Tijdens mijn vakantie luister ik altijd naar de Arbeidsvitaminen, het oudste radioprogramma ter wereld, op Radio 5, dat niet eens in de lucht zit, maar wel te horen via internet.
Tegenwoordig is dat programma weer in handen van Hans Schiffers, en hij komt meteen na Je dag is goed, met Jeroen van Inkel, ook al een oude bekende.
Wat mij betreft was Van Inkel er niet meer in gekomen, want wie kiest voor commercieel moeten ze niet terugnemen, maar ik ga er niet over, en tollereer hem maar, hij doet het op zich wel leuk.
Maar dat is niet waar de titel van dit logje op slaat.
Mijn ergenis gaat niet uit naar Omroep Max of de AVROTROS, maar de NOS die de nieuwsberichten ieder uur verzorgd.
Eerst doen ze heel vervelend door steeds terug te komen op die malloot die de Elfstedentocht ging zwemmen.
Kijk, als er geld nodig is voor kankeronderzoek moet er gewoon geld komen voor het kankeronderzoek en daar moet de regering voor zorgen.
Niet een idioot zo ver laten zwemmen!
Maar dan ze dan elk uur ook nog gaan melden waar de zwemmer zich bevindt, vind ik geen nieuws.
Pas bij verzuipen of eindstreep halen of andersinds stoppen, dan even vermelden, geen tussentijdse onzin!
Een nog veel grotere ergenis kwam later die week.
Er is brekend nieuws want er is een doorbraak want vermoeddelijk.....
Vermoedens is geen nieuws.
Het nieuws is dat er om 12 uur een persconferencie gehouden wordt.
En dat melden ze dan ook nog elk uur.....
Nieuws is pas nieuws als het nieuws is, maar wat ik nieuws vindt daar denkt de NOS heel anders over.
Nou ja, en dan heb je nog al die experds die ze in het nieuws laten horen, Joost mag weten waar dat nou weer goed voor is.
Vroeger kon een nieuwslezer het wel rustig en alleen af, met af en toe wat papiergeblader, en was het allemaal een heel stuk duidelijker.
Maar of ze toen ook al overdreven aandacht aan het één en veel te weinig aan het ander besteden, dat zal vast ook wel.
Ik zit op de camping, in de voortent.
Ik pak mijn laptop er bij voor een gezellig muziekje en ik tik mijn logje en zet hem aan de kant.
De hele avond naar een scherm turen vind ik niet gezellig.
Dat doe ik wel weer als ik weer thuis ben.
Ik bekijk ook even de sociale media en krijg plotseling deze link onder mijn neus gesmurfd.
https://anchor.fm/spreekuur
Koen Dulfer is een podcast begonnen: Koen`s Spreekuur.
Ik besluit om de eerste aflevering te beluisteren als pa en ma naar bed zijn.
Want nu is het gezellig babbelen en de plannen maken voor morgen.
En als ik dan eenmaal alleen zit en heel zachtjes begin met af te luisteren, begint hij meteen al over onderwerpen!
Nou ja, luister zelf maar, en hoor wat ik hoorde.
En luister voortaan met me mee, wat ik allemaal nog ga horen.
Ik was gebleven in Hollum, niet te verwarren met Ballum, op Ameland.
Geeft den HEERE de Eere Zijns Naams.
Wit.
Stokoud en minder stokoud, wel in dezelfde sfeer.
En ineens zag ik een paard en dat paard zag Quandy.
Ik heb geen idee hoe die heet, dus noem ik hem Anton, want ik noem alle dieren waarvan ik de naam niet weet Anton.
Moi, Anton!
Dat vrouwtje of kereltje in het bos noem ik ook maar Anton.
Tijdens de afwas vang ik zoveel mogelijk water op, omdat ik nogal zuinig ben en er duur voor betaal.
70 cent, en het stroomde maar door en door.
Waterverspilling is dat, met muntjes.
Vandaag was ik even naar Hollum, niet te verwarren met Ballum, op Ameland.
Een drietal kerken linksaf, alsmede de Waddenzee, en rechts onder andere een sporthal, allemaal dingen waar ik niets mee heb.
Het is geen beachkunst.
Het oudste huisje van Ameland.
Vluchtelingen in Zuid Europa, wat doen we er mee?
Lekker volgebouwd dorp.
Toen ik even ging zitten op een bankje in het plantsoen ging Quandy er bij liggen.
