Vandaag hebben we een echte DDR gevangenis bezocht, waar ex-gedetineerden rondleidingen geven.
Iedereen die toenmalig tegenstander was van het regime werd daar opgesloten en gemarteld.
En dat werd ons in geuren en kleuren verteld door onze rondleider.
We waren er even voor twee uur en konden vrijwel meteen aansluiten bij de Duitstalige.
We konden ook een half uur later de Engelse nemen.
Eerst naar buiten, op het pleintje, en daar begon meneer te vertellen.
En te vertellen, en te vertellen, mijne gute, hij hield niet meer op!
Na een half uur lullen gingen we pas naar binnen, en daar lulde hij dat het een lieve lust was.
Oke, het was erg interesant, zeer indringend en indrukwekkend, maar man, wat langdradig.
We bekeken de celletjes, hoorden hoe de mensen geleden hebben, en dat de beulen er allemaal zonder straf vanaf gekomen zijn, want zo zijn de Duitse wetten.
Toenmalig is toenmalig en wie toen voor het regime werkten waren allemaal chauffeur en zo.
Hoe dan ook, onze rondleider is er toen knettergek van geworden en kan nu niet meer stoppen met praten en lullen en leuteren.
Maar evengoed, respect, want dat hoort, en het is allemaal ook wel zeer ernstig.
En dit lag best ver uit het centrum, echt geheel Oost Duits hier.
Ook niet goed aangegeven, en sommige Duitsers hielden dit liever nog steeds geheim en wegmoffelen.
Nou ja, na twee uur platgelult te zijn maar weer naar de camping.
Wat me tegenstaat aan Duitse treinen zijn de schermen met informatie.
Even rustig lezen kan prima, maar dan floept het scherm opeens over, met showbisboulevardrommel!
Gatverdamme, ik hoef niets te weten over de showbiz en dit wordt de mensheid gewoon door de strot geduwd op deze manier!
En dan de stem die verteld welke station we naderen, oke, dat is prima, maar dan ook tekens vertellen of men rechts of links uit moet stappen is op den duur zeer ergerlijk.
Alsof je ergens uit stapt waar de rails ligt, alsof die deuren open kunnen gaan!
Nee, een treinreiziger wordt behandeld als debiel, bah en dubbel bah!
Maar evengoed, wel weer een pluspunt dat er met regelmaat geconroleerd wordt.
En ik kan best goed kaartlezen en zo, dus dat is dan wel makkelijk, niet dat de treinen altijd op tijd rijden, maar och, ik heb geen haast.
Verder kan ik zeggen dat Berlijn over het algemeen spuuglelijk is, en op zeer veel plekken een ontzettende smerige teringbende.
Oke, elke stad heeft wel wat minpuntjes, maar Berlijn slaat werkelijk alles.
En staal en beton en omhoog en doods, ik hou daar niet van.
Het was een prachtige dag met prachtig weer, en savonds lekker gegeten op de camping.
En toen we rustig zaten na te genieten voor de voortent, onder het genot van een kopje koffie begon het een beetje te flitsen en te sputteren.
Dat veranderde al snel in stortbuien en rukwinden en donder en bliksen en storm en wildheid.
Alles hield het, tenminste, alles wat van mij is.
Vooraleerst echter deel ik even mede dat vakantie voor mij een avontuur is.
Ik zie dingen, ervaar dingen, ben altijd even kritisch, maar geniet met volle teugen, hoewel ik besef dat het niet altijd zo overkomt.
Dat gezegt hebbende, nu met een dag vertraging mijn dagboek van afgelopen maandag.
Ik bevind me in Duitsland, het is de eerste maandag van de maand en alhier loeien geen sirenes.
Men test hier eenvoudigweg niet.
Ik weet niet waarom, maar het spookt dan toch even door mijn hoofd.
Vandaag was het druk, het gratis busje dat ons van de camping naar de tramhalte brengt kan acht personen vervoeren (en met de chaufeur er bij negen) en er stonden zoveel mensen te wachten dat we pas de derde rit meekonden.
En aan het eind van de dag was dat overigens weer zo.
We gingen naar de welbekende east site gelatie, dat is een stuk van de Berlijnse muur van een ruime kilomter dat er nog altijd staat te staan, en waar ze toch telkens weer gedeeltes van neerhalen om er spuuglelijke kolossen neer te plempen.
Toegegeven, de Muur is ontzettend lelijk, maar ook weer heel erg mooi en historisch.
Wat mij betreft had de hele muur overal blijven staan, zonder betekenis en met overal vrije doorgangen.
Na het aanschouwen van dit openbare kunstwerk wandelden we verder door de stad, we volgden de route van de muur.
Waar mogelijk is dat aangegeven middels klinkers in de weg, en op vele andere plekken is er nieuwbouw gepleegd.
