Ik ben niet zo`n stapper. Maar zaterdagavond waagde ik toch een poging.
Dat zit zo. Al een behoorlijk tijdje volg ik Major Tommy middels de facebook, en zaterdag melde hij dat hij naar Winschoten kwam om op te treden in het voorprogramma van De Wild Romance, die alhier hun Never Be Clever Tour starten.
Een buitenkansje om hem en hun eens te zien optreden. Aanvang zou 22 uur zijn, dus om vijf voor 10 trok ik mijn jas aan.
Ik nam mijn lege fles koffiemelk mee voor in de glasbak te doen. En ik zag dat het wel erg druk was in de sportschool in de voormalige bioscoop op het Marktplein. En er liep meer volk op straat en ik toog naar Carambole.
Binnengekomen werd ik vriendelijk opgewacht door een meneer die me vroeg of ik gereserveerd had. Nee, dat had ik niet, maar gelukkig waren er nog enkele kaarten beschikbaar.
Daarna liep ik eens rond in de zaak en zag dat ik helemaal niemand kende. Klein beetje ouder volk ook wel, hoewel ik zelf ook al 40 ben natuurlijk.
Ik ging naar de bar en bestelde een cola. En ik wachte rustig af tot het zou beginnen. En ongeveer een kwartier later, ik had mijn jas inmiddels op de kapstok gesmurfd, betrad Koos van Dijk het podium om Major Tommy aan te kondigen. En die zong en speelde een aantal nummers, het klonk erg goed en ging erg goed. Hoewel het publiek niet echt heel erg geintereseerd was, dat veranderde toen De Wild Romance begon met spelen.
Wat een heerlijke herrie is dat toch. Heel wat anders dan een singersongwrither. Ik zag dat Tommy zijn gitaar inmiddels had opgeborgen en hij ging achteraan staan. Toen De Wild Romance hun eerste pauze hielden besloot ik om eens op Tommy af te stappen en hem de hand te schudden, en we maakten even een kort praatje.
Toen hij zei dat hij even bier ging scoren zei ik dat het leuk was om hem eens even te ontmoeten en een optreden heb gezien. En het bleef nog lang gezellig in Winschoten.
Zondagmiddag tras Lars Koehoorn op in de brasserie van de Tramwerkplaats, toegang gratis, aanvang 15 uur. Dus om vijf voor drie trok ik mijn jas aan en fietste naar de Tramwerkplaats, en zette hem in een fietsenrek waar nog één andere fiets in geparkeerd stond.
Het was niet heel erg druk, maar het waren wel voldoende mensen voor een warm applaus. En weer kende ik helemaal niemand, wat op zich helemaal niet erg is, en ik liep naar de bar om een kop koffie te bestellen. Daar stond een meneer die me de hand schudde en me hartelijk welkom heette, vertelde waar ik mijn jas op kon hangen en dat ik een plekje mocht zoeken dan kwam hij de koffie brengen. Overigens bracht uiteindelijk een andere man die kop koffie.
Lars begon te zingen en te spelen en dat klonk ook allemaal heel erg goed. Lekker ontspannen en loepzuiver en ook wel wat ouder publiek. Op een gegeven moment kwam er zelfs een man met een hond binnen, en de hond ging even blaffen, ik vond dat wel geestig. En later kwamen er ook nog een aantal Duitsers binnen.
Toen ik in de tweede pauze terugkwam van de wc kwam ik Lars tegen, en die schudde ik toen ook maar even de hand.
Elders in deze provincie was ook nog muziek, iets met noorderslag of eurosonnic of zo, maar hier in Winschoten bruist alleen het allerbeste! En elke zondag gratis muziek.
Ik had dit logje reeds getikt op 30 maart 2013, en toen moest het even wachten voor iets anders, en dan is het inmiddels 17 januari 2015 en dan log ik het maar. De situatie is overigens dat het me totaal niet bekend is hoe ver die werkzaamheden zijn, maar volgens mij gaat het wel door allemaal, en daar hou ik mezelf en u wel van op de hoogte.
Eind 2014, dan hoopt de Wereldbazar de deuren te openen in Winschoten. De pendant van de Zwarte Markt in Beverwijk, met Oosterse producten, moet net buiten het winkelcentrum plaats bieden aan 550 ondernemers.
Mja, ik weet het ook niet.
Ik weet wel, dat vroeger, de winkels in de Langestaat zaten, en non stop ging dat door tot het einde van de Torenstraat. En toen kwam er als toevoeging nog de Engelstilstraat bij.
Later werden winkels groter en groter en hadden meer en meer ruimte nodig. Winschoten stond toe dat buiten het centrum ook winkels kwamen.
Zo is er een intratuin op het industriegebied, en zijn ook de bouwmarkten aan die rand gesitueerd. Net als de welkoop, en er zijn nog wat verfwinkels en beddezaken. Onder andere nabij de haven, eveneens prima aansluitend op de rest van het centrum, is zelfs een Postilterein, gratis parkeren en supermarkt en mc aanwezig.
