In Winschoten kan alles. Een openbare stoep wordt gewoon ingenomen door een kroeg.
De stoep is aldaar op zijn smalst slechts één tegel breed. Eén tegel tussen muur en stoeprand. Dus een ieder die daar langs loopt moet over de weg of tenminste met één been op de weg. Maar meneer van de kroeg zet zijn stoep vol met zijn wagenpark, en de stoeprand heeft ook een kleurtje gekregen.
Dat noemt men gedogen en dat is Winschoten.
Wellicht komt zoiets net zo vaak voor als deze bloemenpracht.
Ik kwam deze In Memoriam tegen en die leg ik graag even vast.
Diewertje deed veel meer dan alleen het Sinterklaasjournaal, dat ooit mede opgezet is door de VPRO. Diewertje was ooit omroepster bij de KRO tot ze er ineens voor uit kwam dat ze helemaal niet geloofde. Gelukkig begreep de KRO later ook dat je niet hoeft te geloven om toch te kunnen omroepen.
Elke zondag laat ik de toestand zien door de ruit voor onze lift, en elke eerste maandag van de maand laat ik horen wat ik hoorde. Meestal, zo ook nu, vanaf mijn werkplek.
Elke dag als ik de voordeur uitgegaan ben loop ik naar de lift, en al wachtende zie ik dit uitzicht. Dat wil zeggen, dit zie ik elke zondagmiddag, de doordeweekse ochtenden zijn nog te donker om iets te zien.
Daar zijn de voorbereidingen begonnen en wordt binnenkort gestart met de bouw van een nieuw gedeelte van het gemeentehuis. Met op de achtergrond het huidige deel van het gemeentehuis dat gesloopt zal worden als het nieuwe deel gereed is. En daar weer achter het nog niet gesloopte deel van het voormalige ziekenhuis.
Dit is dus deel twee van de zondagse gemeentehuisbouwfotoserie.