Eén van de mooie dingen van mijn werk is dat ik op plekken kom waar ik anders, en velen met mij, nooit zal komen. En toen het echt winter was nam ik op een dag mijn fototoestel eens mee. Winschoten, zicht vanuit een lift.
En al dat werken levert centjes op waarmee ik bijvoorbeeld eens tijdens een weekeindje Amsterdam naar het Scheepvaartmuseum kan gaan.
En daar kan ik dus de rest van dit jaar op teren.
Het besef dat daar elke dag weer drommen mensen geweest zijn en nog gaan komen.
Mooi statig pand, waar een aantal dagen na mijn thuiskomst nog iemand is doodgeschoten.
Een momentopame.
Binnen in het gebouw nam ik deel aan een virtuele toer, waarbij filmpjes vertoond werden rondom.
Ik begaf me met een groep in een ruimte en we zagen links, rechts, voor, achter en boven zich heel wat afspelen.
Elk jaar zie ik op een bepaalde dag weer her en der vlaggen wapperen met schooltassen er aan. Hoera, in dat pand woont een geslaagde examenkanidaat.
Zo zag ik een vlag met tas aan een huis waar ooit, en erg lang, een bejaarde dame woonde. Ze stierf, pand kwam dus leeg, weer gevuld, maar geen idee hoe of wat.
Dus kennelijk toch een gezin er in met een afgesturdeerde jongere.
Ja, ik snap dat nooit. De tas aan de stok hangen omdat? Ehm.
En dadelijk weer binnenhalen om volgend schoolseizoen te hergebruiken voor de vervolgopleiding?
Het is onderdeel van de Nederlandse cultuur, en anderen doen het dus doet men maar mee. En ik heb altijd iets tegen meedoen vanwege het meedoen.
Ik ben zelf ook meerdere malen geslaagd, maar heb nimmer een vlag, laat staan met tas, uitgehangen. Ik vind die aandachttrekkerij nonsens en flauwekul en bah.
Men doet een opleiding om een diploma te halen en daarmee te gaan werken. Het is geen prestatie, het is juist het doel van de opleiding. En wie het niet haalt, tja.
Maar als je het wel haalt en jezelf dan voor de borst kloppen, of je door anderen laten feliciteren? Nee!
Inmiddels ben ik wel oud en wijs genoeg dat ik wel zo netjes ben om de geslaagden van harte te feliciteren. Maar echt van harte gaat dat nog altijd niet.
En als ik ooit 50 word, geen pop! En als ik ooit 100 word, geen burgemeester!
Een lintje hoop ik wel op, dan kan ik die lekker weigeren! Zalig paasei.
Koninginnedag 2013 te Winschoten hield in dat er een vrijmarkt was, door een flink deel van het centrum waaronder het Marktplein. En smiddags traden er een aantal bands op, op het podium aan de andere kant van de kerk. En de kroegen deden waar ze kroeg voor zijn.
De pond kaas die ik dit keer heb aangeschaft heet Komijn jong. Dan is er nog Komijn jong belegen, belegen, ex bel en oud.
Het is dus kaas met spikkeltjes er in, die zijn hard en niet zo smakelijk. Nu moet ik zeggen dat het wel went, maar het lijkt ook steeds meer tegen te gaan staan.
Het ligt ook een beetje aan de hoeveelheid trek, denk ik. Op zich is het dus wel weg te krijgen, maar ik schaf het me niet weer aan.
Koninginnedag 2013 bracht ik door in Winschoten. Ook al omdat ik de dag er na gewoon moest werken en ik wegens omstandigheden toch niet echt in staat was om te feesten. Bovendien had ik nu een bijzonder fraai uitzicht over een gedeelte van de vrijmarkt op het Marktplein.
Ik filmde een kleine impresie. De smurfen die u ziet was zo`n beetje het eerste waar mijn oog op viel toen ik uit het raam keek en lagen daar beneden echt niet langer dan nodig.
Als je ouder wordt kan je gaan denken dat vroeger alles beter was. Omdat je eerst leerde hoe het allemaal in elkaar stak, en dat dat zo gekomen is door verandering/verbetering.
En dan schiet het veranderen door en wordt het minder in plaats van beter. Is het daadwerkelijk zo dat dingen minder worden, of heeft dat met het tellen der jaren te maken?
