De Klinker is een grote naam in de culturele wereld in Nederland. Decennia lang kwamen de allergrootsten naar het cultuurcentrum van Winschoten. Van Youp van t Hek tot bokslegende Rudy Koopmans, van Udo Jurgens tot Golden Earring stonden er op de planken. Het oude theater verdween maar is nu met dezelfde naam - bijna letterlijk - herrezen uit de as.
We zien hoe een prinses De Klinker opende in 1973, een jaar voor mijn geboorte. We zien de menselijke keten rondom het theater tegen de afbraak. Het heeft niet geholpen.
We zien de brand, we zien de burgemeester die wijze woorden spreekt, we zien het faillissement en men babbelt nog wat na.
Er komt een grafiekje in beeld met dat vijf theaters in Oost Groningen wel wat veel is, zoals ze ook gepollt hebben op de site. Want al te enthausiast en positief doen kan natuurlijk niet.
Ik onderbreek mijn dagboek voor wat actueels, want alhier heb ik unieke beelden die ik graag even met u deel:
Afgelopen maandag is het nieuwe cultuurhuis De Klinker geopend. De bibliotheek is nu niet meer een overbuurman maar aldaar gevestigd. Afgelopen dinsdag was er een ontruimingsoefening, en hierboven staan de beelden van de proefvoorstelling van Arno van de Heyden waarin hij contakt heeft met Bert Visser. Bert speelt zowel donderdag als vrijdagavond voor een uitverkochte zaal, een goede start.
In zeven minuten stonden er duizend mensen op straat.
Als ik op mijn balkon sta zie ik in de verte de contouren van De Klinker. En dichterbij zie ik nu dus het lege want verworden tot voormalige bibliotheek.
Op zaterdag 21 februari 2015 werd ik wakker en stond Quandy naast mijn bed. Ik ging hem even aaien en rekte me uit en zei dat ik zo zou opstaan.
Ik slaap namelijk met de slaapkamerdeur open en Quandy logeert een weekje bij me en ligt in de woonkamer. Ik deed mijn normale zaterdagochtendingetjes, alleen had ik nu gezelschap en ging ik mijn koekjes delen.
We kwamen de dag wandelend door, ik ging sowieso langs mijn ouderlijk huis, de gordijnen en dieren verzorgen. En rond middernacht als afsluiter een fijne nachtwandeling, en toen werd het zondag.
Ik zou om 12 uur smiddags in Nooitgedacht zijn, onder de rook van Assen, alwaar het Hof van Saksen zich bevindt. Een vakantiepark met huisjes en een zwembad met wildwaterglijbaan en veel vermaak voor wie maar wil.
Mijn ouders zitten daar een weekje met de kleindochters en ik kwam vandaag op visite met Quandy. Quandy was zeer tevreden iedereen te zien en aldaar in de bossen zagen we nog een hert, of ree, en konijnen, of hazen.
Daarna gingen we zwemmen en we lieten Quandy helemaal alleen achter in het huisje. Dat vond hij niet zo fijn, toch, toen we terugkwamen verkeerde hij in diepe slaap.
Het huisje was prachtig, keurig netjes, alles voor mekaar en er valt wel in te wonen. Het zwembad, dat is even gewurm met een pasje en draaihekjes, is ook zeer goed voor mekaar.
Tessa, 7 en Vivian, 5, beide gezwemdiplomeerd, vonden het helemaal te gek dat ik meezwom. Ze vonden het wel oneerlijk met mijn valse start dat ik als eerste de overkant haalde.
Maar veel leuker vonden ze het om keer op keer, en nog een keer, van die volgens hun zo geweldige wildwaterbaan, helemaal buiten langs.
Het bubbelbad is lekker warm, en eigenlijk op zijn fijnst als die niet bubbelt.
Daarna weer naar Quandy, die, zoals ik al eerder zei, om u meteen gerust te stellen, dus u zal het nog wel weten, in diepe slaap verkeerde. Maar vrolijk ontwaakte en het werd verder nog een hele gezellige middag, lekker gewandeld en lekker gegeten en toen weer lekker naar huis.
De maandag, een werkdag, begon al reeds om 6 uur. Want ik moest voor half zeven de deur uit zijn, met Quandy, en even over zeven moet ik in de auto zitten om om 8 uur in Assen te zijn voor te werken. Tegen vijf uur weer bij mijn ouderlijk huis waar Quandy de hele dag op me gewacht heeft. Hoewel hij overdag wel even uitgelaten is door iemand.
Het leek mijn ouders een leuk idee om ergens een huisje te huren om daar een weekje in te gaan zitten met de twee kleinkinderen. Het werd voorjaarsvakantie en aldus geschiedde.
