Vannacht spookte het enorm, dat wil zeggen: wederom zeer heftige onweer en heel veel regen.
Het kwam met bakken uit de hemel.
De voortentvloer werd er zelfs nat van.
Tegen de ochtend hield het op met regenen, en later kwam de zon zelfs nog tevoorschijn en het werd nog een prachtige dag.
Echt een dag om even naar een nabijgelegen middelgrote Poolse stad te gaan.
Ondanks dat het centrum lastig te vinden was lukte het toch.
Mja, Pools, dat is net als in Nederland, zo her en der keurig netjes, met af en toe wat vervallende plekken.
Wel veel flatgebouwen, en weinig gevelpracht.
En heel veel kleine propvolle winkeltjes.
En via een winkel kwamen we terecht op een overdekte markt, met ook gedeeltes die niet overdekt waren.
Wel veel van hetzelfde, maar vooral veel.
En redelijk druk.
Nergens spreekt men engels, echt nergens, of het moet dan echt een litle bit zijn.
Maar met handen en voeten en gebaren lijkt het soms wel of ze het begrijpen, de wil is er in elk geval wel.
We kochten wat we nodig hadden, namen op een terrasje een kopje koffie en hadden de stad toen wel gezien.
Daarna nog even naar een klein provinciestadje geweest, we waren toch in de buurt, en dit stadje vind ik persoonlijk leuker.
Iets meer oudheid, en er was zelfs een boulevartje bij een watertje.
We besloten om savonds op de camping wat te gaan eten in de kantine aldaar, en daarvoor heb ik nog een klein uurtje gevouwfietst.
Al met al een prima vakantiedag, met hopelijk aankomende nacht eens geen onweer en storm, maar rust en slaap.
We zullen zien.
Vandaag de grote stad verlaten en onderweg om het Poolse platteland te verkennen.
In het campingboek hebben we twee leuke campings gevonden, waarvan de eerste niet meer bleek te bestaan.
Toen we waren waar de camping zou moeten wezen was die niet te vinden.
Een toevallig paserende poolse politiewagen stopte en door de open ramen vertelden ze ons dat er daar in geen velden of wegen een camping meer te vinden was.
Dus we togen maar anderhalf uur verder over de welbekende Poolse baggerwegen tot optie twee.
Deze camping is niet meer wat het geweest is, een vervallen zootje, maar nog wel plek.
Toen we aankwamen was totaal niet duidelijk waar we moesten zijn, maar een vriendelijke Pool maakte het ons duidelijk.
In het cafe/kantine konden we ons aanmelden, terwijl het daar een drukte van belang was met mensen die allemaal eten bestelden en kregen, en tussendoor moesten wij maar even geduld hebben.
En dat hebben we wel, we hebben immers vakantie.
Niemand sprak een ander woord dan Pools, maar ze begrepen ons toch.
We kregen een sleutebos mee met drie sleutels, eentje voor wc nummer 5, en douche nummer 10, waar de derde sleutel voor is is onbekend.
De camping ligt aan een meertje, en net op deze plek is een klein strandje en een heleboel jeugd maakte daar vandaag gebruik van.
We hebben zelf ook nog even lekker gezwommen, daar werden we weer mens van.
VOortent er voor gezet, daarna nog even een flink eind gevouwfietst, dat wil best in het licht glooiende Poolse landschap.
Veel meren hier, dus ook veel muggen.
Op maandag 29 juli 2013 was ik al vroeg uit de veren.
Enorme onweersbuien trokken over en de neerslag spoelde de zinderende hitte weg.
Toen het droog werd vouwfietste ik even naar een winkel voor wat witbroodbolletjes, engels kennen ze niet, maar met gebaren lukte het ook prima.
Des middags een fijne wandeling gemaakt door de ongerepte natuur, wel over paden natuurlijk, dat spreekt voor zich.
En daarna het dorpje eens nader verkend, er zijn best veel winkeltjes in de huisjes gemaakt.
Piepklein en nokvol, met meestal alleen een personeelslid dat wacht op een klant.
En ik heb een vervallen spoorlijn ontdekt.
Vakantie, en wat ik dan zoal tegenkom.
Zo zaten daar twee duiven aan de oever van de Wisla.
En werden er balonnen te koop aangeboden, voor wie er maar wilde.
Kunst, in één der vele parken van Warschau.
Er wordt, zelfs op zaterdag, druk gebouwd aan de nieuwe metrolijn.
Zo ver van huis en dan torentjes zien die me doen denken aan thuis.
