Dit is het kortste filmpje dat ik ooit gemaakt zal hebben. En ik weet dat het fout Nederlands is, maar het dekt wel de lading. Het is meer mijn stijl om niet te verklappen dat die zo kort is en er dan een superlange inleiding bij te tikken, maar aangezien u dan zou kunnen denken dat er wat mis is met uw pc doe ik maar niet zo flauw.
Ik zie het als net even wat meer dan één foto, en weggooien is zonde.
Afgelopen winter. Stadspark Winschoten. Drijvende spekgladde brug die vastgevroren zit, en daaroverheen met een aangelijnde herdershond en op klompen. Hoort het kraken der ijs, hoort de wint en hoort mijn aanwijzingen,opmerkingen en aanbevelingen.
Rustig Quandy rustig Quandy rustig odverdomme kom wie mottn deur koh verzichjes verzichjes godveregloeinde tou mor, loop mor deur goed zo rustig verzichjes rustig rustig verzichjes Quandy, Quandy eem wachten halt oeh oe oe oe jaa, jippie.
Mensen moeten geen sorry zeggen als ze dat niet menen. Excuses geef je niet zomaar, dat doe je alleen als je er echt spijt van hebt en dat kenbaar wilt maken. En dat moet je alleen willen als het echt pure noodzaak is om nog te redden wat er te redden valt.
Een sorry komt pas als het leed al is geleden en de schade enorm. Een sorry houdt in dat men iets gedaan heeft wat absoluut niet kon.
Dus sorry zeggen omdat een lied niet mooi is? Kom op zeg. Of sorry zeggen omdat men een aantal tv programma`s niet kent?
Alsof ik log voor herkenning of erkenning. Neen, ik tik wat mij bezighoudt, en als mensen dan met een sorry komen dan word ik daar onpasselijk van.
Zeg dan dat het KUT Of WALGELIJK is, en kom niet met excuus.
Vooralsnog heb ik een klein probleempje, ik kan geen foto`s uploaden. Ik heb geen idee hoe dat komt, en er zal vast aan een oplossing gewerkt worden, en anders maar niet. U krijgt daar geen excuses voor.
In het kader van de nood een deugd maken begin ik nu met het tonen van een aantal reeds op de plank klaarliggende zelfgemaakte youtubefilmpjes die ik één voor één zal tonen.
Het is natuurlijk niet netjes om alleen de mooiste plekjes te filmen, dat geeft een verkeerd beeld. Dus vandaar dat ik nu deze weg koos, en ik kwam ook waar ik wezen wilde.
En wie later gaat kijken hoeft dat dan ook pas later bekend te maken, dat is wel zo leuk.
Ik kwam thuis na een dag werken en zag dat SimoneFM was neergestreken op het Marktplein. Vast en zeker om bekend te maken welke bands en allemaal optreden tijdens de komende Nacht van Winschoten.
De NCRV gaat in een buurt, ergens in Nederland, een beetje rondaanbellen met een foto van een buurtbewoner. Ze vragen of ze weten wie het is, of dat ze kunnen gissen hoe of wat, en een enkeling wordt aangeboden eens in de woning van de gefotografeerde te koekeloeren.
Twee buurtgenoten gaan dus in een woning kijken, en de bewoner kijkt vanuit een NCRV busje mee. De buurtgenoten denken hardop en babbelen over alles wat ze zien, ondertussen zien en horen we de reactie van de bewoner en dat verklaard altijd een hoop.
Op een gegeven moment gaan de koekeloerende buurtgenoten een DVD bekijken van de bewoner. Wij zien dat filmpje ook. Human interest.
Na het aanzien van zijn levensverhaal komt hij de huiskamer binnen. Men schudt handen, men lacht en de aftiteling gaat lopen.
In Therapie neemt de kijker mee op een fascinerende reis door de wereld van de psychotherapie en volgt zes weken lang, vijf dagen per week, therapeut Paul in zijn praktijk. In iedere aflevering zien we een sessie met een cliënt. Allen komen op een vaste dag in de week.
Nou ja, vaste dagen, ik uitzendinggemist alle dagen.
Dit programma betreft overigens een herhaling, maar voor mij is het nieuw. En reuze interesant.
