Ik vind The Voice of Holland niet interessant want het is op de commerciele televisie en dat blief ik niet. Hoofdkantoren in Luxemburg of Zweden, waar het geld naar toe verdwijnt, en in de zakken van vele anderen maar niet naar de inhoud der programma`s.
Omdat Lars Koehoorn deel nam aan The Voice of Holland heb ik besloten om er toch maar naar te kijken. Wat me erg tegenstaat aan The Voice of Holland is de naam van het programma, waarom Engels? En waarom Holland, we zijn toch The Netherlands, of beter nog Nederland.
Dat gezegd hebbende, de eerste aflevering met Lars had ik in de herhaling gezien, ik zat die bewuste avond in de Klinker naar Koolhoven te luisteren.
Lars zong het nummer Love Runs Out van OneRepublic, en er zitten dan drie bekende Nederlanders die verstand hebben van muziek met de rug naar hem toe naar hem te luisteren. En op het moment dat één van hun het goed vindt drukt die op een knop, waarbij de stoel omdraait en de kanidaat daarmee door mag naar de volgende ronde.
Best wel spannende televisie, en pas als Lars aan zijn laatste noot bezig is drukt Waylon op de valreep nog op de knop, Lars is door. Vooral vanwege het begin, aldus Waylon, de lekkere frituur in zijn stem.
Dus ik dacht, ze gaan nu verder werken aan dat frituur, maar nee hoor.
Er gingen maanden voorbij, zelfs het jaar wisselde, en ineens kwam Lars met een klaar voor de wedstrijd foto, opdat we volgende week weer zouden gaan kijken.
Dit keer kon ik het wel in zijn geheel zien, dat wil zeggen, als de reclame komt zet ik het geluid af en ga internetten, en dan kan het wel eens voorkomen dat ze alweer verder gegaan zijn zonder dat ik dat helemaal goed in de gaten heb. Maar mijn indruk is dat de optredende artiesten wel erg weinig aan bod komen, men leert ze niet eens een beetje kennen! Wat een oppervlakkigheid, en wat jammer dat hier toch miljoenen mensen naar kijken...
Lars moest optreden met nog twee artiesten, en die konden er ook wel wat van.
Lars deed het laatste gedeelte, en dat vind ik nou niet echt een frituur stukje, maar wel goed gedaan. Na afloop zei de bontdragende Lil Kleine dat Lars de beste was, maar hij mocht desondanks toch niet door. En Anouk zei dat twee van hun er niet uitzagen als echte artiesten maar meer als filiaalmanager van de Mediamarkt in Roermond. Dat pakte Lars goed op en grapte er maar over.
Op zich is het ook wel een compliment dat er op de zang in elk geval niks valt aan te merken. Beetje raar ook dat een programma dat zich ,,voice" noemt dan over uiterlijk gaat vallen. Moet zij zeggen, zo onder de tatoeages zittend dat het lijkt of ze altijd gekleed is, dat vind ik er ook niet echt uitzien als artiest maar meer als sloerie.
Dat is ook iets wat me tegenstaat bij zulke programma`s, mensen worden zo allemaal in een keurslijf gedreven en alles moet maar op elkaar lijken anders is het niet goed, en het maakt de muziekwereld echt niet leuker.
De App had ik geinstaleerd, en inmiddels ook weer verwijderd, de Lidl laat ik voortaan links liggen, want zij sponseren die troep.
Ik heb zaterdagmiddag het radioprogramma Muziekcafe laten schieten omdat ik graag bij de vertelling aanwezig wilde zijn die op dat moment plaatsvond in het zeer nabij gelegen stadstuintje ,,Ons Toentje" over de geschiedenis van een Joodse familie uit Winschoten. De stadsgids wachtte eerst even tot het klokkespel in de Winschoter Toren d`Olle Witte uitgeklonken was en vertelde eerst nog even over het tijdelijke kunstwerk ,,Levenslicht" dat zich ook in dat tuintje bevindt. Hij sprak zonder microfoon luid en duidelijk de niet veel meer dan dertig toehoorders toe.
In de ‘Beatshow’ nemen de legendarische zangers Rudy Bennett, Theo van Es en acteur/schrijver Maarten Spanjer je mee terug naar de nostalgische jaren 50 en 60. Dat doen zij met hits, verhalen en herinneringen. De hits worden gezongen door Rudy Bennett en Theo van Es, maar ook Polle Eduard (Tee Set) en singer/ songwriter Specs Hildebrand leveren vocale bijdragen. Maarten Spanjer vertelt verhalen en haalt herinneringen op. Dit doet hij op eigen hilarische wijze. Het geheel wordt begeleid door de band The Motions.