Deze kerktoren is net even te hoog gebouwd om op mijn foto te passen.
Als u hier uw hand op legt of over wrijft wordt het lampje rood en hoeft een ander dat niet meer te doen, en de verkeerslichten springen dan vanzelf wel een keer op groen.
Mijn koffietafeltje, doet ook wel eens dienst als laptoptafeltje.
En dit is dan, gedurende de ochtend, mijn uitzicht.
Voor zolang het duurt natuurlijk, maar dat geldt eigenlijk wel voor het hele leven.
Pfoe, wat een hitte.
De afgelopen dagen was het boven de 20 graden, en nu is het voorbij geschoten tot boven de 30.
En dat is alles behalve aangenaam, maar altijd nog beter dan regen.
Het openbaar vervoer alhier heb ik nu onder controle, we waren in een flits over de rivier Wisla.
Mwa, niks te beleven daar, of men moet van nog meer winkeltjes houden.
We hebben even gewandeld door één van de vele schitterende parken, alhier in Warschau/Polen.
Een eekhoorn kwam tevoorschijn en kwispelde met zijn staart toen hij vlak bij een klein meisje was!
Daarna liepen we via de brug terug naar het oude centrum, voor een lekker glas cola en mensen kijken, en luisteren, want er was ook muziek.
Op tijd weer terug naar de caravan, daarna nog even gevouwfietst.
Warschau is zeer vlak, en her en der zijn wel fietspaden, als er ruimte voor is.
En soms houden ze ineens op, en moet men de drukke autorijbaan op.
En druk is het, de ochtendspits gaat rechtsreeks over in de avondspits, bijna geen doorkomen aan.
Ik fiets enkel over de fietspaden, me tussen het autoverkeer begeven doe ik maar liever niet want dat vind ik niet nodig.
Na het eten, buikje vol, de afvas gedaan en genoten van weer een heerlijk zwoele zomeravond.
En zo ziet de binnenkant van de tram er dus uit!
(met buiten een smurf met zijn kop tussen de boombladeren)
Toen de tram even stilstond zag ik op de gevel ineens de naam van mijn favoriete radioprogramma van Rising Flow Radio prijken!
Beiden wijlen overigens.
Ja, het gaat om de rode afbeelding, in het echt was het duidelijker te zien.
Wat een zonnigheid en wat een grauwe gebouwen.
Dit apparaat kan worden gebruikt voor kaartjes in te steken, indien in bezit.
Ik was even op een plek vlakbij de Poolse radio en tv, en die zijn gescheiden, zoals het hoort!
Flat, na flat, na flat, na flat, en buiten de foto nog veel en veel meer.
Het schijnt dat er een nieuwe bioscoopfilm is en iedereen moet en zal dat weten ook!
Deze locomotief staat even verderop ergens in een voortuin.
Tijdens een vouwfietstochtje kwam ik het tegen.
Tot zover dan, maar dat ziet u zelf ook wel.
Aangenaam dagje weer, met aangenaam weer in een best wel aangename grote stad.
Warschau, Polen.
Vooraleerst echter de hele ochtend ontspannen bij de voortent van de caravan, en tegen de middag de bus en tram genomen tot ergens waar we niet moesten zijn.
Een andere tram terug genomen die precies goed afboog en ons afzette waar we wel wilden wezen, namelijk de achterkant van het koningklijk Paleis.
Nou ja, we moesten binnen zijn, en dat konden we wel lopen.
Eerst kaartjes gekocht en die even verderop laten controleren, en dan de vertrekken door.
Vrijwel overal hingen schilderijen en het licht weerkaatste flink.
Maar schuin van voor waren de werken prima zichtbaar.
En elke zaal heeft natuurlijk een eigen suppoost.
Ook een labiele bezigheid, lijkt mij.
We kregen toch een aardige indruk hoe de rijke stinkerds met blauw bloed leefden.
Dit alles ten koste van de onderdanen, daar zijn de Polen gelukkig van verlost, wij nog niet.
Evengoed, na alle zalen te hebben bekeken en bewonderd de keldertrap nog even af.
Eens zien of daar meer was te zien dan alleen de garderobe.
Vloog er zomaar ineens een deur open, waarachter een zaaltje met drie schermen en een film met de geschiedenis van zowel Polen als Warschau.
Dit alles heeft plat gelegen en is na de oorlog helemaal herbouwd.
Schitterend gedaan.
Mooie plafonds, en de vloeren piepen dat het een lieve lust is.
