Deze zaterdag begon met miezer, dat overging in regen. Bah.
De lokale omroep sprong aan, en ik uit mijn bed. Men deed rechtsreeks verslag vanaf het Marktplein, waar ik op uitkijk.
Er is elk jaar een Lions Tellerlikker Rally met oldtimers, en dan vertekken ze vanaf het Marktplein, net aan de andere kant van de kerk dan wat ik kan zien. Maar vanwege het weer, en vanwege het uitzicht beleefde ik het thuis.
Vanaf half tien vertok er elk minuut eentje, en ik filmde er een paar. Toen werd het plein weer leeg en ik ging fijn Spijkers met Koppen luisteren.
Daarna toog ik de stad in, want er was vandaag een heus shantykorenfestival georganiseerd. Op diverse plekken in de stad stonden tenten met zangkoren, en zij wisselden steeds van lokatie, dus het was een gezellige boel. Er deden vijf Nederlandse en vijf Duitse koren, en sowieso natuurlijk altijd onze eigen dit organiserende shantykoor Maritiem.
Ik wandelde van ene tent met koor naar het andere. Ik kwam allemaal nog bekenden tegen, ach ja. En voor ik er erg in had was het twintig voor vijf, het moment dat alle koren tesamen op het Israelplein hun slotpoptreden zouden geven.
Op het Marktplein helaas geen koor, want dat is overdag nogal een stil plein, temeer daar de zaterdagse weekmartk toendertijd verplaatst is naar daar waar de mensen lopen. Evengoed, het slotoptreden filmde ik ook nog even, en daarna keerde ik weer huiswaards.
Toevallig kwam ik net binnen in het pand en kon zo bij een buurvrouw de lift in stappen. Zij was ook naar de koren wezen kijken.
Hierboven dus in 5 minuut 27 mijn filmverslag van deze dag. De zondag ben ik naar het Stadspark geweest en nadien nog naar Brasserie Lijn 3 van de Tramwerkplaats om fijn naar een pianist te luisteren.
Op 16 mei echter gaven singer-songwriters Kira Dekker en Lars Koehoorn in de tramwerkplaats een concert aan de keukentafel. Aan het concert werkten verder mee de groep: De Kornuiten.
Helaas kon ik er niet bij zijn, dat wil zeggen, ik was toen een lang weekeinde naar Amsterdam, ook leuk. Bovendien werd deze avond tegelijk georganiseerd met een heus drijf-in bioscoop op het Oldambtmeer, waar ik dus ook niks van meegekregen heb.
Toch is het de moeite waard om even fijn te genieten van deze talenten, al is het kort en op youtube.
De dag begon met wat regen, dat trok weg en heb ik gelukkig het hele weekeinde niet meer gezien. We namen de metro naar het Waterlooplein, zwalkten wat over die markt en namen toen tram 14 tot bijna het einde.
Onderweg was er nog wat oponthoudt door een Marrokaans bruidspaar, en zoiets is altijd erg leuk. Toen we uitstapten stond Micheal al klaar en liet ons zijn nieuwe piepkleine woning zien. En na een kopje koffie de wijk.
Hij zette ons op de bus naar het Centraal Station, alwaar we overstapten op de bus die ons bracht naar Amsterdam Theater, waar de voorstelling van Anne Frank plaatsvindt. We waren lekker op tijd, en zagen daar het REM eiland! Eventjes kijken dan maar.
Wat zag dat er afgestorven uit, nergens een mens te bekenen maar het toegangspoortje stond toch wel open. We voglden de bordjes naar het restaurant en we bleken welkom. Ondanks dat we niet gereserveerd hadden was er plek genoeg. Er zaten al meer mensen en gedurende het eten kwam er al meer volk binnen dat het REM eiland gevonden heeft.
Ik had online kaartjes gekocht want ik verkeerde in de veronderstelling dat de goedkoopste kaartjes al waren uitverkocht. Maar dat bleek niet zo, die goedkoopste plekken bleken leeg, men wil waarschijnlijk dus eerst de duurdere verkopen voor je daar mag zitten. Joodse streken.
Toch is het een prachtige voorstelling met uitstekende acteurs die spelen in een indrukwekkend decor. Zowel de huisvesting op het Merwedeplein alsmede het complete achterhuis zijn nagebouwd. De voorstelling was zo indrukwekkend dat er bij aanvang van de pauze niet eens een applaus klonk.
We kennen het verhaal, en nu zit het weer fris in het geheugen. En omdat de dromen van Anne ook een rol spelen houdt dat de voorstelling toch wel spannend.
Na afloop wel applaus en toen met de bus naar de metro en per voet naar de camping. Zo werd het donderdagavond 23 uur, vrijdag middernacht en zaterdag zelfs 01 uur.
