De publieke omroep moet bezuinigen. Van Rutte 1 moest er al 200 miljoen van het budget af, en Rutte 2 wil nogmaals 100 miljoen minder besteden. Ik heb eigenlijk geen idee wat er overblijft nu.
Een feit is wel dat er al een heleboel ontslagen zijn gevallen en nog gaan vallen, niet goed voor de werkgelegengheid!
Hoe kunnen ze nu nog meer bezuinigen op tv en radio?
Ik denk er het mijne van.
Neem bijvoorbeeld De Wereld Draait Door, waar ik overigens maar zelden iets van opvang. Dat programma is elke werkdag van half acht tot half negen. Een presentator zit aan de tafel en praat met voornamelijk bekende gasten, en een band mag één minuut muziek maken en het zit nokvol met allerhande rubriekjes.
Oke, mijn plan is dan om het programma wat langer te laten duren. Men zit er toch, men kan dan net zo goed tot tien uur blijven zitten. Dus in plaats van 6 of 8 minuten babbelen komen er nu goede gesprekken van allemaal 20 minuten! En de rubrieken krijgen ook wat meer tijd, en de bands mogen minstends een kwartiertje spelen.
Op die manier wordt het allemaal minder gehaast afgeraffeld, komt er wat tijd en rust en diepgang, net wat we nodig hebben, en het spaart best geld uit. De gasten zijn er toch, en het redactiewerk is gedaan. En wat er na allemaal op zou komen hoeft dan niet gemaakt te worden. DWDD loopt dan door tot 22 uur en Pauw en Witteman mogen dan doorlullen tot middernacht. Ook dat even met een uur verlengen, voor meer diepgang en minder haast.
En zo zijn er nog veel meer programma`s die wel wat opgerekt kunnen worden. Ook op de radio.
Waarom zijn de arbeidsvitaminen van 10 to 12? Wordt er smiddags niet gearbeid? Jazeker wel, Arbeidsvitaminen kan dan beter de gehele werkdag duren. Met dezelfde presentator de hele tijd, ik moet ook een werkdag volmaken, hij ook! En het is veel gezelliger, als een dj de hele dag aanwezig is.
Ja, bezuinigen kan volgens mij wel prima. Langere documentaires, diepgaandere gesprekken, verlengde amusement.
Ik snap werkelijk niet waarom er mensen zijn die tegen niveleren zijn! En die zijn er!
Niveleren is om de verschillen kleiner te maken. En in dit geval de verschillin in inkomsten.
De rijken moet iets meer belasting betalen, en de armen wat minder. Ikzelf pleit liever voor helemaal geen verschillen, iedereen hetzelfde!
Maar evengoed, nu wordt er dus een beetje geniveleerd. EN ER ZIJN MENSEN TEGEN, werkelijk waar!
Ik snap dat niet.
In de krant stond een intervieuwtje met een VVD jongere en die zei ook tegen het niveleren te zijn. Want mensen die rijk zijn werken er ook hard voor!
Nou ja zeg, alsof een schilder minder hard werkt dan zijn directeur. En, en en en, ik ontplof haast. En ik walg.
En toen zag in het journaal dat er bezuinigd gaat worden op de gezondheidszorg. Een oude alleenstaande man krijgt geen hulp meer met stofzuigen en ramen lappen, dat moet de familie maar gaan doen.
Ja, die wonen ook altijd vlakbij natuurlijk en hebben zelf niet allemaal drukke banen en kinderen en hobby`s. Een keer gewoon op visite bij pa zit er niet meer in, er moet dan gewerkt worden. Mensen moeten altijd werken, en dan ook echt altijd.
ja, hard werken schijnt enorm te lonen en degene die wat minder goed konden leren krijgen niet zoveel. Wat een wereld, wat een land.
Hoe kan iemand er nou voorstander van zijn om de rijken rijk te laten en de ouderen te laten verkwanselen? Snap het niet! Leg uit!
In het babybos is het goed toeven, en fijn wandelen. En dat doe ik dan ook onregelmatig met Quandy. We fietsen er dan naar toe, aldaar maken we ons rondje, en fietsen dan weer terug. Dat wil zeggen, ik fiets, en Quandy zit vast aan een ding dat men springer noemt.
Halverwege het wandelrondje komen we hierboven langs, een soort geheim pad dat niet echt geheim is.
Ik probeer het echt, heus waar, maar het lijkt wel alsof ik gewoon niet op dinsdag langs het in aanbouw zijnde cultuurhuis mag fietsen, om een foto te maken.
Maar nu doe ik dus gewoon vandaag alsof het dinsdag is, ik ben wezen kijken.
En dit zag ik allemaal.
Ik kijk ook elke week of de webcam het al doet, nee, misschien wel ooit, hopelijk voor ze klaar zijn.
Vier studenten aan de hogeschool arriveerden maar liefst twintig minuten te laat op een belangrijk schriftelijk examen.
De betrokken hoogleraar,die zelf surveilleerde, deelde de studenten mee dat ze te laat waren en om die reden niet meer aan het examen konden deelnemen.
