Ik vind het altijd uitermate irritant als mensen in de reageerdoos gaan zeggen dat zij dat filmpje al eens eerder gehad hadden. Alsof mij dat wat kan schelen, alsof iemand ook maar wat opschiet met zulke informatie. Maar vandaag zal niemand dat kunnen zeggen zonder te liegen. Want mijn nichtjes Tessa en Vivian waren op visite, en niet bij u!
Wat was ik blij dat de dienstplicht afgeschafd werd.
Maar wat had ik een pecht dat dat nog niet zover was toen ik 18 was.
En wat had ik een pech dat ik goedgekeurd ben, en zelfs opgeroepen!
Ja, heus, drie dagen lang was ik soldaat, en diende ik voor koningin en vaderland.
Maar ik had toch zulke ontzettende gewetensbezwaren dat ik na 3 dagen naar huis mocht.
Ik moest daarna nog wel allemaal brieven schrijven en voor commissie`s verschijnen en vervangend werk zoeken.
(Ik heb daar al eerder wat over uitgebreid, dat kan u hier lezen, en dan rechtsboven klikken voor de vervolgstukjes.)
Maar ik heb gelukkig nooit met wapens hoeven oefenen.
Het volgende filmpje laat zien wat mij zou kunnen overkomen.
Er zijn situatie`s waar ik nog nooit in terecht ben gekomen, en waarvan ik hoop dat dat ook niet zal gebeuren.
Want wat hier gebeurt mag niet en kan niet, en zal zeker niet zonder gevolgen blijven.
Maar ik kan het wel begrijpen, en zelfs van dit filmpje genieten.
Het lijkt me toevallig dat dit opgenomen is.
U ziet, met jeeps valt niet te spotten!
Idioten vind ik het!
Mensen die toeteren als ze wegrijden.
Ik schrik altijd van een toeter.
Toeteren mag alleen als er gevaar dreigt!
En wie luidruchtig afscheid neemt jaagt anderen de schrik om het lijf, en veroorzaakt dus gevaar.
Het slaat ook nergens op.
Men neemt afscheid, stapt in de auto, en rijdt weg.
Als mensen dan daarbij ook nog eens gaan toeteren dan is dat een dubbele afscheid, en dat is overbodig.
En waarom wordt er bij aankomt dan niet getoetert? Ook zo raar.
En dan zijn er ook nog mensen, vaak dezelfde, die moeten toeteren als ze een bekende zien.
Men wordt dan geacht om te zwaaien, ook zoiets absurds.
Het zal wel aan mij liggen. Ik mis het punt van je betoog.
Niet elk betoog heeft een punt.
En toch ook weer wel, als je maar goed genoeg kijkt.
Ik heb geleerd om achter elke zin een punt te zetten.
Dus wat ik ook betoog, en zelfs als ik helemaal niks betoog, dan nog staan er punten.
En dan sluit ik nu af met een layoutversmurfende stippellijn. punten.
.............................................................................................................................................................................................................
Vergaderen vind ik kut.
Ik zal dus nooit vrijwillig een vergadering bij gaan wonen.
Nederland is een democratisch en open land, zoals er wel meer zijn, en een ieder mag de vergaderingen bijwonen van de gemeenteraad.
Dat was al zo, daar is niks nieuws aan.
Wat wel redelijk nieuw is is dat alles ook online komt te staan.
En voor mijn gemeente is dat hier.
Nu weet ik dat overal publiek voor is, hoe klein dan ook.
Zelfs voor de meest vage radiozender waar nog een programma wordt gemaakt op een belachelijk tijdstip bestaat nog een luisteraar.
Maar of er ook maar één persoon bestaat die deze opname gaat afluisteren?
Ik betwijfel het.
En toch is het goed dat alles openbaar is en online komt te staan.
Alleen al het idee dat dat toegankelijk is doet me goed.
Elke keer als ik naar Twee voor Twaalf kijk voel ik me dom.
Ik kijk er naar omdat ik altijd kijk naar Keuringstdienst van Waarde, dat zit ergens tussen half negen en negen uur.
Daarna kijk ik naar Andere Tijden, dat zit ergens tussen half tien en tien uur.
Dus ik zit met een gat van een half uur, en in dat gat wordt precies Twee voor Twaalf uitgezonden.
Twee voor Twaalf is dus een tv programma waar ik niet speciaal voor ga zitten, maar het is toch goed genoeg om het aan te zien.
Astid Joosten presenteert het voortreffelijk.
Zakelijk, en met gevoel, en de vaart er in.
En ze mist het nooit als er iemand gebeld heeft.
Want iemand moet bellen als die het woord gevonden heeft, want zoeken kost tijd, en tijd is geld waard.
Hmm, nu maak ik het zo ingewikkeld dat ik de indruk zou kunnen wekken dat ik er zelf niks van snap.
Maar ik snap de spelregels wel, het zit allemaal perfect in elkaar.
Maar de vragen die Astrid stelt, en dat mensen dat soms zo allemaal uit de blote kop kunnen opzeggen!
Dat maakt best wel indruk.
En ik weet dat je pas op tv mee mag doen als je de voorrondes gehaald hebt.
Maar toch, dat zo opdreunen is erg knap.
Naar hele domme mensen kijken vind ik niks, maar naar hele slimme mensen kijken eigenlijk ook niet.
Van de 12 vragen per ronde weet ik er meestal maar 1, en dat is dan vaak de muziekvraag.
Als mensen een vraag niet meteen weten mogen ze dus opzoeken.
Nummer 2 zoekt dan op, en nummer 1 krijgt de volgende vraag voorgesmurfd.
Nummer 2 mag kijken in boeken, maar ook kijken naar de laptop.
En dan binnen korte tijd gaat de bel: gevonden!
Ook dat vind ik knap, dat iemand zo snel een voor mij volkomen onbekend woord kan vinden.
Als ik al die antwoorden zou moeten vinden was ik de hele avond bezig.
Ik vond ze wel, dat zeker!
Maar zeker niet binnen de twaalf minuten.
Dus als het afgelopen is voel ik me altijd een beetje dom.
En net voor het afgelopen is gaan zij daar op tv heel dom doen, en gevaarlijk.
Astrid wandeld dan de desk op, op enorm hoge naaldhakken!
En de kanidaten wandelen ook naar boven op de desk.
Dit allemaal tijdens de aftiteling en de kijkers horen de tune.
We zien dat de mensen nog wat nababelen, maar wat ze zeggen horen we niet.
Ook dom.
Nou, dit getik hierboven bewijst dat ik geen tv recencent ben.