De volgende tien foto`s heb ik allemaal gemaakt in Amsterdam, te beginnen met wat kunst in het Stedelijk. Daar heb ik nog veel meer gezien, ga zelf maar kijken, ik laat het bij wat mij opviel en voor de rest keek ik gewoon.
Nederland: regels met uitzonderingen.
Kijkt u eens rustig naar al deze foto`s, laat ze tot u doordringen.
Kijk wat u ziet, probeer te zien wat er allemaal op staat en hoe mooi het licht schijnt.
Dit is een heel normaal beeld in Amsterdam, en toch is het heel bijzonder.
Wat staat daar nou?
Dat staat daar nou!
En nog even een gevelsteen.
En iets met Zwartjes.
En tenslotte deze.
En vertelt u mij nou eens welke foto u het meest aanspreekt en waarom.
Ik heb weer een filmpje gemaakt van de vogeltjes van mijn vader. Ik vergeet telkens of het nou kanarie`s zijn of parkieten, dus bij deze noem ik ze maar vogeltjes.
Lang geleden waren wij een fijn gezin, mijn vader en mijn moeder en ik. We hadden het niet breed maar desalniettemin was ik gelukkig en hadden wij veel schik. Ik was de uitgekomen droom van een liefdespaar, we hoorden met zijn drietjes bij elkaar. Mijn moeder hield thuis in een gezellige troep, mijn vader voelde niks voor een vast beroep. En stond er weer zo`n deurwaarder op de stoep, dan kreeg die van mijn moeder een koppie soep.
Maar dan d`r uit, dat riep mijn vader dan. Eruit, en hij nam de koekepan. D`r uit, of ik sla je op je snuit. Eruit!
Ik werd een vlotte bakvis, ik deed het goed op school, alles waaide mij aan. Met mij kon je lachen, altijd pret en jool, waarom is het zo niet blijven gaan? Een grote nozem uit de hoogste klas, die greep me op een woensdagmiddag bij mij jas. Hij vroeg me in het fietsenhok of ik misschien mijn broekje uit wou doen dan mocht ik zijn piemel zien. Dat leek me helemaal nog niet zo`n gek idee, maar toen ie verder ging toen zei ik :"Neej!"
Ik riep d`r uit, maar hij snoerde me de mond. Eruit, en we rolden over de grond. D`r uit, jij vieze vuile schavuit. Eruit!
Huilend kwam ik thuis, mijn jurk was gescheurd, in onze kamer zat een agent. Die zei:" kleine meid, er is wat erg gebeurd, maar wees blij dat jij er nog bent. Je ouders zijn vredig heengegaan, ze liepen elkaar kussend tegen een autobus aan. Je hebt verder geen familie, dus ik breng je naar het gesticht." Ik zei :" Donder ons huis uit, ik ken mijn plicht!
Vooruit d`r ruit, ik wil hier mijn leven slijten. Eruit, of moet ik jullie er uit smijten. Eruit, vast als dit huis staat mijn besluit. Eruit!
Die nozem die mij zo bruusk had ontmaagd wou het ongewenste vaderschap wel aan. Hij heeft me keurig netjes ten huwelijk gevraagd en zo zijn we samen verder gegaan. Het bleef niet bij dat ene ongeluk, we kregen nog drie zonen en stuk voor stuk groeiden ze op voor galg en rad, maar nu heb ik er genoeg van, ik ben het zat!
Vooruit d`r uit, ik laat niet meer met me sollen. Eruit, ik heb er genoeg van om achter jullie aan te hollen. D`r uit, jullie hebben het verbruid, rot op eruit! Eruit, ik ga mezelf bevrijden.
Ik ga nu mijn eigen leven lijden. Voortaan maak ik zelf alles uit. Eruit. Het is nu uit, mijn leven gaat beginnen. Nikt te verliezen, alles winnen. Eruit, ik wil eruit.
Dan laat ik nu nog even wat kunstwerken zien die ik zag in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Deze bijvoorbeeld, die moest er even op.
Tijdens de tweede wereldoorlog hadden ze in dat museum een tentoonstelling over mode door de jaren heen. En op de linker poster staat een woord dat de Duitsers verboden, en daarom maakte men de rechter versie zonder dat woord.
Dit is hem dan, de Victorie Boogie Woogie.
Maar dit is niet het orgineel, deze is nagemaakt, door Willy Kock, in 1946
Het orgineel hangt in Den Haag.
Ik vind dat deze twee dan naast elkaar moeten hangen zodat je de verschillen kan zien, als die al te vinden zijn.
80 miljoen heeft ons dat gekost, ik vind dat minstends 79,9 miljoen te veel.
Maar goed, kunst gaat niet over geld, bovendien is geld slechts een ruilmiddel.
En wat deze replica gekost heeft en of je bij die echte wel een ervaring krijgt is me niet bekend.
