Te beginnen met Quandy, waarbij ik de ene dag vertel dat hij tien is en de volgende dag iemand vraagt hoe oud die is, elk weblog krijgt de lezers die het verdiend.
Een nieuwe sticker op mijn auto, geplakt over de resten van de sticker van de firma waar ik hem gekocht heb.
Mijn polsbandje die ik kreeg op een ledenvergadering heb ik aan mijn autoantenne gehangen, dan heeft die toch nog nut onderweg.
Een brievenbus, maar dat ziet u zelf ook wel.
Inmiddels is de Koekoekstunnel in het Sterrebos weer toegankelijk, toen ik deze foto maakte echter nog niet.
Men blijft altijd bezig.
Marktplein Winschoten.
De stadstuin "Ons Toentje" heb ik al eens laten zien, nu laat ik het vorig toegevoegde monument zien.
Een gedenkteken ter nagedachtenis van de Joodse bewoners en ondernemers uit de wijk en alle Joodse Winschoters die in Winschoten tijdens WOII in de wijk Wevershorn moesten verzamelen om te vertrekken met de laatste trein naar westerbork om nooit meer terug te keren.
En er hing een nieuw briefje in de stadstuin.
En dat briefje hangt aan dit kastje, waar dus geen slot op zit.
En toen landde er ineens de traumahelicopter op het Marktplein. En even eerder die middag moest ik een ziekenwagen die van links kwam voorrang verlenen vanwege de toeters en bellen en vervolgens versperde die me de weg, auto`s gingen over de stoep en ik met mijn fiets dus ook maar. Thuisgekomen zag ik dat er politie op het Marktplein was, ze stuurden nog een Duitser weg die daar op een foute plek geparkeerd stond. Of er een boete uitgedeeld werd weet ik niet. Toen hoorde ik de helicopter en toen hij naderbij kwam begreep ik al waar die wilde landen. Snel pakte ik mijn camera en besloot het geheel te filmen.
Ik zag dat de hulp onder mijn balkon door liep om te gaan naar het andere plein waar ik dus al die ziekenwagen tegenkwam. Ik nam even een kijkje op de gang, buiten mijn appartement, om daar even uit het raam te loeren, er stonden ook al twee mensen dus ik kon er nog makkelijk bij. Op het andere plein was een brandweer met hoogwerker bezig iemand uit een woning te halen met een brancard, en het glas was al ingeslagen vertelden de twee mensen me.
Meer heb ik niet gezien, ik ging weer op mijn balkon zitten. Toen uiteindelijk de traumahelicopter weer vertrok heb ik dat ook nog even gefilmd. Wat een wind en wat een stank der uitlaatgassen!
De resterende minuten heb ik opgevuld met opnames van een dag eerder, toen er iemand heel fraai op het carillon speelde.
De traumahelycoper is een helycopter die komt van het ziekenhuis in de stad Groningen. Als er ergens in de provincie een specialist met spoed nodig is kan dat zo binnen luttele minuten. Soms gaat het ook om patientenvervoer, of wellicht misschien medicatie of speciale apparatuur. Feit is wel dat hij zijn uren en kilometers moet maken.
Update: Ik ga niet achterhalen wat er aan de hand was met die persoon, ik vermoed dat die niet goed geworden was.
In de Torenstraat in Winschoten wordt deze winkel omgebouwd tot woning.
In Winschoten zijn meerdere chinezen, deze is al een tijdje niet meer open.
Dit is het laatste stukje kaas dat ik op de foto zet, ik blijf het wel eten natuurlijk.
Deze bomen in de Burgemeester Schonfeldsingel zijn niet meer, wegens rioolwerkzaamheden en later komen er weer nieuwe.
Marktplein Winschoten.
Het hek, waar dit spandoek aan hing, staat voor de ingang van de Marktpleinkerk om te voorkomen dat er tegen de deur aan, en onderdoor, geplast wordt door het uitgaanspubliek.
Ik was vooraleerst echter even wezen te kijken bij De Dag van Het Park, in het stadspark in Winschoten.
