Oost-Berlijn, unter den Linden: Er wandelen mensen langs vlaggen en vaandels. Waar Lenin en Marx nog steeds op een voetstuk staan.
En iedereen werkt, hamers en sikkels, Terwijl in parade-pas de wacht wordt gewisseld. 40 Jaar socialisme er is in die tijd veel bereikt...
Maar wat is nou die heilstaat, Als er muren omheen staan? Als je bang en voorzichtig met je mening moet omgaan? Ach, wat is nou die heilstaat, zeg mij wat is ie waard, Wanneer iemand die afwijkt voor gek wordt verklaard?
En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn. Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten. Over de muur, over het IJzeren Gordijn, Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn. Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.
West-Berlijn: de Kurfurstendamm! Er wandelen mensen langs porno en peepshow. Waar Mercedes en Cola, nog steeds op een voetstuk staan.
En de neonreclames, die glitterend lokken: Kom dansen! Kom eten! Kom zuipen! Kom gokken! Dat is nou 40 jaar vrijheid, er is in die tijd veel bereikt...
Maar wat is nou die vrijheid, zonder huis, zonder baan? Zoveel Turken in Kreutzberg die amper kunnen bestaan. Goed... je mag demonstreren, maar met je rug tegen de muur En alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur.
En de vogels vliegen van West- naar Oost-Berlijn. Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten. Over de muur, over het IJzeren Gordijn, Omdat ze soms in het oosten soms ook in het westen willen zijn. Omdat er brood ligt soms bij de Gedachtniskirche, soms op het Alexanderplein!
Voor de duidelijkheid, ik ben weer thuis. En Quandy was niet mee, hij moest ons huis bewaken.
Ik heb al heel veel foto`s laten zien van Polen, nog niks van Berlijn. Het eerste wat ik u laat zien is het sanitare gebouw op de internetloze bejaardencamping.
Wat ik lelijk vind aan Berlijn zijn de autoaantrekkende verkeerswegen, overal door de stad.
En zo`n namaakeifeltoren spreekt me ook al niet aan.
Nou, dit is dan weer wel leuk, een beetje groen en zo.
Maar deze panden, nee, mijn hart is niet gestolen.
En die molen komt ook zo leuk uit tussen al die wolkenkrabbers.
Vandaag, prachtig weer overigens, weer eerst lopen naar de bushalte en met de bus naar wat dichterbij het centrum van Berlijn, aldaar overstappen tot nog dichterbij het centrum van Berlijn. En aldaar even gezocht naar een geschikte toertocht met een bus langs alle belangrijke gebouwen van Berlijn. Een dubbeldekker met open dak, heerlijk in het zonnetje. Af en toe stopte die even voor een tien minuten pauze, om wat foto`s te maken en wat rond te lopen, en dan weer verder.
Na zo`n twee uur waren we weer op het beginpunt, waar we nog wat koffie en een cola namen. Een worst hadden we al eerder genuttigd. En toen weer met de bussen naar de camping.
`savonds op de camping nog wat gegeten en even wat gevouwfietst, en morgen weer naar huis.
Ja, dat boven de streep had ik op mijn laptop getyped, net als voorgaande twee logjes. In Berlijn, op de camping waar ik vertoefde, hadden ze geen internet. Dus ik kon wel logjes maken, maar ze niet publiceren. Daarom dus. Onder de streep maak ik dit logje nog even af.
Slapend in de caravan ben ik af en toe wakker, soms draai ik me om en slaap weer verder. Als ik de slaap dan niet kan vatten maak ik een kleine wandeling, even naar de wc en weer terug. Dat helpt.
(natuurlijk ga ik ook even plassen, als ik toch daar ben)
Twee nachten geleden zag ik een vos over de camping lopen. En nu weer!
Hij sloop nu wel heel dichtbij, en opeens hoor ik een doodskreek en de vos rent met zijn prooi weg. Niet ver. Op het eind van het veldje gaat hij op zijn gemakkie zijn prooi verorberen. Hij houdt mij goed in de gaten, ik hou hem goed in de gaten. Ik maak wel 20 foto`s, maar niet eentje lukte.
Wel kon ik later nog wat konijnen vastleggen. En nog weer later ontdekte ik hoe ik kan filmen met mijn fototoestel.