Ik ervaar het als een hoorspel. Iemand komt bij de paatmeneer, en vertelt zijn of haar verhaal. En de praatmeneer stelt de geniale vragen. Diepgang, en inlevend, want men kan meegaan in de verhalen die verteld worden. Daarom lijkt het me zo een hoorspel, weinig acteurs, maar wel hele goede!
Ja, knap hoor, het komt levensecht over, maar wel op een kloppende manier. En het mooste vind ik nog dat de hoofdrolspeler, de aanhoor en praatmeneer, die dus eigenlijk nooit de hoofdrol speelt, praat op zijn beurt weer met een praatmevrouw, over de afgelopen gesprekken.
De jongeren in Van de Straat worstelen met verschillende problemen, die een geslaagde en gelukkige toekomst in de weg staan. Psycholoog Kas Stuyf helpt ze om hun leven weer op de rit te krijgen. In Nepal, ver van hun vertrouwde omgeving, daagt hij ze uit om het roer om te gooien. Alleen door keihard te werken kunnen Anouk, Jacky, Mariska en Rik de regie over hun leven terugkrijgen. Maar Kas gaat niet alleen met de jongeren aan de slag; ook hun ouders komen naar Nepal. Ook zij moeten leren om zich te bevrijden uit hun schijnbaar machteloze positie.
Oke, Nepal en wie betaalt dat en zo? En moet dat nou?
Want de jongeren zijn tuig, die jatten en overvallen en list en bedrog en doe toch normaal man. Maar toch ben ik wel geintereseerd in de psyche van de mens, want niks is voor niks.
Ik heb niet zin om alhier winkeldieven of overvallers te verdedigen. Ik vind wel dat dieven en overvallers ook mensen zijn, en dat het niet normaal is wat ze doen. En ondanks dat het zeer fout is wat ze gedaan hebben is dat toch met een reden. En zij moeten ook verder met hun leven, en graag op het juiste pad.
En als het helpt op deze manier...
Het is toch een zeer heftig programma, met zeer uiteenlopende jongeren en dito problemen. En zelfs een enkele godverdomme is er geeneens uitgeknipt.
Het is verdrietig hoe sommige communicatie met ouders telens weer spaak loopt, en goed als er een opening onstaat.
De NCRV heeft gemeend het programma niet NCRV showroom te noemen maar gaf de voorkeur aan de naam van Joris.
Hoe zou dat met de rechten zitten? Zou Joris zijn naam mogen gebruiken als hij over zou stappen naar de RTL? Zo mocht Rob Stenders nooit zijn VARA programmanaamtitel meenemen als die weer eens naar een commercieel ging.
Maar evengoed, in Showroom ontmoeten we bijzondere mensen. Mensen die leven op geheel eigen wijze, en ze zijn daar zeer content mee.
Voel je goed televisie waar ik een goed gevoel van krijg, zo bijzonder ben ik gelukkig dan ook weer niet, klein beetje maar.
Ik vond het niet zo fijn toen ik tijdens het smeren der brood een plak kaas op de keukenvloer liet vallen. Met een spetterende klap kwam het neer. Ik raapte het op zag nog meer op de vloer liggen. Een strookje met kruimels en stof, precies tot waar dus kennelijk mijn stofzuigrobot kan komen.
Op het zeil, vlak bij het punt waar de keukenkasten staan.
En ik vond dat erg fijn om te zien. Het bewijst dat mijn stofzuiger goed werk doet! De rest van mijn woning blijft dus continue spik en span door dat ding! Ik laat hem altijd zuigen als ik niet thuis ben, dus ik vertrouw er maar op dat hij bezig is. Regelmatig staat ie ergens nog op me te wachten, als die vastzit gaat die pauzeren en wachten tot ik thuis kom om hem te redden, en zijn afvalbakje leeg ik ook zeer regelmatig.
En die randen, die zuig ik zelf dan even met een echte stofzuiger, want die heb ik ook nog. Meteen tevens maar even langs alle andere hoeken in de andere vertekken gaan, en zag dat dat in mijn slaapkamer ook niet overbodig was. Daar dan geen kruimels, maar enkel stof, en dat is nu dus ook weg.
Samenvattend, robot kan niet overal bij en alles doen, maar het overgrote deel wel!
