De volgende poster heb ik altijd al uiterst merkwaardig gevonden.
De VVD, een politieke partij in Nederland, had meer zulke spreuken op gelijksoortige posters. Deze sloeg wel echt alles. Ze waren al de grootste partij van Nederland, en na de verkiezingen, waar deze borden voor waren, bleven ze de grootste partij van Nederland.
En ze zijn rechts.
En dan is het juist de VVD die de gevangenissen gaat sluiten. Niet allemaal natuurlijk, maar toch.
Nog niet eens zo heel lang geleden was er in Nederland een cellen te kort. En nog niet eens zo heel lang geleden was Nederland zo beschaafd dat elke gevangenge in een eigen cel werd opgesloten.
Er werden gevangenissen bijgebouwd, terwijl die in Winschoten sloot overigens, en er werden mensen bij elkaar in de cel gestopt.
En onderzoek, en wat er nu allemaal beter moet en kan? Nee, men schreeuwt van dat het strenger moet, in plaats van uitleggen waarom dingen zijn zoals ze zijn. En daarmee werd men de grootste, en ziet hoe de plaatstelijke groenvoorziening er toen al bij lag.
Reclame maken met beter beleid beloven en het ondertussen afbreken, op veel meer vlakken dan alleen het gevangeniswezen.
Vroeger bestond er nog de dienstplicht. Iedereen met een piemel moest verplicht in dienst, mensen zonder piemel niet. Dat is natuurlijk heel erg fout en tegenwoordig is dat gelukkig niet meer zo.
Voor deze foute maatregel was er een nog foutere maatregel, men bleef naar de piemel kijken maar tevens naar waar deze van ging staan.
Dat noemt men geaardheid. Alle mannen moesten de dienstplicht vervullen behalve de homosexuelen. (Vrouwen en homo`s mochten wel, maar het was niet verplicht)
Ik dacht dat we in Nederland nu zover waren dat geaardheid er helemaal niet toe doet. Helaas is het tegendeel anders, zie dit teletekstbericht maar even:
Schrikbarend he, 2013 en dan nog gedoe omtrent geaardheid. Nederland moet niet, via Teeven, twijfels gaan hebben over andermans geilheid. Nederland moet geheel Europa geaardheidsveroordelingsvrij maken, dus de Tjechen aanspreken!
Geaardheid gaat niemand wat aan, daar heeft niemand wat mee nodig, laat staan dat er over geoordeeld mag worden.
Oke, en wat nu als een vluchteling liegt over zijn geaardheid omdat hij niet terug wil naar land van herkomst? Dat iemand niet terug wil naar land van herkomst vind ik al reden genoeg om op te vangen.
Help de mensen liever. Mensen willen leven, net als u en ik, help elkaar daarbij, die korte tijd dat we er zijn!
Ik film met een filmcamera die ik in mijn hand aan het stuur houd, voor zoveel mogelijk. Ik fiets op de zondagmiddag van mijn huis naar mijn ouderlijk huis, om aldaar Quandy op te halen om naar elders te gaan.
En op zondagmiddag is het doodstil in de stad. Heerlijk.
Dit is de korste route. Deze route liep ik ook met de winkelwagen, toen ik zo alles verhuisde, alleen liep ik dan door het overdekte winkelcentrum, nu fiets ik er langs.
Ik doe eigenlijk maar wat, is zo`n beetje mijn levensmotto. Ik neem elke week een kijkje bij de bouwput waar ze druk doende zijn met een multifunctioneel cultuurhuis, en twee supermarkten. En ik heb werkelijk geen idee waar ik op zou moeten letten.
Ik ben geen trouw lezer van de kabelkrant, het is dan ook louter toeval dat ik dit bericht zag.
En ik ben er in het verleden vaak langs gefietst en toen meende ik in eerste instantie Old Fellowshuis te lezen, en pas later vielen de twee D`s me op.
Boven het pandje, onder van wat naderbij.
Ik ben wel eens gaan googlen wat dat nou betekend, en het is te uitvoerig om beknopt te vertellen. Men kan zich inlezen op de wikipedia en ook op hun eigen website.
