Yabbedabbedoe

Xitterend

Hedenmorgen eerst even afgekoeld in het nabijgelegen zwembad.
Het zwembad is ongeveer 50 meter vanaf mijn caravan, maar omdat ik via de uitgang eerst de camping af moet en dan via de ingang het zwembadcomplex pas inkan is het toch nog zo`n 500 meter lopen.
Niet erg vervelend, wel jammer dat er betaald moest worden, zo`n 14 Zlotty, als ik het goed onthouden heb.
Het was heerlijk fris, lekker nat, flink afkoelend.

Er waren zelfs nog Polen aan het blowen, en ze hadden ook nog kleine kinderen bij zich, die deden overigens niet mee.

Daarna met de auto naar de zoutmijn, zo`n 14 kilometer verderop.
Daar is ook een fijne website van.

http://www.kopalnia.pl/

Gelukkig maar dat er mijn navigatiesystheem bestaat, anders had ik het nooit kunnen vinden.
Aldaar aangekomen bleek dat het duizenden anderen mensen voor mij ook gelukt was.

Langs de weg stond een Pool met een vlag te zwaaien, aandacht te trekken voor de parkeerplek.
Na het opdraaien van de parkeerplaats wees iemand precies waar jimny mocht gaan staan en er werd meteen even afgerekend.

Te voet verder naar het zoutmijnmuseum.
Kaartje gekocht, aansluiten bij de rij wachtenden en met een engelstalige gids mee.

Groot nadeel van dat museum is dat ze kiezen voor Pepsie Cola, en ik vind Coca Cola lekkerder.

We daalden eerst een heleboel trappen af en kwamen op een diepte van zo`n 100 meter.
We zagen de ene schacht na het andere en de ene zaal na het andere.

Foto`s nemen was toegestaan, mits men daar apart voor ging betalen.
Natuurlijk ging ik nergens apart extra voor betalen en het is me gelukt om toch wat foto`s te maken.
(niet doorvertellen he, alles wat u hier leest houden we onder ons)

Na een urenlange rondleiding was er het eindpunt.
We gingen daar in de diepte nog even wat eten.

Terug naar boven was even wat lastiger.
Want best lang wachten in de rij.

Er konden per lift negen mensen mee naar boven en er waren vier liften beschikbaar.
Dat ging dus mondjesmaat, maar het was wel een ervaring.

Na een Pools ijsje maar weer terug naar de camping, en onderweg begon het me toch te onweren en te plenzen.
Gelukkig werd het die avond ook nog weer droog en maakte ik nog een fijne vouwfietstochtje.

Wat ik zag

Vreselijk heet

Het is heet in Polen, heet ik Krakau.
Naar mijn gevoel kwam de temperatuur niet onder de 30 graden uit en volgens de thermomter op de camping klopt mijn gevoel behoorlijk.

Onder het motto, alles beter dan regen toch maar weer de stad in.

Onderzoek leerde me het Nederlands voetbalelftal had gelogeerd in een hotel alhier, terwijl ze hun wedstrijden duizend kilomter verderop in Oekraine hebben gespeeld.
Toevallig had ik dat hotel gisteren al gespot en viel het me vandaag pas op dat alle bloemen in de bloemperkjes altijd nog vrolijk oranje kleurden.

We besloten om een boottochtje te doen van een uur, over de plaatselijke rivier.
Eerst een kwartier de ene kant op, dan terug, vervolgens een kwartier de andere kant op en weer terug.
Alleraardigst en niet al te heet.

Daarna wandelend door het schaduwrijke park tot we nabij het welbekende centrale plein waren aangekomen.
Daar een echt pools kopje koffie genuttigd en een paar keer genoten van het trompetspel.

Over dat trompetspel staat ook wat op wikipedia dat ik alhier even herplaats.


Hejnał is een afgebroken melodie die elk uur door een trompetspeler vanaf de hoogste toren van de Kosciół Mariacki (Mariakerk) in Krakau in Polen gespeeld wordt. Bovendien laat het eerste programma van de Poolse radio om 12 uur middernacht die melodie ook horen.
 
Het verhaal gaat dat in 1241 een torenwachter vanaf de noordelijke toren van de kerk de Tataren zag komen. Hij wilde zijn stadsgenoten waarschuwen en speelde op zijn trompet. Zijn trompetspel werd plotseling afgebroken omdat hij geraakt werd door een pijl. De stadspoorten konden nog op tijd afgesloten worden waardoor de stad veilig is gebleven. Ter herinnering aan het gebeuren wordt elk uur de afgebroken melodie nog altijd gespeeld.

