Zoals elk jaar ging ik ook dit koninginnedag vieren in Amsterdam, en dan parkeer ik mijn auto altijd bij station Amstel in de buurt. Want op dat station onmoeten de medewerkers en fans van Rising Flow Radio elkaar, dat is inmiddels al een traditie. Helaas hoefde ik niemand uit Hoogkerk, Lelystad of Pannerden mee te nemen. Het is zelfs zo dat de oprichters van RFR zelfs helemaal niet meer op komen dagen bij deze jaarlijkse meeting.
Nadat het groepje compleet was, tenminste degene die zich aangemeld hadden, namen we de metro en twee haltes verder gingen we te voet naar het museumplein, alwaar een boel optredens zijn. Raymon, Joris, Dennis, Niky, Tessa, Niek, Stephan, Lisanne waren er, en nog een paar personen wiens namen me ontschoten zijn. Micheal had een heleboel "chicks" bij zich en stond op een andere plek dan wij, waarom weet ik ook niet precies.
Deze artiesten kwamen allemaal langs: Alain Clark, Alexandra Burke, AnnaGrace, Bertolf, Caro Emerald ,Cascada, Chuckie ,Di-Rect, Esmee Denters, Frans Duijts, Gerard Joling ,Het Feestteam ,Housequake (Roog en Erick-E) Ilse Delange ,Inna ,Jantje Smit ,Jeroen van der Boom, Jurk!, Kane, Lasgo ,Markus Schulz, Mooi Wark ,Nikki ,Quintino ,R.I.O., Ray & Anita (2 Unlimited) Sidney Samson, Stereo ,Stromae, The Baseballs, The Opposites Tiësto (afsluiter) Valerius ,VanVelzen ,Waylon en Wolter Kroes.
De artiesten die zelf muziek maken of een orkestje meenemen kan ik wel waarderen, en de artiesten die een bandopname gebruiken zijn gewoon kut, maar goed, wat verwacht je ook van een commercieel radiostation. Als de bandopnameartiesten hun dansjes deden kon het volgende orkest weer opgesteld worden.
Om 12 uur begon het spektakel, en eten halen of plassen kon wel voor een uur of drie, daarna werd het extreem druk. Geen doorkomen meer aan.
We stonden redelijk vooraan, pal naast de tv camera`s, daar is het geluid wel snoeihard, maar ook goed zuiver. Het weer viel ook nog wel mee, de zon kwam er zelfs nog door, en het werd nog warm.
Hier ziet u de shirts waar we aan te herkennen waren, de linker is de moderne versie, de rechter is wat ouderwetser.
De opzet wordt elk jaar minder commercieel, nu was er eens per uur wat reclame, en dat is wel eens anders geweest. En je zag ook wat meer 538 dj`s, die niet veel meer konden dan zeggen wat je al wist natuurlijk, ook daar had ik niks anders van verwacht.
Na Tiesto, wat ik overigens al niet meer zo erg vond als voorheen, was het feest gedaan en liepen we terug naar de metro. En onderweg kreeg Tessa zomaar een epileptische aanval, en dat was wel zeer heftig. Niemand kent Tessa verder, ze komt, net als ik, gewoon als Rising Flow Radio luisteraar, af op de meetings. En daar lag ze te spartelen, en niemand wist wat er aan de hand was! Raymon besloot om snel 112 te bellen, ik zocht het straatnaambordje en gaf het adres door. En vreemde mensen kwamen al hulp bieden, snel op de zijkant leggen!
Toen er een ziekenwagen aan kwam, met loeiende sirenes, wilden ze die staande houden om het slachtoffer aan te wijzen, maar hij reed door, op weg naar iemand anders. Even later kwam de juiste ziekenwagen, en ze hielpen Tessa omhoog, ze kon alweer lopen, en achterin de wagen hadden ze een gesprekje. (er kwam nog een ziekenwagen aan, maar die kon wel weer weg) De politie kwam ook nog even langs. En omdat Tessa net de andere kant op moest dan de anderen, per trein, adviseerde de politieagente dat ze iemand zou bellen om haar op te halen, want alleen reizen was niet verstandig. Maar om haar nou in het holst van de nacht iemand te laten bellen vond ik niet zo`n goed idee, dus ik bood aan om haar thuis te brengen, bovendien was ik toch met de auto. Ik was toch wel teleurgesteld dat ze mijn auto niet herkende op de parkeerplaats, ze weet al meer dan een jaar van het bestaan van mijn weblog...
En dit zijn dan mijn nieuwe werkschoenen die ik als prive gebruik.
Ik ben nog niet zo modern dat ik mobiel het internet op ga.
Dus zet ik om drie uur in de nacht mijn laptop nog even aan om deze mededeling te plaatsen.
Ik heb deze koninginnedag voornamelijk doorgebracht in Amsterdam en ben dus weer veilig thuis gekomen.
