Politie te paard op het Marktplein tijdens de Nacht van Winschoten.
Nieuw in Winschoten, na een experiment in één steeg is besloten vrijwel alle eeuwenoude stegen vol te hangen met foto`s en informatie in alle soorten en maten en allemaal betreffende Winschoten.
En deze foto is van vandaag, in het Sterrebos in Winschoten.
En dan link ik juist naar dat gedeelte waar het verhaaltje staat. De mensen krijgen hun 850 euro ook niet terug, hadden ze maar beter op moeten letten!
Ik vind het schrikbarend dat dat bedrijf meer dan 1400 websites en bijna 3000 domeinnamen heeft. Gekke wereld,
Ik heb de honderd fragmenten van honderd jaar radio allemaal beluisterd, en natuurlijk heb ik er ook iets over te klagen.
Ik zie helemaal nergens Rob Stenders, en wel Giel Beelen en Gerard Ekdom.
Ik vind dat mensen die overlopen van de publieke omroep naar de commerciele omroep verraders. Overlopen naar de vijand deugt gewoon niet, simpel zat. En als ze eenmaal over hun uiterste houdbaarheidsdatum heen zijn en met hangende pootjes terugkeren, daar ben ik het ook niet mee eens, dus Sjors Frolich en Jeroen van Inkel moeten ook van de lijst.
En al die nieuwsfragmenten zijn vulling, dat vind ik ook niet echt radiofragmenten. Wel historie, maar niet in dit kader.
Daar gaan zij dan weer een top tien van maken en blabla, ze doen maar. Ik kan in elk geval genieten van al die fijne fragmenten.
Ik heb wel even op Ronflonflon gestemd, want als ik daar toch op mag stemmen zal ik dat dan ook maar niet laten. Nu vind ik het bijbehordende fragment nou niet direct klinken als iets waar lang naar gezocht is.
Ik heb verder alle honderd fragmenten geluisterd, ik vind het wel interessant. Bij de Arbeidsvitaminen hoor ik Wim Righter, en verderop Cor Galis en Ischa Meijer, maar ook Peter van Bruggen en Dubbelisjes en Spijkers met Koppen.
Veel is me ontgaan, veel is ook uitgezonden buiten mijn weten om, maar deze fragmenten heb ik nu gehoord.
Honderd jaar radio. Het is niet meer wat het was en dat zal het ook nooit meer worden.
Maar gelukkig is er Ronflonflon, dat was ooit een radioprogramma maar dankzij de wondere wereld van het internet blijft dat voor altijd voortbestaan. En ondanks dat er veel meer is op radiogebied, en ondanks de diverse pogingen, beter dan dat gaat het toch niet worden, alhoewel ik Radio Bergeijk absoluut ook niet zou willen missen.
Hedenmorgen begon Frits Spits zijn radioprogramma De Taalstaat op de NCRV-KRO radio 1 met een praatje over zijn onlangs gehouden ontmoeting met Wim T. Schippers.
Dat was mij dus weer helemaal ontgaan, dus al tijdens de Taalstaat ging ik even googlen en ik vond het meteen.
Het is een beetje vreemd ingedeeld, men hanteert hier eerst deel twee gevolgd door deel één. Het zal vast een reden hebben.
Slechts af en toe wordt Wim even aan het woord gelaten en dan neemt hij het er ook goed van. En als hij opmerkingen tussendoor mag maken zal hij dat zeker ook niet laten.
Tineke roept nog dat Wim even leuk moet doen, waarop hij antwoord dat hij daar niet voor gevraagd is, om leuk te doen. Dwars, dat is hij wel, hij had meer met Noordzee dan met Veronica, en het glazen huis van 3FM was ook niet zijn kopje thee.
Een prachtkerel waar ik het vooralsnog altijd volkomen mee eens ben.
Ik heb niet gekeken naar de AVRO televiezierringgala, want ik vind het even weerzinwekkend als verderfelijk. Mensen moeten elkaar niet gaan prijzen en niet overal een wedstijd van maken en zeker niet met zoiets als televisie. Meeste stemmen gelden wantrouw ik altijd, ik kies meer voor mezelf als individu en wat mijn buurman doet zal me worst wezen.
Gelukkig kwam het leukste stukje uit dat gala van de VPRO, want zondag begint Zondag met Lubach weer en dit filmpje hebben ze ingezonden en verscheen ook op youtube:
Het geeft ook meteen allemaal fragmenten weer die ik totaal gemist heb, en wat kan hij dat toch fijn relativerend brengen allemaal.
De wilgenborg is het grootste levende kunstwerk van Nederland met een oppervlakte van veertig bij achttien meter en in de vorm van de vesting van Winschoten met negen bastions. Het staat nabij Blauwestad en is te zien vanaf de A7 en dit jaar maakte ik er bovenstaande foto van. Voor aanvang van Pura Vida, het openluchtconcert van het Noord Nederlands Orkest.
Ik kon er toen niet in, want dat was bestemd voor de vips, dus vandaar alleen de buitenkant.
Het Marktplein in Winschoten. Niet in zijn geheel, slechts een deel. Dat deel dat zich achter de Marktpleinkerk bevindt en waar ook twee keer per jaar kermis is.
Het Marktplein in Winschoten is het oudste plein van de stad. Ooit was Winschoten een stad zonder ook maar één enkele plein. Niet voor te stellen, net zoals het niet voor te stellen is dat er ooit twintig molens stonden.
Toentertijd, ik weet het jaartal niet, moest Winschoten ook maar eens een plein. Rond de Marktpleinkerk (die eerder een andere naam had, namelijk Sint Vituskerk) lag een heel groot kerkhof, dat werd geruimd en het Marktplein was geboren. En hoogstwaarschijnlijk liggen er her der vast nog wat menselijke botten.
En tegenwoorig telt Winschoten tientallen pleinen, ik zal ze wellicht ooit eens een keer gaan tellen.
