Zonder kleerscheuren en zonder brokken, maar met een hoop nieuwe herinnering ben ik weer waar ik wezen moet, thuis.
Sinds afgelopen augustus ben ik drager van een mobiele telefoon, daarvoor heb ik ook wel eens wat gehad, maar dat beviel niet echt, en nog steeds vind ik het niet leuk, maar niet alles in het leven is leuk. Ik heb nog steeds een pesthekel aan bellen, maar de navigatiemogelijkheden en op elk moment iets op kunnen zoeken is natuurlijk wel weer ontzettend makkelijk.
Ik heb wel een telefoon waar ik ook mee het internet op kan, en filmpjes en foto`s maken doe ik nu ook met dat ding. In den beginne had ik geen idee hoe ik de foto`s van mijn telefoon naar mijn laptop kon krijgen, bovendien deed mijn fototoestel het nog, dat is nu dus niet meer het geval.
Ik heb nog wel een flink aantal nog niet gepubliceerde foto`s liggen, maar de nieuwe komen dus voortaan vanaf mijn mobieltje, en op mijn weblog. Tijdens mijn telefoonfotoexperimenteerperiode kon ik wel fijn gebruik maken van instagramm en tiktok.
Instagram had ik al jaren, maar ik kon er pas een foto op plaatsen sinds ik een mobiele telefoon heb, anders lukt dat gewoon niet, en dat heb ik nu 100 keer gedaan, een mooi rond getal om er een punt achter te zetten.
Vandaag heb ik, tijdens mijn voorjaarsvakantie te Reeuwijk, fijn met het hondje gewandeld op het strand en door het park. Terwijl anderen kozen voor een concertbezoek te Amsterdam of zwemmen in het zwembad.
Ik heb geen foto of filmpje gemaakt, dat heb ik al eerder gedaan. Omdat mijn fototoestel het nu echt begeven heeft moet ik het eens leren met mijn telefoon. Dat werkt dan weer heel anders, maar het is me de afgelopen dagen toch gelukt.
Hier het telefoonfilmpje dat ik maakte van het Melkmeisje te Delft:
Delft heeft mooie oude typisch Nederlandse binnenstad met grachten en stokoude panden en ook nieuwere meuk, maar men moet godverdomme wel betalen als men de kerk in wil, en de toren die al eeuwenlang alle stormen doorstaan heeft is bij een beetje harde wind al niet meer toegankelijk voor publiek!
En de koninklijke grafkelders mag je ook al niet in, terwijl het de rijkste familie ter wereld is die daar ligt, allemaal door ons onderdanen bekostigd! Maar dat beeld buiten is wel goed gelukt en mooi en gratis toegankelijk, en dat wilde ik ook even op film vastleggen, en dat is me gelukt.
Vandaag genoot een deel van het gezelschap van een wedstrijd in de Kuip, waar je mij met geen mogelijkheid naar binnen krijgt, ik ging met het hondje wandelen van Reeuwijk naar Gouda.
En ook weer terug, op de heenreis liep ik nog op met een heuse carnavalsoptocht!
Vandaag ging ik weer eens flink tegen mijn principe in, en om eens aan te tonen dat ik totaal niet consequent ben ging ik mee naar de Efteling.
Het was een leuke gezelllige dag en ik durf en ga overal in. De watershow aan het einde is ongeveer wel hetzelfde als wat ik ook al eens in Polen had gezien, water en vuur en muziek en dan is het afgelopen.
Ik heb ernstige bezwaren tegen de Efteling omdat mij ter ore is gekomen dat sommige mensen er gratis in mogen, terwijl anderen er voor moeten betalen. (zogenaamde influencers, dat woord is al om te kotsen) Maar ik ben ook de flauwste niet, bovendien werd dit mij aangeboden (door familie) dus maakte ik er maar weer het beste van.
Er komen daar tientallen miljoenen per jaar binnen, en nog is het niet genoeg. Gelukkig vielen de wachtrijen mee vandaag.
Nooit meer ga ik in een vakantiehuisje, ik ben daar gewoon niet geschikt voor. Nooit meer ga ik naar Delft, beseffende dat ik altijd overal op terug mag komen.
De toren van de Nieuwe Kerk mocht ik niet op, er stond teveel wind. Nou ja zeg. Binnen heb ik de boel ook even bekeken, buiten is natuurlijk het allermooist, het beeld van het Melkmeisje.
Ik heb ook nog een Delfs broodje gegeten, voor de helft want het is zo ranzig niet weg te krijgen, gatverredamme, een aanslag op mijn gemoedstoestand.
Ik ben ook nog even naar een tentoonstelling geweest Royal Delft, waar ik middels een audiotoer de hele theatervoorstelling van Henk Schifmacher gehoord heb, door hem zelf ingesproken.
Ik ben min of meer per ongeluk in een vakantiehuisje in Reeuwijk belandt. Nou ja, dat klinkt wat onaardig en ik ben hier toch echt uit vrije wil.
Mijn ouders (opa en oma) gaan elk jaar met de kleinkinderen (mijn nichtjes) op voorjaarsvakantie en ik bleef altijd in Winschoten om op Quandy te passen. En nu hij dood is hebben ze me aangeboden dat ik ook mee mag.
Soms is mijn broer ook mee, soms mijn zus, en nu wij allemaal, gezellig hoor.
