Voor joe

Ho even, rustig aan, kalmte.
Mag ik even joe aandacht, daarvoor bent joe tenslotte hier, en neem eens even de tijd in joe jachtig bestaan.

Laat dit even inwerken en tot joe komen.
Ga rustig achterover zitten, en luister.



Mijn mening is dat een ieder die dit gehoort heeft toch weer wat heeft gehoort wat diegene anders vast en zeker nooit gehoord zou hebben, en ik vind dat dat dan toch een gemis zou zijn geworden geweest, mits niet enzovoort.

Uit in AmsteRdam

Voor ik u meeneem naar Amsterdam gaan we eerst langs dit nieuwe huis in Winschoten Zuid.

Nu ik dit zo zie lijkt hemelvaart alweer best lang geleden, maar binnenkort staat het er elders vast weer net zo bij, ik verheug me er al op.



Dit ding draait rond, nabij de Amsterdamse Brug over het Amsterdam Rijnkanaal, en ik heb geen idee waarom.



Nederland bordjesland, routeland, duidelijkheid.



Deze naamaakdraamolen stond op de Dam, op de plek waar op 7 mei 1945 eentje stond die Duitse kogels opving.

Het orgineel was ergens anders te bekijken, daar ben ik niet aan toegekomen, dus bewaar die nog maar even tot ik dat wel het geval is.



Soms besef ik me wel eens dat elke steen gelegd is, elk stuk hout bewerkt en geplaatst net als het glas en de inhoud enzo.
Alles bedacht, ontworpen, doorgedrukt en uitgevoerd.



En de kransen van 5 mei, ze lijken allemaal hetzelfde.



Er werd ergerns lekker rondom een standbeeld opgeknapt, een mooi tijdsbeeld zo.



Smaken verschillen, en degene die dit echt mooi vinden houden er van dat anderen dit lelijk vinden.



Dit gebouw aanschouwde ik alleen aan de buitenkant.



Ik vind namelijk dat kunst gratis moet zijn, en voor iedereen toegankelijk.
Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die er anders over denken.



Ook lelijke dingen hebben zo hun schoonheid.

Toekomst

Mijn werkgever, een woningcorporatie, wil graag van mij af.
Ik ben schilder, en ze willen van het schilderwerk af.

Sinds 1999 schilder ik al hun huurwoningen, en sinds 2009 zelfs in vast dienstverband, dus ook in de winters door.
De woningcorporatie onderhoudt niet zelf al hun woningen, een flink deel van dat werk besteden ze uit aan externe bedrijven.
En in de nabije toekomst willen ze al het buiten onderhoudswerk uitbesteden.

En voor de vaste werknemers hebben ze even een sociaal plan in mekaar gesmurfd met de niet voor de werknemers opkomende vakbonden.

Daarom werden alle vaste werknemers, de schilders, dakdekkers, timmerlieden en loodgieters en wat dies meer zei, onderworpen aan een zogenaamde vakbekwaamheidsproef.

Drie dagen achtereen werden we voor de leeuwen gegooit en daar heb ik toen reeds eerder over gelogd.
De uitslag is nu binnen.


Ik ben gezakt en het is niet mogelijk dat ik binnen twee jaar voldoende kan leren om het te kunnen.
Dus ik zal geen bouwkundig service medewerker kunnen worden.
En voor een schilder hebben ze, in de toekomst, geen plaats meer.

Dus nu wordt optie twee ingezet:  ze gaan een andere werkgever voor me zoeken met zeven jaar werkgarantie.
Ik houd u op de hoogte.

Stukje GRaskaas

Ik was even de tel kwijt geloof ik.
Nou ja, geen zin in bijhouden en opsmurfen, wel taggen, dus toch bij elkaar.

Evengoed, na het debacle van de niet goed weg te krijgen OVERJARIG.
Na een paar dagen ging het me steeds meer tegenstaan en ik overhandigde de overjarige aan mijn ouders.

En ik ben zelf wel toe aan wat GRASKAAS.

Er zit een smaaktje aan.
Best een lekker smaakje.
En je zou denken dat het een beetje naar gras smaakt.

Als ik fantaseer over hoe gras zou smaken dan komt dit wel in de buurt.
Dat kan natuurlijk ook door de naam graskaas komen.

Ik heb nog nooit gras geproefd, of het maakte geen indruk.
Hoe dan ook, GRASKAAS is wel een blijvertje.
Ik zal het in de toekomst vaker bestellen, als ik de lijst afgewerkt heb.

RenéSmuRf fietsend dooR Winschoten

Het was op een zondagmiddag toen ik van mijn ouderlijk huis naar mijn eigen onderkomen fietste, via de Langestraat

U komt onder andere de zaak tegen alwaar ik mijn matras en toebehoren heb aangeschaft.

Om de kosten te drukken droeg ik mijn matras op mijn nek en rug en liep dat hele stuk.
En ik kwam onderweg nog een skielerende opa tegen.

QultuuRhuis de Klinker 50

Wat krijgen we nou?
Dat dachten ook de mensen in de Grachtstraat in Winschoten op een goede morgen afgelopen winter.

Dan neem ik u nu mee terug naar de afgelopen zaterdag.



Toen was het namelijk de Dag van de Bouw, en diverse bouwprojecten in Winschoten waren te bezichtigen.



Ik koos natuurlijk voor de in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker.



Ik las later dat er 700 bezoekers zijn geweest.



Op de daarvoorbestemde website is meer informatie te vinden, onder andere het eindresultaat.



Toch leuk om daar eens te kijken waar ik met regelmaat langsfiets.



En bijzonder toevallig dat dit de 50ste post is met bouwfoto`s.



Mocht ik me niet verteld hebben, en als dat wel zo is is het nog steeds toevallig.



De Klinker komt op de plaats te staan van het hiervoor speciaal afgebroken theater De Klinker, dat sinds de jaren 70 stond op de plek van een steenfabriek, te Winschoten.



En het doek viel niet!
Aan u de eer om er eentje uit te pikken en daar wat over te zeggen.

PRima de luxe

Ik hoop eigenlijk dat ik de enige persoon op aarde ben met smurfenknikkers aan de muur.
En als dat niet zo is dan weet ik het graag, toch trek ik mij er geen smurf van aan.

Nimmer uitgepakte en gebruikte smurfenknikkers.
Dit is niet waarvoor ze gemaakt en bedoeld zijn.
En gelukkig maar, nu zijn ze lekker samen en onbeschadigd en warm, terwijl soortgenoten kinderen deden juichen en janken en tegen anderen aanknallen en in putten en poep en tussen gebladerte te geraken.
Of simpelweg kwijtgeraakt.

Nee, deze hangen daar waar ze hangen, te hangen.
Of ik nou op de noorpool of de evenaar ben, deze knikkers hangen!
Niet alleen, maar de rest had u al reeds kunnen zien.

ObeR van Ronflonflon

Een heel merkwaardig figuur binnen Ronflonfon was de ober Teun Balk.|
Telkens als men het had over dat Wilhelmina Kuttje was met twee t, kwam de ober binnen met twee kopjes thee.
Steevast deelde ze dan mee dat ze liever cherry had en Jacques bestelde whiskey.
Jan Vos hield het altijd bij een warme chocolademelk, en een enkele keer zong Teun een echte Amsterdamse oberlied, waarmee hij dan door het land toerde.

Een enkele keer kwam hij nog wel weer eens optreden, omdat hij dat aan een meiske beloofd had, en dat klonk dan ongeveer zo: