Voor diegene die ze voor het eerst ziet zijn het nieuwe foto`s.
Ik start met een steegje te Winschoten.
En dit is 19 kilometer vanaf Winschoten, in een heel ander land.
We waren toen onderweg naar thuis, waar Quandy de boel bewaakte.
En savonds in mijn eigen thuis zag ik de konijnen op de camping.
Heel veel mislukten, maar hier is er toch echt eentje te zien.
(in het midden)
Kunst op de camping, te Duitsland overigens.
Een pootje van mijn caravan.
Mijn auto en caravan.
Dat u dat maar even weet.
En dat ook.
De wachttoren die blijft staan als herinnering, langs de snelweg waar Oost en West elkaar raken.
Ik was even op mijn balkon en zag wat mensen lopen op het plein.
Achter de kerk namen ze rustig de tijd om de kerk te bekijken en er foto`s van te maken.
En ik zag dat ze elkaars foto`s bekeken op elkaars toestellen door die onder elkaars neus te drukken.
En ik mijmerde, waarom zijn die mensen hier, en waarom per se nu?
En wie zijn het en wat vinden ze er toch allemaal van.
Ik ga dat natuurlijk niet vragen, daar is het tenslotte mijmeren voor.
Het is een prachtige kerk waar ik fijn urenlang tegenaan kan kijken.
Horend bij de trotse toren.
En toen ging ik weer naar binnen en genoot van de 3FM Awards.
En daar had ik ook een logje over kunnen schrijven.
IS HET ETEN VAN VLEES UIT DE SUPERMARKT VEILIG?
Dat is een stelling in een tv programma en dan mag iedereen overal zijn mening geven en ik doe dat hier.
Dit keer is de stelling een vraag.
En wel een hele merkwaardige vraag.
Natuurlijk is het veilig.
Al ons voedsel is veilig.
Alles wordt gekeurd en moet aan eisen voldoen, en de normen worden waar nodig wel eens bijgesteld.
Helaas komen er wel eens schandalen voor, en in die zin zou je niet kunnen garanderen dat het allemaal even veilig is.
Mja, en plofkippen en antibioticakoeien en massaproductie en dierenwelzijn en wat voor gedoe er allemaal nog meer is.
Nee, de twijfel slaat toch toe.
Vooralsnog durf ik alles wel te eten, en mocht ik daar ziek van worden dan zal ik mijn mening bijstellen.
Als het te laat is.
En dan nu foto`s uit de oude doos.
En deze is dan zo oud dat ik er geen enkel idee meer over heb, maar wat is die toch mooi!
Een geveltje te Winschoten.
Zusterflat, staat er nog steeds.
Dit bordje kwam ik tegen telkens als ik er langskwam, bij het verlaten van camping Zeeburg te Amsterdam.
Wederom zomaar ergens in Winschoten op zomaar een dag.
Ook zomaar egens in Winschoten, met fijne tegenlicht.
En ook in het verleden kwam ik wel eens buiten de gemeentegrens.
En ook wel de landgrens.
Wederom zomaar ergens in Winschoten, op wederom zomaar een dag.
En de laatste heb ik afgelopen hedenochtend gesmurft, met op de achtergrond de bouwstop van De Klinker nog immer bezig.
Tot zover, want anders kwam er nog wel eentje.
Er draaien momenteel allemaal televisieprogramma`s over de geschiedenis van Nederland.
En dat is heel interesant en frist het geheugen aardig op.
Zo vernam ik dat Keizer Wilhelm II van Duitsland asiel kreeg in Nederland.
Kijk, ik heb niks tegen asielzoekers, ze moeten zeker opgevangen worden.
Maar waarom woonde deze in Huis Doorn, en werd die niet net zo behandeld als alle andere asielzoekers?
Bah, ik word er nog naar van.
Die ongelijke behandelingen altijd.
Toen al, en nog steeds.
En omdat er honderd jaar geleden nog geen weblogs waren waar het volk zijn verontwaardiging kon uiten, doe ik dat nu maar eens.
Dan spreek ik tevens mijn verontwaardiging uit over die pennen van 240 euro per stuk die de 58 nucleaire wereldtoppers kado hebben gekregen.
Ook dat lijkt nergens naar.
Snoep uitdelen aan twee wandelende nichtjes en dat tegelijkertijd vastleggen is niet te doen.
Maar de opluchting is groot als het gelukt is, tussen 5000 andere wandelaars.
En dit was dan het filmpje waar het toen om te doen was.
Als bijzaak natuurlijk.
In het streekblad zag ik onlangs de aankondinging staan van een open dag van het crematorium in Winschoten.
Ik had het er over met mijn ouders, en mijn vader wilde wel met mij aldaar een kijkje nemen.
Dus vandaag fietste ik tegen de middag naar mijn ouders, at een broodje mee en daarna fietsten mijn pa en ik naar het crematorium.
Een paar jaar geleden was er ook een open dag, en die bezochten we toen ook al samen.
Alleen waren we toen wat aan de late kant.
Op zich hou ik helemaal niet van het crematorium, en als het even kan doe ik een uitvaart af met een kaartje.
Ik vind de dood wel zo iets naars, daar valt eigenlijk niet mee te leven.
Heel je leven hangt de dood als een zwaard van damocles boven je hoofd, en voor je zelf sterft moet je allemaal nog anderen wegbrengen en gaan missen.
Bah.
Evengoed, we namen toch een kijkje, en als je daar bent zonder dat nare gevoel in de buik is het heel anders.
Het crematorim ligt mooi verscholen aan de rand van de bomenbuurt in Winschoten.
Eerst een mooi asvaltlaan over, langs het kerkhof en achteraan staat het gebouw, bij de strooi en urnveldjes.
Het was redelijk druk, maar nog parkeerplek genoeg, ook voor de fietsen.
Bij binnenkomst was er meteen al een rondleiding begonnen en we sloten aan.
De oven is het interesantst.
Bij de vorige open dag waren er nog twee ovens, nu kunnen ze het met eentje af.
Dit blijkt al de derde generatie oven te zijn aldaar, sinds 1985.
Vorige keer dacht ik dat ovens voor altijd meegingen en dat ik zag waar ik zal eindigen.
Maar nu keek ik dus in een oven, waarvan ik nu dus hoop dat geen enkele dierbare in dit exemplaar terecht zal komen.
De familiekamer vond ik het naarst, ik heb niet goed gekeken en liep er snel weer uit.
Wetende dat ik eens in die kamer zal zitten...
Daarna gingen pa en ik nog even het kerkhof over, hij liet me zien waar de familieleden allemaal liggen.
En ik zag nog wat graven van bekenden liggen.
Mja.
Zeer interesant.
Indrukwekkend.
En wie gaat er nou voor zijn lol naar het crematorium?
Maar ach, beter zo dan dat het moet.
Dit bordje geeft aan dat de bebouwde kom begint, denk ik, te Polen.
En wat doe ik als ik zit te wachten op het eten?
Dit was mijn avondmaal op zondag 28 juli 2013.
En daar mijn vakantiespul vanaf de achterkant.
Tijdens het pauzeren langs de snelweg had ik contakt met deze koe.
De meeste koeien in Polen zitten vast met een ketting.
Ik vind het een prachtig dier, en dit was een prachtig moment.
Jammer van die lelijke flappen in de oren.
En ik sluit af met een plaatje te Winschoten.
En daar staat
chineeswinschoten.nl
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3513-3520 van 8725 |
Volgende Pagina »