En wat is oorlog toch iets verschrikkelijks, bah.
We konden op een gegeven moment nergens de uitgang vinden, maar raakten uiteindelijk toch buiten.
Via een klemmende en piepende deur, dat wel.
Daarna maar even naar het park, eens kijken naar het graf van de onbekende soldaat, en tevens de wisseling der wacht eens aanschouwd.
Het is theater allemaal.
Vervolgens heb ik nog genoten van de vele roltrappen in een winkelcentrum.
Zoveel winkeltjes, zoveel mensen, zoveel drukte, trams, auto`s, bussen, drukte.
Ik voel me dan altijd zo overbodig op deze wereld, en dat is ook wel eens goed.
Daarna nog lekker gegeten bij een tent waar ze alleen een menukaart in het Pools hebben.
Maar de ober kon wel goed engels en hielp een handje.
Pinnen kon daar echter niet, maar dat was voor ons ook geen probleem.
Trams en bussen zijn overigens geheel gratis in Warschau, en de metro ook, de poorten staan open en er is geen controle.
Tot zover dan deze dag, morgen weer eentje.
Ik ben in Polen, ik zeg het maar even.
Daar staat dit gebouw overigens slechts één keer.
Maar op een weblog mag de weblogger lekker doen wat ie wil, en kan.
Maar photoshop doe ik dus niet aan, ik hou alles graag puur natuur.
Een ware weblogger logt gewoon door, ook tijdens de vakantie.
En leest andere weblogs, ook tijdens de vakantie.
Maar dat doe ik dus niet, andere weblogs lezen, als ik vakantie heb hou ik het alleen bij mijn eigen log.
Vandaar ook dat er zo weinig bezoekers zijn, hoewel dat ook wel weer meevalt
Evengoed is mijn weblog nu even een dagboek, en dan vooral leuk voor mezelf.
Bij nader inzien is Warschau toch niet helemaal zo`n kutstad.
Nu ik ontzettend veel wolkenkrabbers heb gezien doordringt ook de schoonheid daarvan me.
Alleen die reclame overal kan me nog niet zo bekoren.
Het openbaar vervoer begin ik ook al onder de knie te krijgen.
Temeer daar ik ontzettend goed oplet natuurlijk.
Gisteren zag ik uit de busraam dat er tramhaltes waren, en de dichtsbijzijnde zo`n twee kilomter van de camping.
Dus vandaag de bus genomen en na twee kilometer uitgestapt en aldaar met de tram het centrum in.
Wel even de tramnummers bij de halte genoteerd voor de terugreis.
Oke, waar het verdacht veel op een centrum leek uitgestapt, en daar zag ik al het Paleis van Cultuur en Wetenschap opdoemen!
Een prachtig mooi gebouw met echte Russische uitstraling, en een hypermoderne lift.
We waren zo boven, en genoten van het werkelijk schitterende uitzicht over heel Warschau!
In de lift zat een liftbediende en dan besef ik weer wat voor leuk werk ik toch heb.
Overigens, kaartjes kopen kon alleen cash, op zich wel bijzonder in deze tijd, maar pinautomaten waren tevens aanwezig.
En we konden in dat gebouwtje ook kaartjes kopen voor een toeristische citytripbus.
De verkoopdame vertelde ons dat we konden kiezen uit rode bussen, die een ronde van één uur maakte, of de gele bus, die er twee uur over deed!
En, vermelde ze er duidelijk bij, de prijskaartjes waren gelijk!
En, om het nog duidelijker te maken, de gele bus liet door zijn langere ronde ook veel meer zien natuurlijk.
Het opstappunt legde ze ook prima uit, en hij zou daar langskomen om twee minuten voor drie.
We moesten ondergronds langs om daar te geraken, langs allemaal drukke en kleine winkeltjes, waarvan het me verwonderd dat die een bestaan hebben.
Evengoed, we gingen lekker zitten bij de rotonde waar de bus zou komen, en die kwam almaar niet.
Maar drie kwartier te laat kwam die alsnog en we gingen mee en zagen alles van Warschau waar de bus ons langsreed.
We herkende plekken waar we eerder geweest waren, en we zagen veel nieuwe plekken.
We kwamen langs allerlei monumenten en door allerlei wijken.
Daarna nog heerlijk gegeten en bij de caravan geraken verliep dit keer ook soepeltjes.
Wel vroeg donker hier.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3889-3896 van 8797 |
Volgende Pagina »