Een voorbeeld van een verandering die ik een verbetering vind is het verbod op de trekplank. Voorheen moest men wel eens een raamkozijn schilderen dat te breed was om met een ladder overal bij te kunnen. Men zette dan aan de linkerkant een ladder, en eentje aan de rechterkant. Op beide ladders kwam een zogenaamde ladderbankje te zitten, waarbovenop dan weer een uittrekbaar uiterst wiebbeldende trekplank te liggen. Los en zonder leuning en eigenlijk alleen geschikt voor lichte uiterst leninge durfallen. Gelukkig werden die dingen verboden en zijn nu steigers verplicht, met leuning! Of hoogwerker of andersinds, geen trekplanken meer, hoera.
Een verandering dat me ronduit tegen de borst stuit is het schilderwerk op zich. Voorheen moest ik alleen weten wat ik moest schilderen en gaf ik de behandeling welke ik nodig achte.
Als schilder zie je wel of de kit vervangen moet worden, of de stopverf, en hoeveel er gegrondverft moet worden en of afbranden nodig is of alleen een krabber voldoende is.
Tegenwoordig worden alle te behandelen opjechten eerst geinspecteerd door een adviseur. En die komt dan met een rapport. En we moeten dan een A, B of C behandeling geven.
En dan is A even opppervlakkig en dan snel aflakken, B is dan er iets meer aan doen, en C is alles verwijderen en opnieuw aanbrengen. En dat staat dan ook nog allemaal op papier in lange volzinnen.
Ik ben dus van de generatie die zelf wel kan oordelen en bekijken en doen. Maar ik word dus geacht op de papieren te kijken en het volgens de papieren te gaan doen.
Dus ik grondverf te veel. En als ik minder grondverf dekt het lastiger en zie je de schuurkrassen doorschemeren, en daarom moet ik niet zo hard meer schuren maar met een kussentje gaan werken.
Ik met een kussentje en dan hops aflakken en door naar de volgende? Omdat zo`n kerel dat wil?
Mja.
Kijk, ik doe waarvoor ik aangenomen ben, schilderen. Maar ik voel dat ik merk dat het me tegen gaat staan als ik dingen moet doen waar ik niet achter sta. Dus ik hou me maar aan de schuurpapier en doe alles zoals ik het wens. En zo smurfen wij voort.
Leg een steen onder je kussen Brand voor mijn part een kaars Slacht een lam Maar red mij niet
Zet een rare muts op Duw briefjes in een muur Voorspel de toekomst Maar red mij niet
Laat je baard staan Ach man, laat je baard staan Maar red mij niet
Trek een jurk aan Ach man, trek een mooie paarse jurk aan Maar red mij niet
Restaureer je kerk Stuur je kinderen ten oorlog Lees handen tot je blind bent Maar red mij niet
Slik vitaminen tegen kanker Was je handen in vuur Versier je voorhoofd met een stip Maar red mij niet
Jouw hemel Is voor mij de hel Een hemel met jou Is de hel voor mij
Richt je billen naar het westen Zeg dagenlang hetzelfde woord Laat je bevrijden door een UFO Maar red mij niet
Loop met fakkels door de straten Zeg dat het lukt als je maar wil Ga op je knieën tot ze blauw zien Maar red mij niet
Laat mij in mijn zeven sloten Laat mij de draad volslagen kwijt Aan gezelligheid ten onder Richting eindeloze tijd
Uit volle borst op weg naar nergens Zonder reden zonder doel Met m'n zeden en m'n zonden En mijn angstig voorgevoel Laat mij mijn kont tegen de krib Laat mij dit goddeloze lied Hef jij je handen maar ten hemel Maar red mij niet
Leuk toch he, die reclameborden langs de bouwput en dan alleen datgene op de foto knippen wat ik blief.
En zo vermaak ik een ieder er mee die er maar mee vermaakt wi worden.
Dan wil ik tevens even van deze gelegenheid gebruik maken door te vermelden dat op vrijdag 12 juli de Nacht van Winschoten weer gehouden wordt, en wel te Winschoten.
Toen ik daar liep, in Winschoten, dacht ik, dat is toch een prachtig voorbeeld van spuugelijke architectuur. Maar eenmaal op het plaatje geschoten vind ik het nog wel meevallen, het is wel een blokkendoos, maar best een aangename.
Ja, er zijn meer podia met meer artiesten, maar dit staat dus onderaan mijn balkonnetje allemaal.
Hoeveel plaatsen zullen er zijn met een echte kloostervallei he. Klooster is hier niet meer, en een vallei?
Kijk, en dan nu waar het allemaal om te doen is, hoe staat het er voor met de in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker.
En aangezien ik niet echt een idee heb waar op te letten doe ik maar wat.
En het wordt vast heel mooi.
En ik denk dat ik voortaan op maandag ga kijken hoe ver ze zijn, maar och, dat doet er niet zo toe.
Het gaat om het resultaat, en dit is een sfeerplaatje in Winschoten Plan Zuid.
