Spring maar achter op bij mij, achter op mn fiets En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets. En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg, en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
(Gers Pardoel) Uh ik ken je nog niet maar je lijkt op Barbie En het zou kunnen liggen aan die 5 Bacardi Maar ik denk dat het ligt aan je mooie face, aan die mooie en o zo grote reet En ik hoop dat je past op mn bagagedrager, want ik heb een nieuwe fiets, ik ben een ragemaker En ik zet die track, skip die track, spring maar op bij mij die fiets dan fiets we naar huis toe samen. Onderweg vertelde ik wat je van mij wil horen je zat aan de bar en wilde scoren, ben gevallen voor je ogen en je sexy stijl, je lijkt de vrouwelijke Gerssie wel, en de volgende morgen en het was niet te geloven, die chick die was weg en had me voor gelogen, en ik had dr nog wel zo lekker genomen, maar eindstand ze had me fiets gestolen
(Refrein) Spring maar achter op bij mij, achter op mn fiets En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets. En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg, en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
(Gers Pardoel) Uh ik ken je nog niet, maar je lijkt op Nikki, en het zou kunnen liggen aan die vijftien whisky. Je kleding is roze met blauw als fristi, en je heupen zijn sexy in die strakke skinny. Misschien is het een idee om hier weg te gaan naar een plek ergens hier ver vandaan, naar Parijs of naar Rome of naar Milaan. Of als ET op de fiets helemaal naar de maan. Onderweg vertel ik jou wat je niet wil horen. Want dat is wie ik door de jaren heen ben geworden, nu ben ik oprecht, en heb het beste voor je, het beste met je voor is soms slecht te verwoorden, als ik maar met je kan zijn, de rest kan me niet schelen. Zij waren nep en ze wilden me breken, en jij past precies op mn bagagedrager en dat is dus wel gebleken.
(Refrein) Spring maar achter op bij mij, achter op mn fiets En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets. En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg, en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
(Sef) Vanavond een donnie uitgegeven, de best besteedde donnie van mn leven, want als ik die junk geen money had gegeven, dan kon je nu niet achterop, dan kon je nu niet achterop, Oh zag je staan met je hoge hakken, rooie lakken zo sexy zo’n klasse, ennuh ik werd verblind door je oorbellen, sorry vergeet mezelf helemaal voor te stellen. Mijn naam is Sef mag ik nu wat ik je oor vertellen. Vind je sexy, geheimpje niet door vertellen. Nee ik pest je , meisje begrijp je wel he, ik heb een plekje, vrij, op mijn gazelle. We kunnen fietsen, flashen, wijn bestellen, of dansen ik weet niet, lijkt mij gezellig, maar beter zeg ik niks, en spring maar achter op, dan krijg je van mij een lift.
(Refrein) Spring maar achter op bij mij, achter op mn fiets En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, maar dat boeit me ook helemaal niets. En spring maar achterop bij mij, dan gaan we samen weg, en ik weet nog niet waar naar toe, maar dat maakt niet uit want ik weet wel de weg.
je droomt wel vaker van een feest maar hier ben je nog nooit geweest iedereen kijkt naar voetbal en een vent zeurt aan je kop wat wil die man in hemelsnaam hoe kom je hier hoe kom je hier vandaan en als je wegkomt waarheen wou je dan wel gaan hij praat maar door maar jij dwaalt af dus je weet niet wie de wedstrijd wint als je luistert naar de wolken als je luistert naar de wind je agenda en je zonnebril wat doen die hier nou maar je ligt weer in je eigen bed in je eigen lot en opeens staat alles stil
een motor draait de baby huilt een vogel schreeuwt de dag begint en de snelweg suist
tis altijd wat en altijd spijt van al het geld en alle tijd op de onverharde wegen die je naar hier hebben geleid de ochtenden zijn wit en koud en hoe je ook je stuur vasthoudt de wind komt door je handschoenen heen je vingers zijn versteend zo is er altijd iets wat je verlamt en is het niet de wiet dan is het wel de drank of zo het spookt maar in je hoofd het was lang geleden een eeuwigheid je fietste op de afsluitdijk ik weet niet wat je er nu van vindt als je luistert naar de wolken als je luistert naar de wind
Wat ook wel grappig is trouwens is de Hilversumse humor.
Waarom heet het tv programma Zembla Zembla? Welnu, volgens mij heeft dat twee redenen.
Reden één is dat het programma toch een naam moet hebben. En reden twee is omdat het meteen na NOVA geprogrameerd stond. En dan kreeg je dus NOVA ZEMBLA in de gidsen staan.
NOVA is overigens ooit ontstaan door dat de VARA en de NOS samen gingen werken. De eerste letters van beide omroepen. Toen de NOS zich later opslitste in de NOS en de NPS veranderde niets aan de naam.
ZEMBLA is ooit ontstaan doordat de VARA en de NOS samen gingen werken. Voorheen had de VARA alijd IMPACT, toen maakten ze een maal per maand zelf een documentaire en de rest kochten ze in, na de samenwerking maken ze het elke week helemaal zelf.
Ik snap nooit zo waarom mensen, middels schoolbank en zo, op zoek gaan naar mensen uit hun verleden. Als mensen elkaar uit het oog verloren hebben, om wat voor reden dan ook, dan is het toch goed zo.