We liepen ook nog een end verkeerd doordat we een bordje misten en togen met de bus naar een metro, waar we niet in gingen omdat we het juiste bordje gevonden hadden.
Onderweg kwamen we op een aantal plekken nog krotten tegen, waar mensen wonen die het niet zo nauw nemen, zal ik maar zeggen.
Even bizar als triest eigenlijk toch wel.
Af en toe ergens even zitten, wat eten, wat drinken, en weer door.
Het werd alweer behoorlijk heet, en ook later en vermoeider en toen maar weer richting camping.
Potsdam verkennen, dat is mooi dichtbij.
Potsdam lag, net als Berlijn, op de grens tussen Oost en West.
En waar men in het oosten alles liet verpieteren en vervallen, sloopte en nieuwbouwde het westen dat het een lieve lust was.
Zo is heden ten dage het westelijke gedeelte, op een paar pareltjes na, niet om aan te zien, en is het oosten een historisch genot, op de zeer hoge en in flinke aantallen aanwezige saaie doch vrolijk gekleurde torenflats na.
Hoe dan ook, geen treinreis vandaag, enkel de tram!
We stapten uit op het hauptstation van Potsdam, togen door het gebouw heen, even langs de toeristische informatiebalie voor wat folders, en aan de voorkant er weer uit.
En daar stonden maar liefst vier verschillende toeristenbussen klaar om iedereen Potsdam te laten zien.
We kozen en gingen zitten, eerst onderin, want bovenop was nokvol.
En er was een kerel aan het vertellen, snoeihard en nog saaier dan Gerard Arninkhof, Duits en Engels en alsof hij het al voor de miljoenste keer uitkraamt.
Nee, een levende spreker kan me niet bekoren, zelf naar een bandje luisteren ligt me meer.
Het was een hop on hop of bus, dus bij een beroemde grensbrug hopten we of.
Om vervolgens de brug en de omgeving wat te verkennen en eens naar een slot te gaan.
Een slot waar ooit koningen leefden, waar de Duitsers gelukkig van verlost zijn!
En wij nog steeds niet jammer genoeg.
Welk een rijkdom, niet normaal!
In de DDR tijd was dit alles wat vervallen geraakt, maar begin jaren 90 goed opgeknapt en toegankelijk gemaakt voor drommen toeristen, waar ik dus deze dag eentje van was.
We kwamen nog langs zwemmende en zonnende mensen en aldaar waren een boel blote pikken en kutten en billen te zien, naaktrecreatie, op een merkwaardige plek.
Het werd warmer en warmer en heter en heter en we dronken wat en we aten wat en we pisten wat en we wandelden wat.
We waren net te laat bij een halte om weer on de bus te hoppen, maar een half uur later kwam de volgende alweer.
Daar was wel plek boven in de lucht en de takken vlogen ons om de oren.
Potsdam kent veel en veel meer paleizen waar de allerrijksten vroeger flink van genoten hebben, de schoften.
Toen mijn oren toeterden van het geleuter van die uitlegkerel waren we wel toe aan uitstappen en na een ijsje ondernamen we de terugreis naar de camping.
Daar aten we wat en wasten we af en ging ik nog een eind vouwfietsen door de omgeving.
Al met al best wel een prima dagje, tot zover Potdam, nu voort met het verkennen van Berlijn.
De dag eindigde overigens zoals het begon, met regen.
En dan doet internet het niet, maar nu dus wel weer.
In Berlijn zijn meer bruggen dan in Amsterdam, Venetie en Stockholm bij elkaar.
Dat vertelde de stem op het bandje op de rondvaartboot tenminste.
De rondvaartboot dat voer over de Spree, zoals de rivier heet die door Berlijn stroomt.
En dan vaar je een kwartier de ene kant op, dan een half uur terug en dan weer naar het beginpunt, rond kan ik dat dus niet noemen, het is dan meer een heenenwedervaarboot.
Waarop men een pet kan kopen voor 2,50 en moet betalen als men wil pissen.
Maar goed, leuk tochtje verder wel, met de nodige informatie, en met deze zomerse temperaturen wel aangenaam.
We kwamen er ook wel gemakkelijk, middels mijn Marco Polo reisgids en de treinverbindingen alhier.
Ik ben geen treinliefhebber en zal dat ook nooit worden, druk gedoe, niks voor mij.
Na het varen gingen we wandelen, naar Checkpoint Charly en dan de andere kant op dan vorig jaar, het volgen van de markering van waar eens de muur liep.
Ik kwam langs plekken waar men gewoon afval dumpt!
We kwamen overigens ook nog langs een gratis toegankelijke tentoonstelling over de muur, waar iemand in een pakje me zei dat ik mijn tasje even in een kluisje moest doen, waarop ik zei dat ik wel weer naar buiten ging.
Het Duitse gedoe gaat me steeds meer tegenstaan.
Na een paar uur muurmarkeringwandelen waren we toch nabij een treinstation, en na een reis van twee uur waren we weer op de camping.
