Achter het spoor, Quandy lekker aan het snuffelen.
Dan neem ik u nu mee naar vorige week zondag, wat de belangrijkste voetbaldag van deze eeuw had moeten zullen zijn.
Waar men in andere steden geen groot buitenscherm voor mekaar kreeg lukte het in Winschoten wel.
Waar het al reeds voor aanvang van de wedstijd der wedstrijden oranje zag van de mensen.
Weg werd afgesloten en TV noord maakte er een onderwerp over.
De scherm van de andere kant, terwijl een dj druk aan het draaien was, later kwam het volk allemaal vooraan staan en toog ik huiswaards, want men moet niet denken dat ik voetbal ga kijken.
Tijdens het Wilhelmus blerde het hele plein mee.
En kijk ook eens naar de moderne straatverlichting.
Toen de aftrap was liep ik door een vrijwel stil Winschoten terug naar huis, en schoot nog wat plaatjes.
En daarbinnen zaten ook vast een boel mensen, klaar voor een feest dat niet kwam, en plaats maakte voor de nederlaag.
De zinderende zomerstralen verwarmen mijn huid.
En mijn hersenpan.
En mijn huis, mijn dak, mijn straat en mijn stad.
Alles wat maar groen kan zijn staat in volle bloei.
En de rozen, die alle kleuren van de regenboog hebben laten ook alle kleuren van de regenboog zien.
En de zon, die warmt op.
Die verhit.
Mensen gaan klagen en jengelen en zeuren: wat is het warm he?
Wat is het heet he?
Niet te doen.
Mopperdemopper zeurderdezeur.
En dan komt de herfst.
En dan klagen dat het zo vroeg donker is.
En mijnmeren dat het barbecuen toch o zo gezellig was.
En zich verheugend....op de volgende zomer.
Dankzij uw steun kan UNICEF 1357 kinderen voldoende Vitamine A toedienen om hen gedurende 1 jaar extra weerstand regen de mazelen te bieden en hen te beschermen tegen blindheid als gevolg van tekort aan Vitamine A.
Hartelijk dank voor uw steun!
Dat stond in een mailtje dat ik ontving van Unicef, omdat ik aldaar een kadootje gekocht had.
In de Unicef shop: http://www.unicefshop.nl/
Ik koos iets leuks uit voor mijn nichtje Vivian, die vandaag alweer haar eerste levenjaar er op heeft zitten, en dus 1 jaar is geworden.
Het zijn de kleine dingen die het doen.
En het zijn ook de kleine dingetjes waar ik me een klein beetje aan erger.
Ik maak even een klein opsommingetje, omdat ik me ook wel eens lichtelijk erger aan al te lange verhalen.
Dat het oog wat wil vind ik maar onzin.
Als ik een stuk taart eet erger ik me altijd aan de partjes van mandarijnen, die smaken vies en dienen alleen voor de sier.
Net als de welbekende nootjes en ander zooi.
Ik eet het liefst een stuk taart zonder franje, gewoon een bodem met wat kwark er op, dat is pas echt lekker.
Op weblogs kom ik heel vaak tegen dat mensen met een letter van het alfabet iets gedaan hebben.
A of U of welke letter dan ook, dat staat natuurlijk voor een naam.
Maar het leest zo irritant, ik was met A op stap.
En als A nou Anton heet, en dat mag vanwege de privacie niet bekend worden gemaakt, maak er dan August van, of desnoods Paulus.
Alleen een letter maakt van iemand een crimineel.
In mijn hersenpan tenminste.
Een derde ergenisje is de zogenaamde zelfcencuur.
Ik vind het k*t dat mensen g*dv*rd*mm* niet gewoon kut op hun eigen weblog durven te zeggen.
Nadere informatie kwam ik later tegen, en wel hier.
Het online magazine van VPRO Dorst is op 1 juli gelanceerd, dit magazine brengt elke dag een beeldvullend item van een jonge maker. De vorm varieert van film tot poëzie, van fotoreportage tot literair verhaal, van hoorspel tot borduurpatroon.
Dorst biedt een podium aan jong talent en is een jonge invloed binnen de VPRO. Een groeiende groep van inmiddels 80 jonge talenten bepaalt de uitstraling en inhoud van VPRO Dorst. Het online magazine is de eerste uiting van het merk, in de nabije toekomst manifesteert VPRO Dorst zich ook op andere podia.
Nou ja, we zullen het wel zien, ik in elk geval wel, vanaf heden is dit voor mij dagelijkse kost.
En ik heb het geloof ik ook nog nooit over oorsmeer gehad, ook zeer de moeite waard.
Hoewel die lijken te zijn bezweken aan een of andere zomerstop.
Hoe dan ook, er is weer meer kunst, cultuur en onzin op het wereldwijde web bijgekomen!
Groen Links doet me altijd denken aan de smurfen.
Groen Links is eigenlijk wel een smurfenpartij.
Groen Links is een partij die ontstaan is uit allerlei piepkleine partijtjes.
Ze dachten, we blijven allemaal klein, laten we samen gaan om groter te worden, dan kunnen we misschien nog echt eens het verschil maken.
En zo ontstond Groen Links.
Een duidelijke naam voor een duidelijke partij.
Ze zijn links, dat wil zeggen dat ze werkelijk geven om de medemens, en ze zijn groen, en dat wil dan weer zeggen dat ze altijd kiezen voor de natuur, voor een betere wereld.
Net als de smurfen dus.
Voorheen vielen ze vooral de PVDA aan.
Want de PVDA was wat naar rechts gesukkeld, en telkens weer wees Groen Links ze daar fijntjes op.
En daardoor groeiden ze, steeds groter.
En nu ziet het er naar uit dat ze mee gaan regeren in Paars Plus, met VVD, PVDA en D66 er bij in.
Ze willen het groene en sociale hart vormen van de nieuwe regering.
En dat zal mij benieuwen, of ze ook regeren kunnen en wat ze klaarspelen.
Eerst het regeerakkoord maar even afwachten.
