde ik al eens wat met filmen tijdens het autorijden. Dat wil zeggen, camera onder de voorruit en filmen maar. En nu nam ik hem eens mee op de fiets. Hij filmde niet echt wat mijn oog zag, maar toch wel wat van Winschoten. Vanaf mijn huidige werkplek tot aan mijn voordeur. Ik wilde dit vorige week al even in de sneeuw doen, dat mislukte.
