Aan de wandel

Vandaag togen we eens naar het noorden, tot pal aan de Oostenrijkse grens.
Daar bevindt zich namelijk een kloof, die, tegen betaling, prima te bewandelen is.
Veelal over planken, en een paar keer zelfs de steeds woester wordende rivier over, middels bruggen.
Tussen de grootste rotsen door en eindigend bij een waterval.

En toen weer terug.
In de avond nog fijn even rondgevouwfietst, boel leegstand en verval hierzo, en daarna op het terras van de campingrestaurant gegeten.

ZomeRvacantie

Vandaag ben ik naar de beroemdste grotten op aarde geweest, waar je eerst met een electrisch aangedreven treintje over twee kilometer spoor door de grotten raast.

De neger naast me had een dikke jas gehuurd, want bang voor de steenkoude van tien graden plus, en hij bukte voor elke rotsblok die we tegenkwamen.
Een groter verschil met mij in onmogelijk.

Daarna volgde een fikse wandeltocht achter een gids aan.
Het vervelende van gidsen is dat ze altijd zo lang stil blijven staan om zoveel te lullen.

Met mij waren er nog vele anderen die foto’s maakten, dus ik neem aan dat facebook en Twitter er vol mee staan.

Via allerlei in mens grote zalen en gangen kwamen we weer bij de trein die ons naar een onderaardse rivier nabij de uitgang vervoer.

Toch merkwaardig, je mag nergens aankomen vanwege de oudheid en ze zijn er zo zuinig op, maar wel allemaal superstrakke paden aangelegd voor de massa toeristen.

Buiten aangekomen gingen we na een kop koffie meteen weer ergens naar binnen om in een grot de visjes te bekijken die nergens anders ter wereld voorkomen en die ik in Kroatië ook al gezien heb.

Bij de prijs inbegrepen was ook een vlindertentoontelling, maar na een onbegrijpelijke film zijn we daar maar tussenuit gepiept.
Beestjes dood op een stokje hoef ik niet zo.

Omdat de laatste gratis shuttlebus al reeds vertrokken was reden we zelf maar naar het kasteel toe dat helemaal in een berg grot was gebouwd.
Wat een schitterend bouwwerk.

En waar ik ook was vandaag, overal landgenoten, behalve in het eetcafé in het dal, waar we lekker gegeten hebben.

Youpie

Er is niks mis met mijn fototoestel.
Herhaling: Dat er dus niks mis mee is.
Wat er wel aan de hand is hoef ik niet nogmaals uit te leggen, immers, wat eenmaal op internet staat is voor iedereen te vinden.

Evengoed, gisteravond spotte ik zowaar een dikke vette Sloveense slak op de caravan vloer, die ineen krulde toen ik hem oppakte. 
Maar onderweg naar de bosjes keek hij me alweer recht in de ogen aan.

XitteRend

Vandaag maar eens naar Triest geweest, vlak over de grens.
En zo triest is het daar helemaal niet, eerder bloedheet, maar toch nog prima te doen.

We kwamen zowaar per ongeluk in een parkeergarage terecht en lieten hem daar ook maar staan.
Even zoeken naar het centrum, dat kon haast niet missen en na een kop koffie een beetje verder rondgekeken en dat was niet veel aan.

Ik zag dat er een autotunnel een berg in ging en dat er wandeltrappeb langs naar omhoog gingen.

Boven aangekomen diende de volgende trap zich alweer aan, en na die op getrapt te hebben bleek daar een heus kasteel te zijn.

Binnenin kon je kaartjes kopen die je tot twee maal toe nog moest laten zien, om toegang te krijgen tot alle toegankelijke vertrekken.

Het was rustig maar het liep wel allemaal een beetje door.

Daarna wachten we op de toeristenbus met open dak, waar me met korting, want laatste ronde,de hele stad konden zien.

Deze Italiaanse stad heeft ruim 200.000 inwoners, en ook hier geen tram of metro, en ligt dus in Italië, pal naast Slovenië, dit ter informatie voor diegene onder u die niet scrollen.