Odd Fellows staan voor idealen die zij dagelijks verwezenlijkt kunnen zien. Het belangrijkste van het gedachtegoed van de Orde is het idee dat mensen elkaars zusteren en broederen zijn. In de zorg voor hun naasten, met hun inzet van soms onbekende anderen, door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk of inzet voor een vereniging, brengen veel mensen dit idee van broeder- of zusterschap in praktijk. Misschien zonder het te beseffen. Misschien zonder het zo te noemen. Op welke schaal dan ook- ons gedrag is van invloed op de samenleving. Odd Fellows willen deze beginselen in vertrouwde kring gestalte geven. Omdat het aangenaam is onder vrienden te zijn. En ook om op die manier te oefenen in de idealen.
Ja, er is zeker sprake van een zekere vaagheid, en ik ben geensinds van plan me ook maar ergens bij aan te sluiten. En wat me ronduit tegenstaat is dat ze geloven in een hogere macht, dus dat er meer is tussen hemel en aarde. Nou ja, dat mag van mij, maar ik kan daar niet aan meedoen, na Sinterklaas en de smurfen vind ik dat ik wel in genoeg sprookjes geloof.
Hoe dan ook, alhier vond ik de uitnodiging waar dus echt staat: Logegebouw Winschoten, Burg. Schönfeldplein 23, op woensdag 20 maart 2013.
Dus toen ik vorige woensdagavond die kant eens opstapte was de deur aldaar gesloten, er er is geen bel aanwezig. Ja, ik ga niet kloppen of schreeuwen, ik wilde me mengen in de groep geintereseerden. Maar ik was alleen, en snel weer weg.
Elke maandag start ik met een lied uit Ronflonflon. Omdat ik dat de allermooiste liedjes vind die me het meest dierbaar zijn. Horend bij mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik maar al te graag uw ongezouten, of flink gepeperde mening wil vernemen.
Wat mij bezielde is voor mij nog steeds de vraag, waarop ik maar geen antwoord weet. Ik hapte maar al te graag, ook al nam je me verschikkelijk beet.
Van jou vloog ik compleet uit mijn bol. Ik sloofde, slierde, slijmde, wat ik allemaal deed dat interseerde mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Begoocheld in een zinsverukkende vlaag, van volle verstandsverbijstering. Van jou kreeg ik de volle laag, waarin ik bijna kopje onder ging.
Van jou vloog ik compleet uit mijn bol. Ik sloofde, slierde, slijmde, wat ik allemaal deed dat interseerde mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Sta nu met beide benen weer op de grond. Ik werd verpletterd maar ik heb het overleefd. Maar krijg nog steeds de kriebel in mijn kont, wanneer jij mij weer voor ogen zweeft.
Wat mij bezielt blijft voor mij de grote vraag, waarop ik maar geen antwoord weet. O, wat hap ik toch verschikkelijk graag, neem mij weer verukkelijk beet!
Want van jou vlieg ik compleet uit mijn bol. Ik sloof, slier, slijm, ik werk me in het zweet, dat interseert mij hoegenaamd geen hol. Voor jou liep ik mijn benen uit mijn reet.
Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet. Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet. Ik hou van jou, als je dat maar weet. Voor jou loop ik mijn benen uit mijn reet.
Dan laat ik u nu een drietal details zien van iets waar u in eerder blogpost al het één en ander in een bredere aftandelijker perspectief hebt kunnen zien.
De spiegel, achtergelaten door de nabestaanden van de overleden mevrouw die hier gewoond heeft.
Deze brilsmurf heb ik er echter zelf neergezet, en wat u daar ziet liggen zijn de smurfenknopen die ik eens via de post van Sis heb mogen ontvangen.
Ja, wat onder die spiegel hangt heb ik zelf gemaakt op de middelbare school. Zelf uitgetekend, zelf uitgezaagd en vastgeplakt en geschilderd, en van haakjes voorzien. En die drie vierkantjes zijn stickertjes met bloemetjes die ik er later ooit zelf op geplakt heb. Dit werke had ik jaren op mijn slaapkamer, en nu mag die jaren in mijn hal.
Dit komt heel mooi uit op de witte muur. Ja, ooit twee zulke plastic dingetjes gekocht met zakjes kraaltjes er bij en lijm. En dat spul liet best los en moeder verbood me om meer van dat soort werkjes te kopen. Nou ja, ik heb er twee dus, ben er heel voorzichtig mee omgegaan, en nu hangt dat tere spul lekker in mijn hal.
Normaal mag u niet oordelen over anderen, maar hier wel hoor, sterker nog, dat moet zelfs! Oordeel, en schroom niet. Ik vraag er immers zelf om.
