Op vrijdagavond was ik naar Op Hoop van Zegen geweest en op zaterdagmiddag hoorde ik ineens harde muziek weerklinken. Op internet zag ik dat De Sterkste Man van Winschoten werd gehouden op het Marktplein, aan de andere kant van de kerk, dus ik nam beneden even een kijkje.
Ze waren net bezig met een vrachtauto trekken, jeetje zeg, en dat ding weer naar achteren en de volgende mag. Het is best lekker weer, wel een fris windje, en de muziek is luid en goed! Daarna hebben ze pauze en na wat rondgewandel neem ik plaats op een banje op het Marktplein.
Daarna een rond ding wat voor mijn ogen stuk gaat en dit nieuwe onderdeel wordt meteen weer afgevoerd. Nu wordt er zowaar een nieuwe auto gebruikt, dat gaan ze optillen, heftig zeg...
Ik kan dit eigenlijk niet echt goed aanzien allemaal, ze slopen volgens mij hun lichaam met dit gedoe. Een spektakel is het wel.
Ik heb gekeken naar het tv programma Je Geld of mijn Leven, omdat er een jongetje uit Winschoten in zit. Geuko werd ziek en zijn behandeling kost geld en dat wordt niet vergoed, er kwam een inzamelingsactie in Winschoten, maar dat bleek helaas niet genoeg.
Gelukkig besteedde de EO er afgelopen december aandacht aan en het geld stroomde binnen en de reis naar Amerika kon gemaakt worden. De EO ging ook mee om te filmen en dat is allemaal best interessant om te zien, en tegelijkertijd erg triest.
Natuurlijk kwam er ook een man in beeld om even uit te leggen waarom dat niet vergoed wordt. Een hoop blabla, net als zo`n man die vertelt waarom het zo goed is dat we een koning hebben.
Het gaat er bij mij gewoon niet in, geen enkele reden is geldig daarvoor, het tegendeel is zo menselijk dat tegenspreken onmenselijk is.
Er zaten nog meer mensen, en gevallen, in het programma, en er zijn er ook vast heel veel die de media niet halen, net als met het kinderpardon, er zijn en blijven altijd meerdere ,,uitzonderlijke gevallen"
En ik vind het een grote schande dat er in dit land geen geldpot is voor Uitzonderlijke Gevallen en wel miljoenen voor de koning, om maar wat te noemen.
Bevrijdingsfestival Oldambt in het Maintebos te Winschoten.
Een bandje aan het spelen. Kinderen aan het dansen. Weer een band aan het spelen. En dat speelt ook maar door. Rappers in de tent. En rappen dat ze deden. Buiten inmiddels de volgende band. En tenslotte, voorlopig, de laatste band.
Om tikfouten en vergissingen te voorkomen noem ik geen namen, en dat is ook wel zo makkelijk
Van mijn nichtje Tessa kocht ik onlangs, in plaats van kinderpostzegels een aantal tulpenbollen. Voor op mijn balkon. Ze bloeiden prachtig. Van mijn nichtje Vivian kocht ik onlangs een plant met bloemen in een hangpot, haar goede doel was haar school of zo, en het zou geleverd worden voor moederdag. En dat is gelukt.
Ik hoop er de hele zomer plezier van te hebben.
En dit is de huidige stand van zaken omtrent de afbraak van de voormalige bibliotheek:
Aangrijpende musical, naar het oer-Hollandse toneelstuk van Heijermans.
De oer-Hollandse musical ‘Op Hoop van Zegen’ is gebaseerd op het onverwoestbare stuk van Herman Heijermans. Sinds de première in 1900 is deze klassieker het meest gespeelde Nederlandse toneelstuk ter wereld. Het wel en wee van de vissersweduwe Kniertje en de andere vrouwen die hun geliefden aan de zee verloren, laat dan ook niemand onberoerd. Zeker wanneer Knier voor het gruwelijke dilemma komt te staan of ze haar jongste zoon Barendje ook naar zee zal sturen. Hun gevecht om te overleven, gebukt onder sociale misstanden, leidt tot één conclusie: de vis wordt duur betaald. Deze musicalversie uit 2008 laat zien dat het vissersdrama nog niets aan zeggingskracht heeft verloren. In een zorgvuldige en nieuwe bewerking ontstaat indrukwekkend, aangrijpend en eerlijk theater. Precies zoals Heijermans het bedoelde.