Daarna nog eens een ritje gemaakt met een electisch wagentje en ditmaal de route gekozen door de Joodse wijk van de stad.
Hoewel Krakau door de oorlog gespaard is gebleven is het met vele Joodse inwoners minder goed afgelopen...

Na het kopen van een t-shirt (of was dat daarvoor alweer?) maar eens wat nieuw geld uit de muur halen en ergens gaan eten.
Wat ik wilde bestellen hadden ze niet, mijn tweede keus was wel aanwezig en at ik dus ook op.

Daarna weer naar de plek waar deze dag begon, de camping.

u ziet maar

Trompet

Vandaag de binnenstad van Krakau eens bezocht.
Het schijnt de mooiste stad van Polen te zijn, want niet platgebombardeerd in de tweede wereldoorlog.
En het is een stad die altijd al in Polen gelegen heeft, dus echt Pools is.
Zoals men kan weten lag Polen voor de tweede wereldoorlog een stuk verder oostwaards dan daarna.
En dat betrof dan alleen de landsgrenzen, de steden zelf zijn nimmer verhuist, alleen vele bewoners wel.

Eerst met de bus een kilometer of vier meerijden, en dan nabij het centrum uitstappen.
De chauffeur bromde dat er een betaalautomaat was en daar stopte ik wat kleingeld in en er rolden wat kaartjes uit.
Hoewel alles in zowel het Pools als het Engels kan bleef het toch een beetje lastig.

Een medereizigster attendeerde me er op dat ik ook nog even af diende te stempelen.
Gedoe zeg.
(de rest van mijn busreizen in Polen doe ik wel gewoon zwart, zonder controle en zonder gedoe)

Nabij het centrum zag ik al snel het bekende kastelencomplex Wawel liggen, en voor ik daar was werd ik al meerdere malen aangesproken of ik wel mee wilde met een rondleidingswagentje door de stad, of op een bootje varen.
En dat vind ik hoogst brutaal dus ik bromde NO.

Na het rondkijken op Wawel de binnenstad in.
Daar helemaal zelf besloten tot een rondleiding met een electrisch wagentje, met geluid in het Nederlands.
Ik kreeg mee informatie dan ik onthouden kan, maar ik kreeg wel een aardige indruk van de stad.

Rondom het centrum bevindt zich in een kring van 4 kilomter een parkje, uniek en mooi.
En midden in de stad is een fijn groot druk plein, met allerhande vertier en gebouwen.

Opvallend is de grote hoeveelheid koesten met paarden, electische wagentjes en dat er mensen soms zomaar ergens staan met een uithangbord.
Levende stilstaande reclamezuilen.
En er zijn ook een heleboel piepkleine kraampjes en winkeltjes, nokvol met allerhande verkoopwaar en nauwelijks bewegingruimte voor de verkopers, gewoon benauwend om aan te zien.

Vanuit een toren wordt elk uur een trompet uit het raam gestoken en er wordt een melodie gespeeld, dat abrubt stopt.
Dit schijnt al jaren achtereen en 24/7 te gebeuren.
Vaag verhaal, maar wel grappig.

Na daar even lekker te hebben gegeten weer op zoek naar de bus die ons naar de camping bracht.

Stoel

Ik zat toch niet lekker op mijn campingstoel, ik kreeg de leunig niet echt rechtop, en ik had genoeg van dat lichtelijk achteroverleunen de hele tijd.
Nadere inspectie leerde me dat de leunig een beetje was doorgebogen naar achteren.
En een beetje terugwrikken deed de leuning zelfs afknappen.

Toevallig had ik in het winkelcentrum nabij de camping gezien dat ze campingstoelen verkochten, en ik ging al vouwfietsend op pad.
Ik teste wat stoelen uit, de knalgele die me beviel nam ik mee naar de kassa.
Ondanks dat ze geen speak englies konden begrepen ze wat ik wilde, en uit het magazaijn werd er eentje voor me gehaald.
Ik betaale honderd poolse zloty, was blij dat mijn fiets er nog stond en kan de rest van deze vakantie weer lekker zitten.

RenéSmurf doet Duits