Een beetje helemaal brak, dat wel, dus een uitgebreid verslag volgt later.
Tot die tijd kan u eens zien wat iemand die wel mobiel internet allemaal gesmurfd heeft op de twitter. http://twitter.com/risingflowradio
Ik vind, als de SPG iets vindt, dat zij dat moeten mogen vinden. Dat klinkt ingewikkeld en dat is het ook.
De SGP vindt dat vrouwen minder zijn dan mannen. En dat is niks nieuws, dat is op meer plekken op aarde zo, en ook in Nederland zijn er heel veel mensen die dat ook vinden. En ik vind dus dat de SGP het recht zou moeten hebben om dat ook te vinden. Maar dat mag dus niet, er zijn mensen die zich, via de rechter, bemoeien met de gang van zaken binnen de SPG. Zo moeten ze dus vrouwen toelaten waar ze ook mannen toelaten, tegen hun eigen wil in.
Sinds 2006 mogen vrouwen wel lid worden van de partij, maar ze mogen niet in het bestuur en dus niet op de kieslijst. Vlak na de uitspraak van de Hoge Raad presenteerde de SGP de nieuwe kandidatenlijst, waar wederom alleen mannen op staan.
Een mening kan en moet je niet verbieden, laat ze dat uitspreken, laat ze dat vinden, dan is het zichtbaar! En wat zichtbaar is is minder eng, want iedereen is er dan voor gewaarschuwd.
Feitelijk gezien mag een ongelovige homoseksueel solliciteren bij de EO, en op die gronden mag de EO hem niet weigeren. Dat is al bepaald in de wet. Maar iemand die daar niet eens zou willen werken gaat daar heus niet soliciteren. En dat is met de SGP net zo, wie het niet met hun eens is stemt daar toch lekker niet op? (En de thuisblijvers vinden het dus allemaal wel best)
Het is kwalijk dat de rechter en uiteindelijk de staat gaat bepalen wat er gebeurt in een politieke partij.
Ik heb vandaag, voor het eerst in mijn leven, gescheten op de dixi.
En dat is best wel bijzonder.
Want normaal gesproken poep ik, buiten de vakantie`s om, alleen op mijn eigenste toiletpot.
Ik werk al sinds mijn 17e, en heb nog nooit tijdens mijn werk hoeven poepen.
En in mijn schoolperiode daarvoor maakte ik heus wel gebruik van de wc`s, maar enkel en alleen staand.
Maar vandaag was anders, dat voelde ik meteen al.
Toen ik goed en wel bezig was met mijn ochtendritueel kwam er opeens niks meer.
Dat gebeurt wel vaker.
Ik ging tanden poetsen en vertrok, en al toen ik op de fiets stapte dacht ik: "of zal ik nog een poging wagen?"
Maar besloot om door te fietsen, want te laat op mijn werk komen is ook niks voor mij.
Toen ik aan het werk was voelde ik wel wat aandrang, maar nog onvoldoende genoeg om het tegen te houden.
Na de pauze van half tien zette ik mijn werkzaamheden voort, maar tegen half twaalf moest ik toch wel behoorlijk nodig.
En als me zoiets na de middag overkomt houd ik het wel vol tot thuis.
Ik dacht: "ach, laat ik het maar eens proberen op de dixi"
En aldus geschiedde, ik was niet helemaal leeg, maar de grootste druk was toch wel van de ketel.
Wat me vooral opviel is dat ik thuis nogal ver voorover hang, en dat merk ik pas goed op de dixi, daar wordt men geacht om helemaal rechtop te zitten.
Afgelopen vrijdagnacht had Giel Beelen een pornoster te gast, op zowel radio als tv.
Ze stond tegenover hem met blote borsten.
Ze had onlangs haar borsten laten vergroten en dat wilde ze maar al te graag even laten zien.
Ze vertelde dat ze nog erg gevoellig waren, maar dat ze al wat zachter werden, ze voelden steeds meer "eigen"
En wat had ze een pijn gehad na de operatie.
Van de operatie zelf had ze natuurlijk niks gevoeld, maar het genezingsproces was pijnlijker dan ze dacht.
De kosten waren zo`n 5000 euro, en ze was zeer gelukkig met haar grotere borsten.
Ik keek er naar en ik dacht: wat is de wereld toch ver doorgeschoten.
De mensheid kan tegenwoordig veel.
Alleen al het verdoven en opereren mag een wonder heten, zo`n 100 jaar geleden stonden mensen er toch wel anders voor als ze een ziekte tegenkwamen op hun levenspad.
Een ziekte kan iedereen overkomen, en opereren kan noodzakelijk zijn.
Dat hakt er heel erg in, en ik heb met die mensen te doen.
Kijk, als iemand last van haar rug krijgt en dan kan het medische noodzaak zijn om de borsten wat te verkleinen, dan kan ik daar mee leven.
Maar deze snol liet zich dus vrijwillig opereren, omdat ze grotere borsten wilde.
