Ronflonflon

Dit is echt een luisterliedje, daarom zet ik er geen tekst bij, ga maar lekker luisteren.
Het komt uit de serie Opzoek naar Yolanda en is wel eens gedraaid in Ronflonflon.

Uit de jaren 80.

Quandy

Het betreft de cassette van het chemisch toilet van mijn caravan.



De afgelopen woensdagavond om zes uur was het stil op straat.
Niet doodstil, maar toch beduidend stiller dan op andere avonden om zes uur.

Het is deze week avondvierdaagse in Winschoten.
Verreweg de meeste mensen wandelden al reeds op de maandaginhaalavond, om deze woensdag vrij te houden.

Mijn nichtjes, hun ouders, hond en nog wat grut, wandelden wel vanavond.
En ik ging ergens halverwege ergens staan met drinken en ijs voor een pauze.

En ik nam Quandy ook mee.
En het was erg leuk.

Bij elk kruispunt stonden klaarovers, en die hadden niet zoveel te doen.
Slechts een paar auto`s, maar toch wel een flink aantal wandelaars.

Ik liep nog een flink stuk mee, zij bogen af naar de finisch en hun auto, en ik wandelde met Quandy terug naar zijn huis.
Daar wenste ik de aanwezigen nog een fijne tweede helft en ik fietste door een bijna doodstil Winschoten naar eigen woning.

Veel huizen zijn oranje versierd en de cafe`s doen daar ook aan mee.
En het is toch wel raar om oranje geklede mensen onderweg tegen te komen.

Ik vind sport niks aan, dus ik ga er zeker niet naar kijken.
Maar ik gun iedereen natuurlijk wel zijn pleziertje.

Hoe laat het precies was weet ik niet meer, maar mensen kwamen feestend naar buiten, het Marktplein op, er werd zelfs nog wat vuurwerk afgestoken.

Dus volgens mij hebben de goeien wel gewonnen.

Pollens

Whoehoe, het is me zowaar gelukt om de gehele fotoset van mijn hemelvaartweekeinde in Amsterdam op mijn weblog te krijgen!




Dat was niet erg moeilijk, gewoon een kwestie van stug doorposten, iets waar voorheen toch altijd wat tussen kwam, waardoor er een voorraad ontstond waar ik nu deze uit kan putten.



Evengoed, een paar kiekjes van Quandy, omdat hij zo lief is.



En Winschoten, waar al mijn reizen beginnen en eindigen.



En per ongeluk een beetje omgekeerde volgorde, maar daar lul ik me wel uit.
Dit ding bezit ik al jaren, ik zie hem slechts zelden, en toon hem nu maar eens een keer.



Twee Amsterdamse eenden op een Amsterdamse camping.



En dan ook maar twee foto`s daarvan.



Maar dat ziet u zelf natuurlijk ook wel, ik hoef niet te vertellen wat er op staat.





Alleen hier wel even, de caravan is tweedehands en van ergens rond de eeuwwisseling, en de auto is spiksplinternieuw, en meteen al naar Amsterdam gesmurfd.




En toen gingen de eenden er bij liggen.



Tot zover.

OndeRweg

Ik was dus in De La Mar Theater voor Hij Gelooft In Mij.

En toen ik van binnen naar buiten keek zag ik dit.



Aan de wanden veel fotoportretten van diverse bekende Nederlanders.



Tijdens de voorstelling mocht er niet gefotografeerd worden, in de pauze deed ik dat wel.



U moet weten, ik heb veel meer gefotografeerd, u ziet slechts even een keuze van dat wat ik logbaar acht.



Kunstwerk in de hal.



En de foto die ik maakte tijdens het eindapplaus.



De La Mar Theater heeft twee zalen, en dan te bedenken dat er nog veel meer theaters zijn in Amsterdam...



Fontijn voor het American Hotel, waar ik ooit in een ver verleden eens een documentaireserie heb gevolgd, en waar ze in de KRO serie Penoza een hele spannende scene opgenomen hebben.



En weer terug op het oude vertrouwde camping Zeeburg.



Het schiet wel lekker op zo, al die foto`s achter elkaar, in plaats van eens per week.

Nu weeR veRdeR

Op het Rembrandtplein zag ik een grote smurf, zonder baard en in het wit.

En Rembrandt zelf en een deel van een replica van een schilderij van hem.



Andere kant.



Zomaar ergens in een etalage.



Mijn avondmaal.



stadskunst, waarbij het bijwitten eens gestaakt is, en wellicht nog eens hervat zal worden.



Plaspauze.



En daar waar ik wezen moest, De La Mar Theater.



Voor de musical Hij Gelooft In Mij.



Schitterende musical, lelijke voorpui.



Morgen verder.

Mooi weeR veRdeR

Als we ons allemaal aan regeltjes moeten houden schiet het ook niet op.

Niet dat ik vind dat men moet opschieten, lekker rustig aan in de Yabyum.



Voorgevel.



Hoofdingang.



Voorgevel, naar boven kijkend.



Een verwaarsloost deel van Amsterdam.



De achterkant van de Yabyum.



Met duiven, en alles met duiven is crimineel.



En tijdens een koffiepauze op een terrasje was dit mijn uitzicht.



We wilden nog even langs deze tentoonstelling, maar om vijf uur op zaterdagmiddag was het daar al te laat voor.

LekkeR weeR veRdeR

Ik was bezig met mijn fotoverslag van mijn hemelvaartweekeinde te Amsterdam en ik pik de draad weer op bij een hijskraan en wat er dan zoal verder bij op de foto komt.

En toen ging ik naar Yabyum.



Alwaar bij binnenkomst een meneer ons welkom heette en ons liet wachten aan de bar.



Met een hele dure champagnekaart.



We kregen alle kamers te zien en overal werd ons wat verteld.



Het is niet opwindend, maar zeer zeker ook niet het tegenovergestelde.



Toch zou ik me daar niet op mijn gemak voelen, wellicht opgelaten.



En nu het een rondleiding betrof, als ware het een museum, is het interesant en ontspannend.



Ook weer eentje die anders uit het toestel komt.



Spiegelbeeld, als bewijs dat ik binnen ben geweest, en voor de leuk.

KRijgt voRm

Al weer een half jaar geleden zette de politiek in Oldambt het licht op groen voor de Wereldbazar: een overdekte markt à la Beverwijk.
Die moet verrijzen langs de Rensel, aan de rand van Winschoten.
Binnenkort willen de initiatiefnemers de bouwvergunning aanvragen.





Ik heb dan weer niet echt een idee wat ik daar nou weer van moet vinden.
Beetje vreemd om daar waar leegstand is nieuwbouw te plegen, 550 kraampjes.

En dan komt er ook niet iets van outlet aan.
Ik houd u op de hoogte.