Morgen maar eens wat dichterbij blijven en Potsdam eens verkennen.
In het kader van zeer traag internet vanaf deze Duitse camping nu vijf Poolse foto`s.
Dat wil zeggen, deze foto`s heb ik gemaakt in Polen, en betreft twee Nederlandse honden van de campingbuurman aldaar.
En dit was dan ook wel eens mijn Poolse uitzicht.
En dit ook.
En dit.
En meer uploaden vertikt ie gewoon, dus dat komt dan ooit wel weer.
Berlijn is een kutstad, dat vond ik vorig jaar ook al, en het is er niet beter op geworden.
Ik ben toen twee dagen wezen kijken, en nu plak ik daar een paar dagen aan vast, om toch een goede indruk te krijgen.
Qua verkeersdrukte hebben ze het wel beter voor elkaar dan in Warschau, dat viel meteen al op.
De camping in Potsdam is best ver van het cenrtum van Berlijn.
Eerst met een gratis campingbusje naar de tramhalte, met als nadeel dat al om 11 uur `sochtends het busje zijn laatste ritje doet.
Opschieten dus, en dat nog wel in de vakantie.
Na een behoorlijke tramrit zijn we op het hauptstation van Potsdam en daar moeten we verder per trein naar het hauptstation Berlin.
Wat een gruwelijk spuuglelijk glazen gedrocht is dat zeg.
En wat was het een snikhete dag, zo`n 34 graden, dat is zeer bah, maar altijd nog beter dan regen.
We waren van plan om de glazen koepel van het regeringsgebouw eens van de binnenkant te bekijken, dat is geheel gratis, maar aanmelden is wel vereist.
En het wachten in de aanmeldrij duurt een uurtje en dan moeten ze paspoort zien en noteren en er wordt een tijd afgesproken wanneer men er in mag.
De twee uren daar tussen overbrugden we door een korte wandeling en her en der wat drinken op een terrasje.
En we bekeken nog een Rusisch monument, met veel grasveld er om heen waarvan ik dacht dat het wel een goed idee zou zijn om op die plek een camping te beginnen.
Dan de reikstag, of bundestag, of hoe het parlementsgebouw ook heet.
Bij de ingang wederom het paspoort laten zien, en het aanmeldformulier.
We moesten ook nog door poortjes heen, alsmede de tassen en fouileren zijn ze ook niet vies van.
Ik denk dat het mijn schoenen waren dat het poortje deden piepen.
We werden naar binnen begeleid en moesten met een lift omhoog.
Aldaar kregen we een audioapparaat mee dat volautomatisch begon te spreken als we in de ronde koepel omhoog liepen, in het Nederlands.
Het ding stond wel erg zachtjes, maar was toch zeer informatief.
Het volk loopt boven de regering, dat doen de Duitsers goed.
Zij gaan niet, zoals wij, gebukt onder zoiets stompzinnigs, belachelijks en duurs als een koningshuis!
We namen nog een waterijsje en gingen toen langzaam maar zeker weer richting camping waar we nog lekker gegeten en gedouched hebben.
En dan dat internet alhier, traag als poep, en elke dag moet je een nieuwe inlogcode opvragen, gratis, dat wel.
Moi, hierbij een hartelijke groet vanuit Berlijn, Duitsland.
Nou ja, het is meer Potsdam, maar evengoed nog wel Duitsland.
Wat een cultuurschok, wat een overgang.
Van een "camping" met welgeteld drie caravans, waaronder die van mij, en een stel uit Noord Holland, en een stel uit Noord Brabant, naar een camping met minstens 100 caravans, als het er geen 200 zijn!
Van de rust van een Pools meertje naar de drukte rondom een Duits meertje, dat ze hier overigens see noemen.
Evengoed, nu genieten van de Duitse degelijkheid en perfectionisme.
Zelfs wasmachines op de camping, whoehoe, en internet!
Op de laatste camping in Polen moest ik daarvoor even nabij het hotel iets uit de lucht plukken, en dat is toch anders.
Vooralseerst echter moesten we op de snelweg zien te komen, temeer daar mijn onlangs geupdate navigatieding die nog niet herkent, en het gelukte.
Na het betalen der tol, op de splinternieuwe Poolse snelweg, de grensrivier over Duitsland in, en vlakbij Berlijn werden we zelfs genavigeert ove een heuse veerpont!
Ha, voor een paar euro werden we naar de overkant gevaren, best leuk.
De camping, loeidruk, we moesten even wachten en kregen een mooie ruime plek, en daar zit ik dan nu.
De omgeving is best bosrijk, en er huppen konijntjes op de camping, heel schattig.
Houdt dit weblog in de gaten en ik hou u op de hoogte van al mijn bevindingen en avonturen!
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3881-3888 van 8797 |
Volgende Pagina »