En toen ze het overdekte winkelcentrum Trond hadden gebouwd op het Israelplein liep de torenstraat leeg, qua winkels. Zelfs de wekelijkse markt is een stuk opgeschoven, naar daar waar de mensen zijn.
En zo is nu dus de situatie, alles veranderd, het centrale schuift op, het wordt breder getrokken, en dat is de tijdsgeest. Dus in die zin vind ik dat Winschoten gewoon mee moet doen, hoppa!
Ik begin met een afbeelding van de bibliotheek, zo`n beetje mijn buurman. Wat er met het pand gaat gebeuren weet ik niet, ik weet wel dat de bibliotheek gaat verhuizen naar De Klinker, die inmiddels zo goed als af is.
Dan begin ik nu aan mijn vakantiefoto`s met de laatste die ik maakte. Zo`n 53 kilometer van Groningen en 19 kilometer van thuis.
Hoogtepunt van de vakantie was op het diepste punt. Dat was niet helemaal zo, maar het staat zo leuk. In elk geval was ik in een grot met een treintje en honderden andere toeristen en ik maakte daar beneden slechts twee foto`s.
En dat doet toch heel sprookjesachtig aan.
Helemaal op het eind van de rondleiding was er een winkeltje, diep onder de grond, en ook een wc gebouwtje, met deze pisbakken en schaamschotten.
Sommige mensen krijgen geld terug van de belasting. Andere moeten bijbetalen.
Laten ze toch al die belastingkantoren dichtgooien. Al die lui die maar berekenen en post versturen, tegen een maandloon. Kantoren vol.
Gooi ze dicht, geef niemand wat terug en stop het in de bodemloze crisisput. Dit zal ongetwijfeld te simpel beredeneerd zijn, maar er is vast iemand die het me uit kan leggen waarom het is zoals het is. En het zal vast niet de werkgelegenheid zijn.
Toen er kermis was in Winschoten maakte ik een aantal filmpjes, en dit is de tweede in de reeks. Het is een tijdsbeeld en ook weer niet, want van alle tijden.
En altijd en overal zitten er kinderen in, en die worden groot en sommige van hun veroorzaken dan weer nieuwe kinderen zodat er altijd kinderen zijn, in die dingen op de kermis.
Nu las ik zomaar opeens dat er een heuse wikipediapagina bestaat over de Torenstraat in Winschoten.
Leuk. Want zo`n pagina zal veranderen. Er is vast nog veel meer te vertellen over die straat. Zo weet ik dat daar ergens een Jood ondergedoken heeft gezeten in een hutje op het dak.
Dat vind ik wel leuk aan wikipedia. Dat men dingen kan aanvullen en soms worden er dingen ingekort, en dat is dan allemaal na te zien.
Welke wikipediapagina had u niet verwacht en is er toch? Verras uzelf en mij. Of zo.
Dan leg ik bovenstaande pagina even vast, voor de leuk, en voor je weet maar nooit. Onder
Ik heb nooit van Veronica gehouden. Ik heb eigenlijk altijd wel iets tegen Veronica gehad. Wel er naar geluisterd, minder naar gekeken, toen het nog publiek was tenminste.
Veronica is ooit begonnen als zeezender, omdat ze dan buiten Nederland waren en ze zich dus niet aan de Nederlandse wet hoefden te houden. En in mijn geboortemaand werden de zeezenders dan ook verboden. Dat moest ook wel, want Veronica heeft eens een bom gegooit op het schip van Radio Noordzee, als ik het wel heb.
Kijk, een beetje plaatjes draaien en pret maken, daar heeft helemaal niemand bezwaren tegen. Maar oorlog gaan voeren in vredestijd, nee!
Toch kreeg Veronica het voor elkaar om publieke omroep te worden. En ze kregen het ook voor elkaar om daarna weer commercieel te worden.
En dan is daar Rob van Someren. Dat is een dj meneer die ik elke donderdagochtend hoorde op de TROS op 3, met de Havermoutshow. Uit de tijd dat elke omroep nog een eigen dag of dagdeel had.
Later kreeg de TROS de zondag en toen Veronica opgerot was kregen ze ook dat werkdagelijks uurtje dat Rob mocht vullen. En dat uurtje werden er twee, en op een gegeven moment stopte Rob met radio en nam Ruud de Wild zijn uurtjes over.
En ineens, een paar jaar geleden, kwam Rob weer op de radio. En wel het commerciele Radio Veronica.
Moet hij weten. Toen kreeg Rob een hartinfarctl en Veronica ontsloeg hem. Dat mocht niet, maar daar werken ook niet meer.
En zo komen twee verhaaltjes weer samen, met een soort van eindconclusie waar ik ook mee begon. Veronica deugt niet.
En dan vind ik het met name leuk dat daar een oude uitzending staat. Gewoon op de knop drukken en men hoort wat er toen is uitgezonden. Bert en Ernie samen bij EkstraWeekend, een programma dat inmiddels ook al niet meer bestaat.
De wondere wereld van het internet maakt het mogelijk dat ik er nu naar kan luisteren. En dat doe ik dan ook.