De ‘Beatshow’ is een feelgood show met onvergetelijke hits en hilarische verhalen van een groep babyboomers die de nozems en de hippies uit de jaren 50 en 60 nog heeft meegemaakt.
Het in september te verschijnen album van Rudy Bennett en de band The Motions, met nog nooit eerder vertoond werk van Robbie van Leeuwen, componist van o.a. nederpopklassiekers ‘Wasted Words’ en ‘Venus’, zal voor het eerst ten gehore worden gebracht in de ‘Beatshow’.
Voor en na de voorstelling wordt een expositie opgesteld door Museum RockArt.
Let op: Excl. pauzedrankje
Dat boven de streep las ik op de website van De Klinker en deze voorstelling was samen met alle andere voorstelling dit weekeinde voor een tientje (plus extra kosten die er nog overheen komen) in het kader van het Nationaal theaterweekend.
Ik liet me verrassen en ik was verrast. Maarten Spanjer had even heel goed uitgezocht waar hij was, en daar begon hij ook mee. Winschoten met zijn rijke voetbalverleden en ook nog even de opmerking dat heen en terug rijden van en naar Winschoten net zo ver is als naar Parijs.
Hij kan leuk vertellen/voorlezen, en er zaten mensen in de zaal die het uit gierden van het lachen en haast niet meer bijkwamen. Bijzonder. De muzikanten zijn ook in topvorm, ijzersterke liedjes even ijzersterk uitgevoerd.
Ik heb de jaren 50 en 60 niet meegemaakt, en van de jaren 70 niks bewust meegekregen, maar evengoed zeer genoten van al dat moois dat er bij mijn geboorte al was.
Update: Niks nieuws voor mij onder de zon, want vroeger werden er op de radio ook nog wel eens oude plaatjes gedraaid, dus ik ken alle hits al.
Het volgend filmje bevat wat restmateriaal waarmee ik zo`n acht minuten opvul.
Het begint met wat vuurwerk geknal, eerst wat rotjes die mijn nichtjes afstaken, en nog wat ik zag op het schoolplein. Voorts wel een hele minuut in de nacht van oud en nieuw op mijn balkon, zo mistig was het nog nooit.
Ik wilde een foto maken maar filmde per ongeluk, vandaar een stukje Penoza er tussen. Vervolgens een brandoeffening op het Marktplein, iemand steekt het aan en anderen doven het weer.
De eerste maandag van de maand, twaalf uur smiddags, een traditie die bedreigd wordt, dus ik geniet er nog maar van zolang het kan.
De drie vervallen huizen bij het ziekenhuis, zo zonde.
In de Marktpleinkerk, een gebouw van minstens 750 jaar oud, werd gesproken en gezongen. Dat plaatste ik gisteren al, behalve de stukjes die ik nu laat zien.
En we staan stil bij al die mensen wiens leven plotseling afgenomen is in die donkere jaren.
Op 27 januari is het 75 jaar geleden dat concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz werd bevrijd. Op verschillende plekken over de hele wereld wordt daar bij stilgestaan. Dat doen we ook in Oldambt. Daarom is van 23 januari tot en met 2 februari het tijdelijke holocaustmonument ,,Levenslicht" te zien in stadstuin ,,Ons Toentje" in Winschoten. Het monument maakt deel uit van een landelijk project van het Nationaal Comité 4 en 5 mei waaraan meer dan 170 Nederlandse gemeenten deelnemen.
Op donderdag 23 januari onthult burgemeester Cora-Yfke Sikkema de lichtgevende stenen uit het kunstwerk in Oldambt. Iedereen die hierin geïnteresseerd is, is van harte welkom om bij de onthulling aanwezig te zijn.
Meer daarover staat allemaal hier, en ik heb de teksten ook in het volgende filmpje geplakt.
Het geheel begon om vier uur in de Marktpleinkerk. Het was buiten mistig en koud, binnen warm en gezellig druk, we kregen meteen een kopje koffie met wat lekkers. Dat nuttigde ik staande bij een tafeltje en daarna nam ik plaats op een plek helemaal voor aan. Een zanger met gitaar was aan het zingen en gitaar aan het spelen. Op een gegeven moment hield de burgemeester haar toespraak en daarna was het de beurt aan de afscheidende directrice van het Cultuurhistorisch Centrum Oldambt, waarbij er nogal wat geharrewar was omtrent het geluid. Zeer vermakelijk allemaal, en goed opgelost, waarna ze ook nog even ging zingen. Dat zingen bewaar ik nog even voor een volgend filmpje, want daarna gingen we de kerk uit naar de stadstuin. Daar was de boel mooi verlicht kaarsen in glazen potten en vuurschalen.