Maar ik zal het u nog sterker vertellen. Laatst was ik aan het schilderen op een flat, en een bejaarde bewoonster bood me een kopje koffie aan. En ze informeerde waar ik precies woonde. Ze herkende de straat en noemde aan aantal achternamen op, met de vraag of ik die mensen kende.
Nou, nee, ik weet wie mijn buren zijn, en sommige mensen in de straat, maar het merendeel ken ik niet. Nu weet ik wel dat er een hele hoop mensen zijn die wel van mijn bestaan weten, ik val nogal op door dagelijks op klompen en met een herdershond naar het Sterrebos te gaan. Maar ik ken al die mensen niet. Het interseert me ook niet zo.
Zo vertelde ik de vrouw dat ik haar reuze aardig vond, en elke keer als ik haar voortaan tegenkom zullen we elkaar even begroeten, en als iemand dan vraagt wie u bent, ik zou u naam niet weten. Ze noemde snel haar naam, maar dat was ik al net zo snel weer vergeten.
En wie er allemaal in mijn straat wonen en wat ze allemaal doen, ach ja. En wat mijn ex klasgenoten allemaal uitegsookt hebben, mwa. Oke, ik las wel eens in de krant dat er iemand verongelukt was, en hoor wel eens iets over trouwen en kindertjes, voor de rest intereseert het me weinig.
En toch, weblogs intereseren me mateloos. Ik wil kennelijk meer weten over wildvreemden dan van mensen die deel uit gemaakt hebben van mijn bestaan. Iedereen die naar me op zoek is kan een ontmoeting wel vergeten, maar als die gaat webloggeren zal ik het met interesse tot me nemen.
Ik probeer vandaag een fijn gevoel te omschrijven. Nu valt gevoel niet zo zeer te omschrijven, ik probeer dat gevoel op te wekken door de sitautie te schetsen.
Het betreft het speciale gevoel dat de vakantie is begonnen. Wanneer heb ik dat gevoel?
Tijdens de voorbereidingen heb ik alleen nog voorpret. Zolang er gewerkt wordt moet er gewerkt worden en dan komt er nog helemaal geen vakantiegevoel op. Ook niet op mijn laatste werkdag, en zelfs niet als ik mijn overal in de afvalcontainer gooi.
Als ik opsta op dag van vertek heb ik ook nog niet echt het vakantiegevoel. Hoewel ik dan wel degelijk besef dat het daadwerkelijk zo ver is. Als we de stad uitrijden heb ik ook nog geen vakantiegevoel.
Pas na een paar uur of rijden, als de benzine dringend aangevuld moet worden. Na het tanken even een parkeerplekje zoeken.
Dan komt mijn vakantiegevoel. Als ik even rondloop op een parkeerplaats waar ik nog nooit eerder geweest ben. Als ik even wat eet, en wat meegebrachte koffie drink, en mijn auto en caravan aanschow. Dan pas heb ik mijn vakantiegevoel.
Dat gevoel blijft dan, en er zullen nog meer stops volgen en savonds beland ik ergens op een camping. En als het even meezit dan log ik wat. Maar dan ben ik al aan het opsommen en vooruitkijken en de boel omschrijven, zodat ik er juist niet toekom dat speciale gevoel te omschrijven.
Het lijkt me nu in elk geval wel gelukt om te vermelden wanneer dat gevoel precies begint. Dat gevoel blijft altijd de hele vakantie. Hopelijk herkent u er iets in en komt u zelf met uw eigen omschrijvingen.
Dit is dan zo`n nieuwsberichtje dat over 20 jaar nog steeds voor zou kunnen komen. De VVD en het CDA wil namelijk meer megastallen, en de PVV gedoogt dat. Op de twitter had ik nog een hele discussie over wat gedogen precies is.
Nou, 44.500 kalkoenen in een stal, en de eigenaar heeft er nog ergens zo eentje. Ja, dat er dan af en toe, en steeds vaker, iets uitbreekt, ach ja, ruim maar op, ontsmet het en smijt er nieuwe in. Alsof dieren niet leven, alsof dieren gewoon maar producten zijn...
En dan is het 2012 en dan nog gaat het vergassen mis, een zeer pijnlijke dood voor de dieren. En over 20 gaat het vast ook nog wel eens mis, en dan zal men het ook gaan evalueren, en dan zegt men ook dat het heel emotioneel is.
Emotioneel, me reet! Net als zoiets als megastallen gedogen, dat is gewoon er mee instemmen, en dat is gewoon het daarmee eens zijn.
Ik heb ooit geleerd dat de lente begint op 21 maart. Nu zijn er altijd mensen die zomaar de media overnemen die verkeerde datums vermelden, nou ik niet.
HOERA, het is eindelijk zover: het is lente!
En de lente gaat naadloos over in de zomer. Ik hoop altijd op schitterend mooi weer, en dat valt soms wel eens tegen.
Daarna dient de herfst zich altijd weer aan, vaak al weken voor de kalender het aangeeft.
Donkere dagen komen. Dan lijkt de natuur een beetje dood, dat noemen we dan winter en dat duurt altijd veels te lang. Soms is er wat sneeuw en ijspret, maar ook niet vaak langer dan een week of twee.
Nee, ik sta eigenlijk elk jaar alleen bewust stil bij het begin van de lente, de rest der seizoenen glijden naadloos in elkander over.