Ik vind niet dat er gesneden moet worden in een gezond lichaam.
Als het echt moet is dat al erg genoeg.
Omdat ik eergisteren 5 opgestuurde foto`s logte vond ik dat ik het niet kon maken om er 5 van mezelf bij te plempen. En gisteren kwam ik ook al niet aan tien eigen foto`s toe omdat ik na het Napels verhaal wel welletjes vond. Dan zou de rest ondersneeuwen, en over sneeuw gesproken:
Er was verwarring omtrent mijn auto, iemand dacht dat die dood was, en dat was ook zo, maar hij is tevens weer tot leven gewekt.
En toen ik het had over camping De Burcht vroeg iemand zich af of ik daar wel eens gecampeerd had. Nee, dat heb ik niet, en het kan dus ook niet meer.
Dit zijn Friesche koeien die vlakbij de Elfstedenbrug in Bartlehiem staan, zij pasten op mijn auto, en kwamen heel nieuwsgierig kijken wat ik daar wel moest.
Dit zijn koeien in Liechtenstein, en die kon ik alleen lopend treffen, want waar zij leven komen geen auto`s.
In Zeeland parkeerde ik mijn auto, om te voet een of ander dorpje te bekijken.
Ik had ook eens een logje over deze meer dan honderd jaar oude fabriekspijp, en daar heb ik nog wat foto`s van.
Zo kon ik ook de voet van de pijp eens van naderbij bekijken.
Volgens mij kunnen ze er wel een buurtbarbecue van maken.
Eerst Napels zien en dan sterven, kent u die uitdrukking? Het is niet geheel bekend waar het vandaan komt, en wikipedia bakt er het volgende van:
Een mens die Napels heeft gezien kan nooit meer treurig zijn, aldus Goethe. In Napels schreef hij in zijn dagboek: "Vedi Napoli e poi muori!" sagen sie hier. Siehe Neapel und stirb!, waarmee de Napolitanen dan op de overweldigende schoonheid van hun plek doelden. Deze uitspraak (meestal vertaald als Eerst Napels zien, en dan sterven) wordt nog steeds gebruikt om aan te geven dat iets een grote indruk maakt. Ook zijn er verschillende Italiaanse films met deze titel.
Nu wil het geval dat Napels pal naast Winschoten ligt, ik toon even een kaartje. En de stad Winschoten ligt pal rechts van dit tafereeltje.
Napels is een buurtschap in de gemeente Oldambt in de provincie Groningen (Nederland). De buurtschap ligt tussen Heiligerlee en Westerlee, aan beide zijden van de spoorlijn van Groningen naar Nieuweschans.
De buurtschap is ontstaan rond 1840. Oorspronkelijk was het een toevluchtsoord voor dagloners, de bebouwing bestond uit eenvoudige hutten en keten. Die zijn inmiddels vervangen, maar de buurtschap wordt nog steeds gekenmerkt door zeer eenvoudige huisjes. Napels is vernoemd naar de Italiaanse stad[1], maar het is niet bekend waarom. Even ten zuiden van Napels ligt Tranendal.
Nu denk ik eerder dat Napels naar Napels vernoemd is dan andersom. Nu heb ik de beide Napels eens gezien, en dan bedoel ik Napels Oost en Napels west, ten westen van Winschoten. Men kan van de ene Napels niet rechtsreeks in het andere Napels komen, want er ligt een spoorlijn tussen. Dat spoor kan men oversteken in Winschoten, of men moet het doen in Heiligerlee en komt dan over de Tranendallaan.
Tranendal is een gehucht in de gemeente Oldambt in de provincie Groningen. Het gehucht bestaat uit een straatje, de Tranendallaan. Deze begint bij de spoorovergang tussen Heiligerlee en Westerlee en loopt door tot aan de gemeentegrens met Winschoten.
De naam Tranendal zou een verwijzing zijn naar de slag bij Heiligerlee. Deze zou op deze plek hebben plaatsgevonden.
Bij het gehucht ligt een zoutwinningslocatie van AkzoNobel.
Tranendal kreeg in 2004-2005 enige bekendheid toen het televisieprogramma Man bijt hond van deze plaats naar het plaatsje Paradijs in Zeeland reisde om te kijken wat de mensen onderweg aan het doen waren.
Nu weet ik dus ook waarom het standbeeld van de Slag bij Heiligerlee in het dorp zelf staat, en niet op de plek waar Graaf Adolf vermoord werd, want dat ligt niet echt in Heilgerlee. Misschien komt de uitdrukking daar ook wel vandaan, dat hij eerst Napels zag en toen daar vlakbij overleed.
Wat wel erg treffend is, Napels Oost is een doodlopende weg, en helemaal aan het eind van die weg , naast een huisje en wat landbouwgrond herkende ik het Winschoter Crematorium, waar je dus alleen van de andere kant binnen kan komen.