Op die dag presenteren vrijwel alle sportverenigingen zicht en kan iedereen van alles uitproberen en er is dans en muziek en spingkussens en ik hield vooral Quandy in de gaten.
Voorheen gingen we vaak lopend naar het stadspark, maar nu Quandy wat ouder wordt neem ik hem mee in mijn auto. En nu viel het me pas weer op hoeveel mensen toch nog met de auto komen, een drukte van belang op de parkeerplaats. Maar dat heb ik allemaal niet gefilmd, ik heb wat vogels gefilmd.
En het gaat uitstekend met de volgeltjes van mijn vader. Er is nieuw leven en er zijn wat aan het broeden en ze kunnen ook nog een heel fraai fladderen en zingen.
Update: Ik sport niet, bovendien had ik Quandy bij me.
Winschoten is mijn geboortestad. Er is wel veel veranderd. Niet allemaal ten goed. De sfeer, die er vroeger was, vind ik niet meer terug. Ik krijg er tegenwoordig een beetje ‘oostblok-land gevoel’ . Gek hè?
Winschoten is inderdaad veel veranderd, en dat gaat ook altijd maar door. Winschoten is een stad in beweging, zoals elke stad dat is. Winschoten kent een stuk of 50 rijksmonumenten en er zijn nog wel net zo veel panden die daarvoor in aanmerking zouden moeten kunnen komen. Niet overdreven veel, maar toch nog wel behoorlijk wat.
Er zijn natuurlijk ook veel dingen gesloopt en gedaan die niet hadden moeten worden gedaan, maar dat is Amsterdam ook overkomen en dat bestaat ook nog. De sfeer van vroeger, tja, touwtjes uit de brievenbus kan inderdaad niet meer, maar dat geldt heus niet alleen voor Winschoten. En de fiets moet tegenwoordig op slot.
Winschoten is ook geen Bourtange, in Bourtange is een deel waar je je kan wanen in 1742. In Winschoten zijn ze altijd wel ergens bezig met nieuwbouw.
Het ,,Oostblok-land gevoel" heb ik al eens gehad. Ik ben wezen kijken in Praag en andere delen van Tsjechie en in Polen heb ik Warchau en Krakau gezien, en van Estland heb ik Tallinn gezien. Schitterende steden, stuk voor stuk.
Het bos is in de zomer op z`n allermooist, maar ook in de winter kan het er fijn zijn.
Bijna dezelfde foto als de achtste tijdens de vorige serie, alleen staat er nu ineens een Duitser bij, en die pakken doen me toch altijd ook aan Jiskefet denken.
Veel legervoertuigen te zien, ik koos voor diegene waarbij ik de toren er fijn bij op kon knippen.
Deze kar met dranghekken stond een tijdje in een hoekje van het Marktplein.
En deze zak stond naast de kerk, geen idee waarom.
Marktplein Winschoten, de achtergevel van het pand waar ze aardapels, groente, fruit, kaas en nog veel meer gezond snoep verkopen.
Deze zak stond aan de Vissersdijk, ook geen idee waarom.
De pijl op dit bordje wijst naar rechts, hier is wel duidelijk waarom.
De koekoekstunnel in het Sterrebos is inmiddels weer toegankelijk, toen ik deze foto nam echter nog niet.
Dit doet me ernstig denken aan de Luizenmoeder, goed luid en duidelijk articulerend.
Wat ik nou toch weer allemaal zag heb ik deels gefilmd. Het was op een donderdagavond dat ik ineens vuurwerk hoorde, en toen ik eens keek zag ik een menigte met brandende voorwerpen. Even later hadden ze wensballonnen, dat ook weer met vuur moest. Ik zag de brandweer ook al klaarstaan en dat was het dan zo`n beetje.
Op vrijdagmiddag speelde er iemand op het carillon dat het een lieve lust was. Daar genoot ik erg van en nam een gedeelte op, ik herkende duidelijk een aantal songfestivalliedjes.
Dit alles in het kader van het experimenteren met de camera en onthaasten.