Ik zal het nog een keer uitleggen, want ik update wel elke keer, maar er is toch altijd iemand die dit niet snapt, ik ook niet overigens.
In Winschoten kreeg ik mijn
eerste en enige bekeuring voor het rijden met een loskoppelbare trekhaak.
In Winschoten mag dat niet van de Winschoter politie omdat zij vinden dat je dan het nummerbord niet goed kan zien, en wie met zijn navel (of kruis) op de weg gaat kan het inderdaad niet zien.
Wat los kan moet er ook af, in Winschoten.
Maar elders op aarde, waar ik op vakantie ben, zie ik altijd precies dezelfde auto`s als dat ik heb, en daar zit dan wel vaak een trekhaak achter.
Dus elders op aarde mag men er wel mee rondrijden, alleen in Winschoten niet, daarom haat ik de politie van Winschoten en hoeven ze nimmer op mijn medewerking meer te rekenen.
Verder met wat knusse straatbeelden van Hollum, niet te verwarren met Ballum.
Het waaide flink en de dag eindigde met veel te veel regen.
Er is meer, dat volgende keer.
Vandaag eens een fijne boswandeling gemaakt door het oudste bos van de waddeneilanden.
Paaltjes volgen en nadien fijn drinken.
Het was nog geen vijf kilometer, maar ver genoeg voor Quandy.
En daar waar men vissen kan kan men ze ook slachten.
Dat heb ik niet gedaan, ik dood geen dieren, ik eet ze wel.
Update: Ik werk helemaal nergens aan mee, niet de consument de schuld in de schoenen schuiven!
Update2: Slachten is iets anders dan doodmaken, slachten is de ingewanden er uit halen, en in dit geval van de gevangen vissen.
Vandaag was ik in Buren om het dorp en het beeld van Rixt van het Oerd te bekijken, en Quandy was ook mee.
Deze heks leefde samen met haar zoon van het strandjutten en wegens gebrek aan werk besloot zoonlief om te gaan varen.
Op een dag probeerde ze om met een lantaarn een schip op de klippen te laten lopen.
De kapitein dacht dat er een veilge haven was en de hele boel verging met man en muis.
Toen de heks bij het krieken van de dag ging jutten vond ze het levensloze lichaam van haar eigen zoon...
Men kan ook vissen op Ameland.
Er zijn een drietal vijvers en daar zitten een heleboel mensen heel rustig de dieren te vangen.
Ik nam koffie met appelgebak en Quandy ligt dan zoals gebruikelijk onder tafel.
Dit is dan weer heel ergens anders, ook in Buren.
Het was een lang gekoesterde wens me eens te begeven in
Buren, temeer ik het tv programma toentertijd zo goed vond. (Dat heeft totaal niks met elkaar te maken, maar dat zit zo in mijn hoofd)
Dit is dan weer niet in Buren, maar elders op Ameland.
Een propeller van een in de oorlog neergestort vliegtuig kwam ik al vouwfietsend tegen.
Ik was onderweg naar het paardengraf, het enige wat ik me herinner van mijn schoolreis in de vorige eeuw.
Ik heb niks met welk graf dan ook, en had toen ook al niks met schoolreisjes, ik had daar een gloeiende hekel aan.
Paarden horen ook niet in zee, behalve zeepaarden.
Weer zo`n leuk oud wagentje.
Tenslotte het gebouw Sanitair Zuid op de camping.
En we gaan nog niet naar huis.
Ik breng mijn vakantie door op Ameland, en in de ochtend zijn er de Arbeidsvitaminen en verse afbakbroodjes.
Vandaag Nes eens verkend en Quandy moest even model zitten.
Ik zet nooit mensen op de foto, dat vind ik niet netjes.
Hier mag men niet in rijden, maar er uit dus kennelijk wel.
Speelgoed, aandenken en huishoud kunst, in goed Nederlands.
Brsma mode.
Ameland is al piepklein en dan ook nog verdeeld in allemaal kleine stukjes waar je in een aantal niet mag komen.
Waar dit bord voor of tegen is is me niet duidelijk.
Herstel is een ander woord voor omploegen.
Overal op Ameland zijn fietspompen, aan de ketting, en voor iedereen gratis te gebruiken.
Op en aanmerkingen zijn welkom.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1961-1968 van 8782 |
Volgende Pagina »