Dan leg ik nu mijn situatie even uit. Ik woon alleen, mijn ouders wonen een paar straten verderop en daar woont mijn hond ook. En daar wonen ook nog kippen en ander gevogelte.
Dus deze voorjaarsvakantie had ik een logeetje. En dan begint nu mijn dagboek vanaf dat ik vrijdag het weekeinde in reed. Ik parkeer mijn auto altijd bij mijn ouders, ware het niet dat ze nu dus al reeds vertrokken waren.
Quandy was wel thuis, en ik nam hem meteen mee aan de wandel. Daarna gaf ik de kippen en ander gevogelte voer en ik ging zelf ook eten. Heerlijke stampot stond voor me klaar.
Daarna deed ik de huiskamergordijnen dicht, omdat ze elke avond dicht gaan dus nu ook. En ik nam Quandy mee naar mijn appartement.
Hij is hier al één keer eerder geweest, ik heb geen idee of hij dat nog weet. De lift vond die spannend en hij vond de hal voor mijn woning wel net zo interessant als de woning zelf. Hij inspecteerde alles rustig, dronk wat uit de emmers op het balkon en het duurde niet heel lang toen die ging liggen.
Ik beval hem om in de mand te gaan liggen, en hij ging op de speciaal daarvoor bestemde handdoek liggen. Toen dorst ik het aan om lekker in bad te gaan, en liet de deur gewoon open. Twee keer kwam hij kijken, maar hij ging niet de badkamer binnen, dat is toch te eng.
Na het badderen tijd voor een avondwandeling. De lift in en de voordeur uit, rechtsaf. Ik loop voor de lege winkel langs waar tot voor kort outlet zat, en vorig jaar nog een chocolade en ijssallon, die nu op een ander plekje zit. Het winkelpand daarnaast is wel outlet, na een steeg is er een dierenwinkel en verderop nog kantoorartikelenwinkel. En er is nog Ons Gebouw, van de kerk, en de flat waar de Odd Fellows huizen bevindt zich daar ook.
We lopen over het grasveld achter het fontijntje en gaan via het pad langs de voormalige Winschoterdiep tot daar waar het gedempt is. Ik kijk nog even naar de zusterflat, die ze willen slopen, en kom voor mijn tandarts langs in het Groene Kruisgebouw, dat ooit in een weiland gebouwd is, en moet je nu eens zien. Langs de Van Goghstate langs de MCDonnalds.
Zozo, wat veel auto`s nog die langs de Drive gaan, ze staan in de rij. Weer loop ik langs het water en zie dat er geen klanten zijn in de Jysk. Ik kocht daar ooit mijn bankstel.
Ik zie een boot liggen, hoera, want daarvoor is het Van Goghbruggetje gemaakt, die kan weer open. En ik wandel er over heen en loop richting Tramwerkplaats. Allemaal historische panden hier, waar nu eindelijk plannen mee zijn, waar nu dus nog geen spoor van te zien is.
Dan kom ik langs een bankgebouw, met allemaal appartementen. En ik besef dat ik toch op het mooiste plekje zit, nabij de kerk en toren. Via de Marktstaat loop ik het Marktplein op.
En ik zie dat in mijn woning gezellig licht brandt, net als bij beide onderbuurvrouwen. Ook wel eens leuk om te zien hoe dat er uit ziet, want normaal heb ik de lampen uit als ik er niet ben.
En toen weer naar huis en Quandy blijft de lift eng vinden maar staat zich er dapper door. En in huis gaat hij weer lekker liggen, en loopt me een paar keer achterna, als ik was uit de machinne haal en ophang. En als ik tv kijk slaapt ie. En ik lach hem soms wakker.
Als ik om 22 uur ga computeren zie ik dat hij nog geen enkel brokje gegeten heeft. Dus ik kruimel er wat meelkoek door en alles gaat op! Ik besluit de rest ook maar te geven, en daar smult hij ook nog van, maar er is over. En hij gaat lekker naast me liggen. En dat mag van mij.
Straks om middernacht doe ik nog een nachtwandeling en dan gaan we slapen.
Op een belangrijke toegangsweg van Winschoten steken ze wel vaker over. En altijd staat er dan een steeds langer wordende rij auto`s te wachten tot de kust weer veilig is. Wel raar, vogels kunnen juist vliegen en dan doen ze het niet.
Evengoed, afgelopen week stond ik eens vooraan toen ze over gingen steken. Ik stond er bij en ik keek er naar, en op een helder moment pakte ik mijn fototoestel en filmde de laatste seconden.
Eind vorig jaar was er kermis alhier, en nu is het weer tijd voor een kort filmpje. Want als ik Tessa film dan film ik Vivian ook, dat is wel zo eerlijk, en eerlijkheid vinden de dames erg belangrijk. En ik vind het wel leuk om nog eens terug te zien, en hopelijk u ook.
