Quandy is aan zijn laatste levensfase begonnen. Quandy is 11 jaar en begint last te krijgen van zijn ouderdom. Hij loopt al jaren slecht, maar nu begint hij echt te zwalken. Dat is ouderdom, niks aan te doen.
Vroeger, in zijn glorietijd, ging ik wel eens fietsen en rende hij, vast aan de springer, met me mee. Dan gingen we naar het stadspark, het Babybos of Tusschenwegen. Later ging het rennen niet meer, en namen we de auto. De eerste keer dat hij achterin sprong stootte hij zijn kop, dus de volgende keren spong hij alleen met zijn voorpoten er in en ik gaf hem een kontje. En dat is altijd zo gebleven.
En met de auto togen we natuurlijk verder, naar alle bossen en natuurgebieden in de regio. Iedere zondag, en vrijwel iedere andere voor mij vrije dag.
En ik liep natuurlijk vrijwel elke avond in het Sterrebos, en hij ook elke ochtend.
Maar de rondjes werden kleiner en kleiner, en hij kreeg steeds meer weerstand tegen de auto. En afgelopen kerstvakantie wilde hij echt niet meer. Ik kan hem er ook wel in tillen, maar dat heeft hij niet graag, en dan houdt het op.
We zijn nog wel naar de dierenarts geweest, begin dit jaar, voor zijn jaarlijkse nakijkbeurt en inentingen. En daar zagen ze al dat het met de achterkant niet helemaal goed ging. Ik kreeg wat pillen mee, en als hij daar niet beter van ging lopen had hij geen last en hoefden we dus ook geen nieuwe.
De pillen zijn op, hij loopt niks beter, een rondje naar het Sterrebos gaat nog wel. Zijn prostaat is goed, zijn oren zijn goed, zijn huid is goed en zijn eetlust en poep zijn goed.
Lovey's String Band was een Trinidadiaanse muziekgroep. Ze staan er vooral om bekend dat ze de vroegst bekende calypso- groep zijn die ze hebben vastgelegd. Ze werden oorspronkelijk ergens in de jaren 1890 gevormd en bleven tot het begin van de jaren twintig optreden.
De band deed een opnamesessie in New York in 1912, vijf jaar voor de eerste jazzopnames , en deze instrumentale opnames documenteren rond die tijd een stijl van "hete" muziek in de mode in het Caribisch gebied.
Ik hoorde dit nummer toen ik in bad lag te luisteren naar de Ronflonflon aflevering van woensdag 20 januari 1988 en besloot het eens op te zoeken om het eens te laten horen.
Muziekopnames uit 1912, wat vele jaren later de tune werd van het eveneens VPRO radioprogramma De Radiovereniging.
Toch erg jammer dat zulke leuke opmerkelijke platen tegenwoordig absoluut niet meer voorbij komen, en gelukkig is er internet waarop van alles te vinden is.
Leuk deuntje, vindt u niet? Ik vind het schitterend.
Zoals elk jaar op oudjaarsavond zit ik lekker in mijn eentje thuis en dan kijk ik altijd naar de oudjaarsconference op de publieke televisie, en deze avond had ik al eerder een oudjaarsconference tot me genomen middels de publieke radio. Beide erg leuk.
Om twaalf uur zit ik altijd klaar met mijn fototoestel om het uitzicht der vuurwerk te aanschouwen vanaf mijn balkon. Slim als ik was had ik dit keer wel mijn winterjas alvast aangetrokken, want buiten kan het best nog koud zijn, zeker als je minutenlang blijft staan.
Er zijn onlangs maar liefst twee kroegen gesloten op het Marktplein, wegens papieren niet in orde en van ongesproken gedrag dienen te zijn, dus het is aardig rustiger. Het volk is er niet minder om, dat doet nu gewoon meer de andere kroegen aan, maar de loop is anders.
Hoe dan ook, ik vond het weer een hoop spektakel, en heb gedurende de dag meerdere bommen gehoord die niet legaal kunnen zijn, ik ben blij dat dat weer achter de rug is. En de vogeltjes vast ook.
Het is toch absurd, in het holst van de nacht zoveel herrie maken in de stad!
De opbrengst van deze nacht: 40.000 euro schade, meer dan vorig jaar, men denkt nu aan vuurwerjvrije zones, maar dat zal het Marktplein vast niet zijn.
Ik had dit logje al meerdere malen gemaakt, en telkens haalde ik mijn teksten weer weg. Ik vermoede dat er een logje in zou zitten, maar kennelijk is dat dus toch niet zo.
Verbijsterend dat iemand geprezen wordt die de concurent behoort te zijn. En verbijsterend ook om de voorkeur te geven aan dingen kapot te maken dan even verder nadenken voor een betere oplossing.
Ik las een interview in de krant met Rik van de Westelaken, daarin verkondigde hij dat hij er een hekel aan heeft als mensen een stukje uit het interview halen en daar dan wat over op internet zeggen. Hij wordt op zijn wenken bediend.