Op de terugweg naar de camping langs de snelweg wat gegeten.
Tot zover.

WeReldstad

Vandaag de hoofdstad van dit piepklein landje eens bezocht.
Op de camping kon ik een buskaartje kopen en ze vertelde er meteen goed en duidelijk bij aar ik het beste uit in stappen.
Aldaar was het een kleine moeite om bij de beroemde drie bruggen en roze kerk te geraken.
Het was prachtig weer,en het is een aardige stad.

Er wonen zo tussen de twee en driehonderdduizend mensen, toch is er geen metro of tram.
Wel zijn er veel winkeltjes en was er een markt met veel eten en wetende mensen, en verderop nog een markt.

Daar pal achter was de gondelkabelbaan naar boven.
En wonderlijk vind ik het al niet meer, maar dan sta je met een man of tien in en gondel, dan zitten daar altijd Nederlanderstussen.
En in het overdreven goed gerestaureerde kasteel op de top wemelt het daar ook weer van.

Wat een prachtig uitzicht.
Na en kop koffie, met gratis glas water er bij, aan de achterkant eventjes gewacht op een trein op luchtbanden die ons weer naar beneden vervoer.
We zaten klaar met geld, maar de machinist startte de motor en bracht ons gratis naar beneden.

We wandelden nog wat door de stad , langs oude resten nog uit de romeinse tijd, namen nog maar een ijsco.
En namen vervolgens de bus terug naar de camping.

In de avond ging ik nog een heel eind vouwfietsen, ik hield almaar rechts aan en via allerlei stadstuinen en sportcomplexen belandde ik weer waar ik nu ben, en vanaf waar ik me morgen weer in het volgende avontuur stort.

En wat is het toch vroeg donker hier, zeker nu alle camping lampen het begeven hebben.

Vacantie

En nu bevind ik me zowaar in Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië.
De avonturen die ik ga meemaken kunt u zeer binnenkort alhier lezen, maar nu eerst even genieten van de avond.

Uniek kasteeltje

Eergisteren was ik nog wezen zwemmen in de zee, ter vermaak en de afkoeling, en gisteren hebben we lekker gebarbecued. 

En vandaag zijn we opzoek gegaan naar een prachtig mooi kasteeltje.
Waar binnenin van alles werd tentoongesteld, van oude kerkklokken tot muziekinstrumenten en de lokale klederdracht.

Heel mooi, heel relaxed.
We zagen nog mensen over een diep ravijn zoeven, niks voor mij vandaar dat dat bleef bij kijken.
En we hadden geen zin in een al te inspannende wandelkloutertocht.

In de avond ben ik nog wel even met de trein op luchtbanden vanaf nabij onze camping naar de volgende geweest, en weer terug ook.

En wederom lekker gegeten op het terras van de camping restaurant.

Morgen eens 170 kilometer noordwaards verhuizen om eens te kijken hoe Slovenië bevalt.

Tijd van leven

Ik wilde gisteren nog vertellen dat ik me no geërgerd heb aan een vrouwspersoon die haar filter, van haar sigaret, zo al brandend de zo schone Adriatische zee in wierp. 

Maar toen was mijn accu leeg, en ik ben helaas mijn oplader vergeten mede te nemen op deze vakantie zodat ik met de tablet verder surf, en de foto’s houdt u dan nog te goed.

Vandaag zijn we naar een grot geweest.
Het was aldaar een drukte van belang, met natuurlijk ook weer de volop aanwezige landgenoten.

We moesten best lang wachten, en om een uur of twee hadden we de kaartjes voor de rondleiding van tien over vier.

Ondertussen maar wat koffie en rondwandelen en uiteindelijk de diepte in.
Zestig meter en tweehonderdzeventig treden diep, waar ook ogen loze visjes leven.

Het is een wondere wereld.
Morgen maar eens een kasteeltje bekijken.