Toen ik naar hier ging verhuizen moest ik, zo ongeveer, een kilometer afleggen. Thuis in het ouderlijk huis stopte ik al mijn in de loop der jaren verzamelde eigendommen in vuilniszakken. Telkens als ik naar mijn aangeschafte appartement ging vulde ik een boodschappenkar/winkelwagentje met gevulde vuilniszakken om die vervolgens in een gereed zijnde kamertje te deponeren, alwaar ze geduldig lagen te wachten tot ze weer één voor één uitgepakt werden.
Ik weet niet meer hoe vaak ik heen en weer gelopen heb. Rollen vol zakken gingen er door.
Toen ik hier uiteindelijk woonde en alle spullen hun nieuwe plek gekregen hadden had ik al die voor de verhuizing gebruikte zakken gestopt in één zak.
En die vuilniszakken ging ik hergebruiken waar ze uiteindelijk voor bedoeld zijn, als vuilniszak. Telkens als ik een nieuwe vuilniszak nodig had pakte ik eentje uit de verhuisvuilniszakkenzak, tot ze op zijn, of waren.
Hoe dan ook, mijn verhuisvuilniszakken zijn allemaal vol in de vuilcontainer beland,en ik moest nieuwe zakken kopen. Op de eerste dag dat ik hier kwam wonen wist ik het al, eens zal ik zelf zakken moeten aanschaffen, en dat moment is nu gekomen.
Overigens, het Groninger woord voor zak is : "puut" Behalve een broek of jaszak, dat noemen we dan weer een "buutse"
Het is alweer dinsdag, en ik kwam alweer langs de in aanbouw zijnde Klinker om eens te zien hoe de bouwput er uit ziet en hoe de bomen lekker groen zijn geworden.
In Augustus zijn de twee supermarkten klaar, maar het theater nog niet.
In verband daarmee wil de gemeente de supermarktparkeerplaatsen tijdelijk gratis te laten. Natuurlijk wil de rest van het centrum dat ook wel, en zo blijft men bezig he.
Ik liet vorige week een stuk van mijn woonkamermuur zien, met de belofte een aantal objecten van het totaalplaatje wat nader toe te lichten.
Ik heb geen flauw idee meer hoe ik aan dit klompje gekomen ben. Ik weet wel dat hij alleen is en dat er nooit op gelopen is. Hij bestaat slechts voor de sier, en ik heb er een smurf in gedaan wiens groene platootje waar die aan vastgesmurft zat voordat die er van losgesmurf raakte waarna het groene tot niet meer te vinden verdwenen is en deze smurf dus niet meer kan lopen, enkel hangen, mag die dat daar doen.
Het rommelige snoer, zit vast aan de onderste bodem van mijn vitrinekast, daarna een paar keer gedraaid om de klomp, om vervolgens met zijn stekker zo vlakbij het stopcontakt te hangen dat bukken niet nodig is om de pinnetjes in de daarvoor bestemde gaatjes te drukken teneinde de verlichting werkende te krijgen.
En het snoer mag niet de grond raken vanwege dat mijn robotstofzuiger dat afbeveelt in de bijgeleverde gebruiksomschrijving.
Ronflonflon zat vol halve garen. Zo kon het voorkomen dat inspecteur J. Falckenbosch uit Vlaardingen, bij Maassluis, zo af en toe een protestlied zong. Daarbij gebruikte bij telkens hetzelfde melodietje, en een enkele keer zong de ober Teun Balk mee.
Tegenwoordig zijn alle radiozenders met kerst erg stemmig, en hebben we er op 3fm net een week glazen huis op zitten, en genieten we vooral na. Toendertijd werden er nog gewoon de programmas gemaakt als het woensdag was, en kon zoiets voorkomen als bovenstaand.
Voor ik u meeneem naar de hoofdstad eerst even kijken naar het wachten op de trein te Winschoten.
De Nachtwacht.
Want ik was onlangs even kijken in het Rijksmuseum te Amsterdam en daar verzamelen ze van alles, het hele gebouw staat vol.
Het gebouw zelf vind ik prachtig mooi.
Ik vind het plafond met al dat glas en hangspul voor de lampen spuugllijk en best jammer, en ook wel schandelijk voor het gebouw.
Eén der vele raamkozijnen der trappen.
Ik hoef natuurlijk niet zo goed mogelijk dat schilderij vast te leggen, dat probeert elke minuut iemand anders al, ik laat dan liever zien waar het onder hangt en dat er bovenin op de peiler nog standbeeldjes staan.
De wachtrij aan de achterkant, die gaan ook allemaal nog de nachtwacht zien en wellicht ook uit dit raam naar buiten kijken.
Ik zeg het er nog maar even bij, hoe mooi het gebouw ook is, de verbouwing van tien jaar en tientallen miljoenen keur ik af, dat had niet gemoeten.
Toch knap dat Nederland het voor elkaar gekregen heeft dat zowat de hele wereld dit kent en wil zien.
Er was geen geld meer voor echte kroonluchters.
Zo heb ik ze gemaakt, geplaatst en voorzien van mijn mening, en wat er in aan reactie`s onder komt staan is aan u.