Ik las dat hij naar de commerciele televisie is vertrokken en daar hele slechte kijkcijfers haalde. Hij trok de deken over zijn kop, want er hadden slechts 100.000 mensen gekeken.
En even later zegt hij dat er heel veel programma`s zijn waar niemand naar kijkt.
Tjonge, 100.000 mensen even een klap in het gezicht geven door ze niemand te noemen. Hoe debiel.
Al kijkt er maar 1 kijker, dat moet al voldoende zijn, want helemaal niemand, daar maak je het niet voor. Maar je neus ophalen voor de eerste honderduizend mensen is een belediging, zo iemand verdient geen enkele kijker.
Bovendien worden kijkcijfers gemeten bij een zeer kleine doorsnede van de bevolking dus onbetrouwbaar, want anders konden we dat kleine groepje mensen ook wel de landelijke verkiezingen kunnen laten doen, dat zou flink schelen in de kosten.
Wat me in toenemende mate ergert zijn de kijkcijfers. En dan vooral het feit dat ze er nieuws van maken. Kijkcijfers zijn sowieso onzin, want er wordt slechts bij een klein aantal mensen gemeten, dus ze kunnen nooit weten wat de hele bevolking keek. Als dat wel zou was zouden ze net zo goed datzelfde groepje mensen ook kunnen laten stemmen voor het hele land, dat scheelt een hoop onkosten.
Ik lees dat Claudia de Breij dit jaar de oudejaarsconference gaat doen. Prima.
Dan vertellen ze er ook nog bij dat ze een vrouw is en het al eerder eens gedaan heeft. Oke, dat is dan geen nieuws maar wat extra informatie.
En vervolgens vertellen ze even hoeveel miljoen kijkers ze toen had en dat dat een miljoen meer is dat de vorige oudjaarsconference. En dan vraag ik me af waarom we dat nou moeten weten. Zulke dingen worden ons keer op keer opgedrongen en het wordt ook steeds erger.
Steeds maar weer die kijkcijfers melden. De kijkcijfers van de toespraak van de koning op de eerste kerstdag zijn altijd het grote nieuws op tweede kerstdag.
En nu ook weer, Wie is de Mol, kijkcijferrecord.
Kijkcijfers me reet. Het kan me niks schelen hoeveel mensen of iets zien, het gaat mij er om of ik het de moeite waard vind. Dingen moeten voor mij gemaakt worden, voor de uitzending, om daar wat moois van te maken, en het moet niet gaan om de dag later binnenkomende kijkcijfers.
Voor de vorige gemeenteraadsverkiezingen was er een stemwijzer online, met allerhande stellingen, en dit was wel de absurdste:
Het centrum van Winschoten moet kleiner en compacter worden.
Nee, absoluut niet. Winschoten is nu eenmaal de tweede winkelstad van de provincie, met de langste winkelstraat van Nederland, en zeer veel authentieke winkels.
Natuurlijk is er ook leegstand, en daar moeten ze zeker wat aan doen, maar de boel bij elkaar vegen is zeker niet de oplossing. De gemeente is al bezig geweest met het verplaatsen van winkels en het transformeren van winkelpanden naar woonpanden, dat moet dus niet door gaan slaan, hou het lekker ruim, dat is de kracht van Winschoten.
U hoort mijn lievelingslied van Ronflonflon: Komen en Gaan, maar dit keer gezongen door Jaap Knasterhuis in plaats van de tekstschrijver Jacques Plafond zelf. En u ziet beelden van de kermis die eens op het Marktplein was.
Ik kijk naar het komen en het gaan naar het onophoudend gekrioel. En weer bekruipt me het gevoel ,waar naar toe ,waar vandaan en waarom doe ik mee aan het gewoel?
Waarom werd ik geboren, waarom ga ik dood? Daarover hoor je niks van te voren, plompverloren word je lotgenoot. Voordat je het snapt ben je al ingestapt en moet je voor je leven rondjes rennen. Straks word je er gewoon weer uitgetrapt net als het misschien wat wou wennen.
We jagen macht en rijkdom na, of we houden het op Allah is groot. De één zingt onverdroten Haleluja, de ander ziet maar steeds het morgenrood.
Waarom werden wij geboren, waarom gaan wij door. Daarover hoor je niks van te voren, plompverloren word je lotgenoot. Voordat je het snapt ben je al ingestapt en moet je voor je leven rondjes rennen. Straks word je er gewoon weer uitgetrapt net als het misschien wat wou wennen.
Waarom maak ik er geen einde aan als het toch allemaal nergens op slaat? Wel, om nou de hand aan mezelf te slaan, dat vind ik meteen weer zo`n daad waarmee je juist doet of je wel vindt dat het ergens over gaat. En om dat niet toe te hoeven geven lijkt het me beter om er flink op los te leven.
Daarom worden wij geboren, maar waarom gaan wij dan dood? Als je het allemaal wist van te voren, haalde je niet eens de moederschoot. Maar wie weet valt alles ooit nog eens te snappen. En stel je voor dat we er achter zijn als jij net had besloten af te knappen. Ik houd mezelf nog maar even aan de lijn.
