Ik ben ineens begonnen met vertellen wat ik allemaal op tv zie, en ga daarmee voort.
Dit is een heel gek programma.
Een kind is verliefd en schrijft rapper YesR een brief, en hij komt langs om te helpen. Er volgt een portretje van de briefschrijver en ze gaan samen een rap maken. En daarmee overvalt YesR de gelukkige, en dat is altijd een spannend moment!
YesR doet zijn rap, en daarna neemt hij de gelukkige mee naar buiten, en daar staat de briefschrijver. En dan volgt de vraag, wil je verkering? En dan is het soms ja, en soms nee, en dat is dan altijd wel sneu.
Ja, een gek programma, over het leven, over de liefde en een vette rap!
Freek in het Wild, het duurt per aflevering nog geen kwartier, maar wat is het leuk zeg. Freek gaat naar de wildernis, in Zuid Amerika of Zuid Afrika, en dan wat wild laten zien, zoals krokodillen, vogelspinnen en nog veel meer. Zeer informatief, lekker vlot en het enthausiasme spat er van af. We zien niet alleen de wilde dieren, maar ook wat de biologen doen en waarom, en zelfs hoe de reportages tot stand komen!
Ik kreeg ineens een idee voor een nieuwe rubriek, Wat Kijkt René op TV! En daarin vertel ik iets over een tv programma. Niet zo zeer als tv kijk tip, maar meer leuk voor later om eens terug te kijken wat er in 2013 zoal op de buis was wat ik dan het kijken waard vond.
Presentator Stef ken ik van Brieven uit Nicaragua, op Villa Achterwerk. Stef is een Nederlander die leeft in Nigaragua met zijn vrouw en inmiddels twee kinderen. Hij verdient aldaar de kost met het maken van een tv programma voor de Nigariaanse televisie. En zijn reportages voor Villa Achterwerk!
En sinds een tijdje duikt hij op als presentator van Metropolis, het is dan zijn taak om de filmpjes leuk aan elkaar te babbelen en rare vragen te stellen aan de mensen op straat.
Stef heeft een geheel eigen manier van presenteren. Op zijn toon en met zijn uitstraling kan hij dingen vragen die echt niet door de beugel kunnen.
Nou, en in Stefpacking reist Stef de hele wereld over, om in al die landen reportages te maken. Helemaal op zijn vrolijke optimistische manier!
(wanneer en waar het uitgezonden wordt doe ik niet meer aan, uitzendinggemist op mijn tv geeft aan wanneer er een nieuwe aflevering klaarstaat, zondags, VPRO)
En dit is dan de lamp in het kleinste kamertje. Een hele felle lamp, die gelukkig naar omhoog schijnt. En alles is lekker fel en licht daar.
Deze lamp zat er al toen ik deze woning kocht. Een erfstuk van mijn voorgangster, zeg maar. Geen idee of ze daar blij mee geweest zou zijn, het idee dat dit lampje nog altijd gebruikt zal worden door de opvolgende bewoner.
En nu de opdracht: maak een foto van uw wc verlichting! Maar nee, laat ik dat maar niet doen ook, maar mag wel natuurlijk, nou, wie weet.
Dan ga ik nu verder met het laten zien van mijn interieur, en dit zie ik als ik plas. Nou nee, niet tijdens het plassen eigenlijk. Ik zie dit tekeningetje tijdens het hem uit de broek halen, want dat kan ik blind, en tijdens het opbergen en rits sluiten aanschouw ik dit werkje weer.
Tijdens het daadwerkelijk plassen hou ik mijn straal goed in de gaten.
Toen mijn tante hoorde dat ik een appartementje had gekocht gaf ze mij meteen deze tekening, als kado! En het is getekend door weer iemand anders en het betreft een tekening van de Winschoter Toren. En die toren is nu mijn uitzicht!
Ik weet nog dat ik in mijn ouderlijk huis woonde, in een kamer met uitzicht op het dak van mijn buurman. Toen ik een andere slaapkamer kreeg, met uitzicht op de Winschoter Toren, begonnen ze ook te bouwen aan een woontoren (Trond), en jawel, precies tussen mijn slaapkamerraam en de Winschoter Toren in, en net groot genoeg om hem totaal uit mijn gezichtsveld te doen verdwijnen.
En toen ik een aantal foto`s had genomen van deze tekening kon ik niet de mooiste uitzoeken. Ik vind de tekening op beide foto`s anders overkomen, en toch op beide foto`s tot hun recht komen.
Dus niet denken dat ik twee van die tekeningetjes heb. Maar denken dat het behalve iets persoonlijks van mij is, is het ook nog een beeld van hoe een leek tegen de fotografiekunst aan kijkt.
I was left to my own devices Many days fell away with nothing to show
And the walls kept tumbling down In the city that we love Great clouds roll over the hills Bringing darkness from above
But if you close your eyes, Does it almost feel like Nothing changed at all? And if you close your eyes, Does it almost feel like You've been here before? How am I gonna be an optimist about this? How am I gonna be an optimist about this?
We were caught up and lost in all of our vices In your pose as the dust settles around us
And the walls kept tumbling down In the city that we love Great clouds roll over the hills Bringing darkness from above
But if you close your eyes, Does it almost feel like Nothing changed at all? And if you close your eyes, Does it almost feel like You've been here before? How am I gonna be an optimist about this? How am I gonna be an optimist about this?
Oh where do we begin? The rubble or our sins? Oh where do we begin? The rubble or our sins?
And the walls kept tumbling down In the city that we love Great clouds roll over the hills Bringing darkness from above
But if you close your eyes, Does it almost feel like Nothing changed at all? And if you close your eyes, Does it almost feel like You've been here before? How am I gonna be an optimist about this? How am I gonna be an optimist about this?