Het duurde niet heel lang of de menigte was compleet en de burgemeester sprak de openingswoorden. Er werd viool gespeeld en een oudere dame vertelde een verhaal. Halverwege moest ze er even bij gaan zitten.
De stadsgids ging nog even vertellen dat hij aankomende zaterdagen aldaar komt vertellen. En dan gaat het over de verdwenen Joodse inwoners van Winschoten..
Ik kreeg een slimme meter. Zo gaat dat tegenwoordig, alles moet altijd anders en beter en soms gebeuren er dingen die net even anders lopen en dan ontstaat er een leuk verhaaltje.
Ik betaal voor water, stroom en gas. Stroom en gas wordt afgerekend via hetzelfde bedrijf en het was ook hun idee om te komen met een slimme meter. Vroeger kwam er een meneer aan de deur, die wilde de meterstanden zelf zien en noteren en tot volgend jaar maar weer, de rekening kwam wel. Nu komt er een mailtje binnen met de vraag de standen zelf even te noteren en het ook via internet even door te geven. Makkelijker kan het niet, zou ik denken, maar nu hebben ze dus de slimme meter bedacht. Dan kunnen ze op kantoor zelf zien wat ik verbruik en hoef ik er dus nooit meer zelf naar om te kijken.
En hoe zorgen ze er nou voor dat mensen een slimme meter nemen? Door ze een brief te sturen met een datum en een tijd waarop een monteur kosteloos de nieuwe meter komt instaleren en er zitten wat voorzorgmaatregeltips bij en er bestaat natuurlijk ook altijd de mogelijkheid om de afspraak te verzetten.
Het is overigens niet verplicht om een nieuwe meter te nemen, zeg ik er maar even bij.
In eerste instantie zou de monteur komen en gelijk de gasmeter en de stroommeter omwisselen, maar door omstandigheden moesten dit toch twee afspraken worden.
Beide meters inmiddels dus gewisseld, en na ruim een week krijg ik telefoon. Een heel verhaal dat ik per ongeluk de verkeerde meter heb gekregen en dat is niet de schuld van de monteur maar komt door andere redenen die ik nu alweer vergeten ben en of de monteur nog een keer langs mag komen. Natuurlijk, zeg ik, fouten zijn mensen en worden immers overal gemaakt. Het gaat er juist om hoe men dat weer oplost.
En nu is de monteur er dus voor de derde keer geweest, met weer een nieuwe gasmeter en die staat weer op nul. En het gas dat ik verbruikt heb de afgelopen week krijg ik kado!
Merkwaardig genoeg, de stelligen van de stemwijzer waren twee jaar geleden al niet actueel, maar gewoon losse flodders, en er is volgens mij ook niks mee gedaan. Hoe dan ook, leuk om ze te gebruiken en daarbij mijn mening te verkondigen:
De gemeente moet gratis naschoolse lessen in Duits aanbieden.
Nee, dat moet gewoon tijdens schooluren voor iedereen. Niet na schooltijd nog en vrijblijvend, dat is niks.
U hoort:,,Wat ken ik voor u doen" door Teun Balk, en u ziet geblader in een door mijzelf volgetekende schetsboek.
Wat ken ik voor u doen wat mag het zijn. Hier heb u onze kaart en dit is onze wijn. En heb u al een keuze kennen maken. En heb het u een beetje willen smaken. O, die wil nog wat toe en daar willen ze betalen. Een bakkie voor de hond, ja, ik ga het even halen. Want ik ben de ober en ik loop me half gek, voor een fooitje van niks en een grote bek.
Wat moeten ze weer lang overleggen. Voordat ze mijn een keertje kennen zeggen. Wat ze in hun penzen willen proppen. En dan maar schreeuwen met die grote koppen. Ze krijgen het meteen te kwaad. Als het eten niet bij toverslag op tafel staat.
Ik loop me het lazarus te slepen. En volgens hen heb ik het allemaal weer verkeerd begrepen. Zeg en moet je kijken wat voor rotzooi ze maken. En als er tijd is blijven ze nog uren kwaken. En de rekening die heb nog nooit geklopt. En allemaal apart betalen anders voelen ze zich gefopt.