In het grote campingboek van de ANWB staat dat er een directe busverbinding is met het centrum van Berlijn. De praktijk leerde dat ik eerst een kilometer moest lopen tot aan de bushalte. In tegenstelling tot Poolse busshauffeurs kunnen deze wel spreken en kaartjes verkopen.
Goed, op het eindstation uitstappen en een volgende bus nemen die me vervolgens brengt bij de dierentuin, en dat is nog lang geen centrum. Aldaar is wel de metro, en dan pas kan je ergens weer boven de grond uitkomen wat wel het centrum is.
Alexanderplats, mwa, nee, niet wat ik zoek, de grond maar weer in. Checkpoint Charley, kijk, dat is interesanter.
Tegenwoordig een veel te drukke verkeersweg en eigenlijk best een gevaarlijk punt. Het oude grenshuisje staat er nog en er staan wat borden en er wapperen wat vlaggen. Het museum ga ik niet in, want ik zie dat ze duidelijk gemarkeerd hebben waar de muur eens gestaan heeft.
Ik volg de muur. Tot er een echt stuk muur staat, voorzien van informatieborden en zelfs een informatiehal, gratis.
Na een kop koffie wandel ik verder, langs de markering van de muur. Op een gegeven moment komt de Branderburger Tor in zicht. Maar eerst geniet ik van het Joods monument. Een prachtig doolhofachtig bouwwerk waar niet op geklommen mag worden en wat men wel doet. Daar zijn al die bewakers dus voor.
Daarna de muurmarkeringen verder volgen en genieten van de Brandenburger Tor. Eens een monument van de DDR, nu een monument van de Duitse eenheid.
De reikstag is er vlak naast. Vroeger liep de muur er pal tussendoor.
Ik kan me wel aanmelden voor een bezoek, maar wanneer ik dan terecht kan is onzeker en ik schat dat ik minstends twee uur moet wachten om me aan te melden. Laat maar zitten.
Verder maar de muurmarkeringen volgen, en opeens ben ik op een kerkhof waar zelfs nog een stuk muur staat!
Ooit liep de muur pal over een kerkhof! Niet dat de westduitsers daar konden komen, aan de overkant van de rivier, het was puur om een muur neer te zetten en dan een flink stuk ruimte over te laten tot het water, zodat vluchtelingen neergemaait konden worden.
Voor hen die geraakt zijn staan er monumenten, voorzien van verse bloemen.
Absurd, zo`n muur, iemand kreeg dat in zijn kop en het werd nog uitgevoerd ook.
Naast het kerkhof stopt de muur omdat er een flatgebouwencomplex staat. En pal achter dat complex nog een heuze wachttoren! Ook te bezichten op bepaalde tijden, niet nu.
Omdat het al laat is, en er nog gegeten dient te worden, en de metro nabij is, volg ik nog even de Berliner Mouerweg, zo heet die route, tot ik de grond in kan.
Helaas gaat de metro tot een bepaalde halte, wegens werkzaamheden, en moet ik een halve kilomter bovengronds lopen voor ik bij een halte ben waar die verder gaat.
Berlijn is erg lelijk. Hele hoge hoogbouw, en architectuur dat zo modern is dat er niks leuks meer aan is. Glas en beton.
Bij de Zoo even wat Italiaans gegeten, dit keer wel genoeg, en met de bus terug naar de camping. Dat wil zeggen, met de bus terug naar zomaar ergens, daar overstappen op een lijn die de goede richting in gaat en dan wel twee kilometer doorlopen naar de camping.
En dan nog geklungel met de sleutel van het hek, maar het gelukte. Morgen weer.
En dan meld ik me nu vanuit de hoofdstad van Duitsland, Berlijn. Een zo te gek gave stad dat er op deze moderne camping geen internet is. Wat u nu leest heb ik aldaar dus getypt.
Onderweg hier naar toe, tijdens de laatste honderd kilometer voor de grens, bleek het wegdek een stuk beter dan dezelfde weg in tegengestelde richting. Dat was echt niet normaal en zou eigenlijk gewoon verboden moeten worden. We zagen nog waarom. Een vrachtwagentje was helemaal in de kreukels tegen een boom geparkeerd. Er stond politie bij en een wegsleepwagen. Of de chauffeur het overleeft heeft, ik durf het niet te zeggen...
Nou ja, prima weer, de voortent afgebroken en zo`n 300 kilometer dichterbij huis weer opgezet.