De studenten probeerden de hoogleraar te vermurwen en voerden als excuus aan, dat ze gevieren met de auto waren gekomen en dat deze een lekke band had gehad.
In dat geval, zo vond de hooggeleerde, verdienden de vier heren een extra kans; een schriftelijk examen bij hem thuis, de week daarop, op hetzelfde tijdstip.
Vanzelfsprekend was het viertal die dag stipt op tijd..
Elke student kreeg een aparte kamer toegewezen met een stoel en tafel, waarop een gesloten omslag lag met de examenvragen.
Het gevreesde examen bestond uit slechts één vraag:
Hedenmorgen begaf mijn fietsketting het, ik rolde nog wat vooruit en kon trappen wat ik wilde, er zat geen beweging meer in. En uitgerekend vandaag regende het, gelukkig was ik al bijna bij de keet.
Al sinds tijden rammelt mijn fiets, en met name de versnellingsbak. Het werd steeds erger en ik kon ook geen snelheid meer maken. Maar zolang iets werkt werkt het, tot vandaag dus.
De versnellingsbak lag helemaal los, dus die kon ik makkelijk uit elkaar halen. (in de pauze) En ik kon de ketting weer om de tandwielen frummelen, en zag dat die slap was. En ik zag ook dat het achterwiel nog wel wat naar achteren kon.
Alleen had ik dus geen gereedschap bij me om dat te fixen. Dus de versnellingsbak verdween in drie delen onder de snelbinders en zeer langzaam aan fietse ik naar huis. (na werktijd)
Nou ja, toen even wat moeren losdraaien en weer vastdraaien en daarna de versnellingbak er weer omheen zien te krijgen. Dat moet allemaal zo en niet anders en zit erg strak en dat is soms even flink doordrukken en hopen dat het niet knapt!
Allemaal gedoe die ik niet graag heb en waar ik niet graag mee bezig ben. Maar goed, ik kan weer fietsen.
Ik krijg best een goed gevoel van Kip Kap Kogel altijd. Zo noemen wij hier de viering van Sint Maarten, een eeuwenoude traditie.
Als kind maakte ik altijd een lampion op school, en op 11 november gingen we die savond laten zien aan de mensen. Lekker langs de deuren lopen, aanbellen, liedje zingen, snoep vangen, en door naar de volgende.
Omdat het dit jaar op een zondag viel heeft de gemeente Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is, om het alhier op de maandag te houden, en in een nabijgelegen dorpje in dezelfde gemeente al reeds op zaterdag.
Daarom waren mijn nichtjes Tessa en Vivian hier vanavond met prachtige lampionnetjes. En na hun wandeling bleven ze gezellig eten, en als de bel ging renden ze naar de deur, nog sneller dan hun oma! Prachtig vinden ze dat, zingende kinderen met lampionnen!
Ik doe zelf liever niet open, ik vind het altijd een beetje beschamend als kinderen voor me gaan zingen.
Nou, even later lieten ze aan mij zien wat ze zelf allemaal bij elkaar gezongen en gelopen hadden, een hele tafel vol snoep!
En dat vind ik dan prachtig, dat duizenden mensen allemaal snoep kopen en dat allemaal weggeven aan duizenden kinderen. De goedheid der mensheid: iets geven.
En toen ik even later mijn dagelijkse wandelingetje met Quandy maakte, door het donkere Sterrebos, zag ik op de heen en terugweg dat er meer licht was dan op andere dagen. Gordijnen waren allemaal open, in alle halletjes brande het licht, en wie tuinverlichting had had het ook aan. En ik zag nog her en der wat doorzetters met lampionen en hoorde af en toe wat gezang.
Ik vind het een mooie traditie, goed voor de mensen. Een ander iets gunnen.
Op zaterdag 10-11-12 ging ik met mijn vader, in de auto, eerst naar een groothandel op een industriegebied van Winschoten om een zak rotband, twee emmers voorstrijk en nog wat spulletjes te halen. Daarna reden we naar mijn appartement waar we de spulletjes uitladen. Ik zorgde er voor dat het boven kwam en mijn pa bracht de auto naar huis. Het is allemaal betaald parkeren daar en daar voelen we niks voor.
Mijn vader is elke dag in het appartement, en moeder ook, en na mijn werk kom ik langs en drinken we wat koffie en gaan dan nar huis.
(zij gaan voor ze mijn appartment bezoeken eerst langs de HEMA om te ontbijten voor één euo, en dat is toch op de wandelroete)
Op de zaterdag steek ik wel mijn handen uit de mouwen. Het behang is inmiddels overal verwijderd, mijn pa ging de scheuren repareren en ik ging alles behandelen met voorsrtijk. Mijn broer kwam ook nog even langs om naar de ietwat lekkende kraan te kijken.
Ik hoorde de hele dag de NCRV, de VARA, de KRO en de TROS schallen middels mijn radio. Komende week gaat mijn pa alles pleisteren, en dan moet het drogen en zaterdag kunnen we nog een keer alles voorstrijken.
`sAvonds fijn Paul de Leeuw gekeken, en zondags is een rustdag!