Een aantal rappers gaat op bezoek in een Nederlandse plaats. En alles lijkt wel van te voren in scene gezet en het is allemaal van een leukigheid en vredelievendheid. Ik zat met verbazing en volle verstand te kijken.
En dan zijn ze daar twee dagen, en ze zitten ineens op een luxe jacht en niks wordt echt duidelijk en bling bling en dan de plaatselijke cultuur snuiven op de manier zoals de burgemeester dat graag wil. En ze gaan ook nog leuk kennismaken met een enkele lokale bevolker die ze tegenkomen, en dan maken ze een rare rap, dat uitgevoerd wordt en er is altijd veel enthausiast publiek bij.
Dat wordt dan ondertitelt wegens geen verstaanbaarheid en dan waardeert iedereen elkaar en dan volgt de aftiteling.
Ik wil niet zeggen dat ik het een slecht programma vind, ik wil wel zeggen dat het nergens op slaat. En het leidt ook nergens toe. Toch kijk ik volgende week vast weer, want op zich zijn het wel leuke gasten.
En nu hoop ik natuurlijk dat er iemand onder u is die er anders tegenaan kijkt en dat nader kan verklaren. En ik vrees een aantal keren te vernmen dat men er nog nooit van gehoord heeft. Nou ja, vrees, voorspel.
De radio is niet meer wat het geweest is, de ontwikkeling zet zich voort, we houden het niet tegen en doen het er maar mee.
Wat is radio? Van oorsprong is radio het toestel dat radioprogramma`s ontvangt. En men kon van alles doen met radio, niet alleen muziek, maar ook gesprekken, spelletjes en wat men nog maar allemaal meer kon bedenken. Toen kwam de tv en de radio paste zich aan.
En ik weet wel, als men ouder wordt lijkt vroeger alles beter. Al reeds in de jaren 80, toen radio nog radio nog radio was, waren er oudere mensen die radio vroeger allemaal veel beter vonden.
Ja, de meningen verschilden, en dat is altijd nog zo. Sommige mensen vinden dat alles erg strak en voorspelbaar moet en dat het medium vooral niet de aandacht mag trekken, en anderen vinden dan weer heel iets anders.
Zo, wat een lange inleiding. Dan nu mijn punt:
Wat is radio?
Mijn inziens is een radioprogramma iets dat uitgezonden wordt zonder beeld. Als er beeld bij zit kan ik het geen radio meer noemen.
Ik sta op werkdagen op met Giel, op mijn breedbeeldtelevisiescherm, en sluit mijn werkdagen af met het radioprogramma 3voor12Radio, ook via hun webcamtream op mijn breedbeeldbuis.
Mja, het wordt ook uitgezonden via de radio, en het kan prima zonder beeld.| Toch voegt dat beeld veel toe, live bandjes en zo kan ik nu zien. Ik vind het prachtig, radio met beeld, maar vraag me dus inderdaad af of het nog wel radio is en kom tot de conclusie van niet.
De Ronflonflon podcast koester ik, dat was echt radio met zonder beeld. Echt, dat zou in deze tijd dus niet meer kunnen. En dat maakt het echt tot een tijdsbeeld die ik gelukkig heb meegemaakt en ik geniet er van, en ook van de media heden ten dage. Wetende dat zoals het was nimmer meer komt, en dat is eigenlijk ook wel goed.
Oke, tot zover dan deze vervolginleiding, dan nu echt mijn punt:
Spijkers met Koppen, een radioprogamma van de VARA op de zaterdagmiddag tussen 12 en 14 op radio 2. Al van toen de VARA nog de hele vrije zaterdag had en toen Jack Spijkerman nog radio deed.
Spijkers met Koppen is eigenlijk wel het ultieme radioprogramma.
Rechtsreeks vanuit een cafe, met een live band, een flink aantal gasten waar gesprekken mee gevoerd worden, cabartiers die aan humor doen, collumns en seks en drugs en rock en roll. Met Felix Meurders en Dolf Jansen. En publiek, dat klapt, lacht, rumoert.
En Spijkers met Koppen hoort echt bij mijn zaterdag. Als ik zaterdags dingen ga ondernemen is dat altijd na 14 uur.
Vorig jaar zomer experimenteerden ze eens met uitzenden met webcams. En sinds twee weken doen ze het standaard.
Spijkers met Koppen heeft het dus erg lang volgehouden zonder beeld. En nu dus toch overstag.
En ondanks dat ik het nu geen radio meer vind vind ik het prachtig. Ik zie nu de presentatoren met koptelefoons en de mic in handen voor de mond zitten, dat is toch heel anders en komt ontspanneder over dat bij praatprogramma`s op televisie. En de collumns worden dus gewoon van papier gelezen in plaats van de autocue.
En de bands en iedereen wel in de gewone kleding, en de gasten die je nu hoort kan je dus ook zien. Ik kan natuurlijk kiezen om het te volgen zonder beeld, maar ik vind het met toch fijner.
Nu is eigenlijk alleen TROS muziekcafe nog een echt live programma met zonder beeld. Een kwestie van tijd, denk ik, en toch zal ik blijven luisteren, ook al komt er geen beeld.
Want het allerbelangrijkste van radio, ook als het geen radio meer is, is toch het geluid.