Dit wilde ik wel eens meemaken, en ik zat weer op mijn vaste plek. Ik vind het altijd een fijn idee dat ze zoveel voorbereiding treffen en dat ik dan het eindresultaat mag zien. Tijdstip en plek staan vast en dan is het moment dat het gaat gebeuren en alles is voor elkaar, zoals ze dat elders ook nog vaak gaan doen. De zaal was redelijk gevuld maar bij lange na nog niet uitverkocht. Voor mij is 33 euro wel te doen, voor tien spelende mensen op het toneel.
Op Hoop van Zegen is ook een prachtig verhaal natuurlijk, vol met mensen die elkaar iets opdringen en overhalen en altijd achteraf gelijk of ongelijk krijgen, of het is eigenlijk beide van dat, en over het absurde klasseverschil, en de hoop die men heeft totdat het vervlogen is.
Ik zat naast een mevrouw die verkouden was, hopelijk heeft ze mij niet aangestoken, en achter me zaten mensen die elkaar de namen van de acteurs toefluisterden, zodat ik ook wist naar wie ik nou precies zat te kijken.
Prachtig om de meesterlijke stemmen eens echt te horen in deze mooie zaal. Er werd tussendoor gelukkig niet geklapt zodat het verhaal lekker door kon gaan.
Net toen ik dacht dat er waarschijnlijk geen pauze in zat werd het pauze, en in de pauze zag ik dat het geheel zou duren tot half elf. Ook een leuk besef is dat dit gezelschap dit vrijwel elke avond rond en in het weekeinde doet. Net als vele andere gezelschappen door het hele land.
En ik ging tevreden weer naar huis, nog geen kilometer verderop.
U hoort Merel Vos zingen:,,Mijn Leven" al gaat het niet over haar leven, maar over het leven van iemand anders, en u ziet Quandy aan de wandel.
Eenzaam lig ik in bed, ik heb het koud , ik overdenk mijn leven. Is er ergens nog iemand die van mij houdt, of misschien alleen maar een heel klein beetje om mij wil geven. Luister allemaal, dit is mijn verhaal.
Mijn vader was een dronkenlap en hij sloeg mijn moeder. Beloofde altijd beterschap maar noemde haar een loeder. Ik was zijn kleine lieveling en ook van mij bleef hij niet af. Maar zijn liefdevolle bejegening vond ik erger dan zijn straf. Als ik iemand iets zou vertellen dan stak ie ons huis brand. Toen is mijn moeder de politie gaan bellen en zo kwamen we in de krant.
Tot dusver was mijn leven voor mij bepaald geen feest. Maar ik probeer het toch nog even anders is alles voor niks geweest. Ik denk heel vaak ik hoef niet meer waar doe ik het nog voor. Maar niks is ook maar niks, dus ga ik er nog maar mee door.
Mijn vader werd gearresteerd maar zo`n vaart zou het niet lopen. Hij is hem doodgewoon gesmeerd en heeft zich doodgezopen. Maar mijn moeder had intussen nog een kind van hem gekregen. Ik had gehoopt op een paar zussen en geen broertje als het aan mij had gelegen. Ik staarde naar zijn pikkie, mijn moeder zei:,,Doe niet zo raar, vergeten af te knippen verdikkie!" Dus toen nam ik de heggeschaar.
Zonder naar mij om te kijken rende mijn moeder met mijn broertje over straat. Het ziekenhuis zouden ze nooit bereiken want die vrachtauto remde te laat. In het weeshuis waren ze heel zorgzaam, wat waren ze begaan met mijn lot. Ik was twaalf en had mijn eerste miskraam, op mijn vijftiende was ik al kapot. Ik ging drinken, spuiten, snuiven om te vergeten wat me allemaal was aangedaan. Het was toch zeker tegen beter weten te hopen dat het ooit nog goed zou gaan.
