Koninginnedag 2013 bracht ik door in Winschoten. Ook al omdat ik de dag er na gewoon moest werken en ik wegens omstandigheden toch niet echt in staat was om te feesten. Bovendien had ik nu een bijzonder fraai uitzicht over een gedeelte van de vrijmarkt op het Marktplein.
Ik filmde een kleine impresie. De smurfen die u ziet was zo`n beetje het eerste waar mijn oog op viel toen ik uit het raam keek en lagen daar beneden echt niet langer dan nodig.
Als je ouder wordt kan je gaan denken dat vroeger alles beter was. Omdat je eerst leerde hoe het allemaal in elkaar stak, en dat dat zo gekomen is door verandering/verbetering.
En dan schiet het veranderen door en wordt het minder in plaats van beter. Is het daadwerkelijk zo dat dingen minder worden, of heeft dat met het tellen der jaren te maken?
Een voorbeeld van een verandering die ik een verbetering vind is het verbod op de trekplank. Voorheen moest men wel eens een raamkozijn schilderen dat te breed was om met een ladder overal bij te kunnen. Men zette dan aan de linkerkant een ladder, en eentje aan de rechterkant. Op beide ladders kwam een zogenaamde ladderbankje te zitten, waarbovenop dan weer een uittrekbaar uiterst wiebbeldende trekplank te liggen. Los en zonder leuning en eigenlijk alleen geschikt voor lichte uiterst leninge durfallen. Gelukkig werden die dingen verboden en zijn nu steigers verplicht, met leuning! Of hoogwerker of andersinds, geen trekplanken meer, hoera.
Een verandering dat me ronduit tegen de borst stuit is het schilderwerk op zich. Voorheen moest ik alleen weten wat ik moest schilderen en gaf ik de behandeling welke ik nodig achte.
Als schilder zie je wel of de kit vervangen moet worden, of de stopverf, en hoeveel er gegrondverft moet worden en of afbranden nodig is of alleen een krabber voldoende is.
Tegenwoordig worden alle te behandelen opjechten eerst geinspecteerd door een adviseur. En die komt dan met een rapport. En we moeten dan een A, B of C behandeling geven.
En dan is A even opppervlakkig en dan snel aflakken, B is dan er iets meer aan doen, en C is alles verwijderen en opnieuw aanbrengen. En dat staat dan ook nog allemaal op papier in lange volzinnen.
Ik ben dus van de generatie die zelf wel kan oordelen en bekijken en doen. Maar ik word dus geacht op de papieren te kijken en het volgens de papieren te gaan doen.
Dus ik grondverf te veel. En als ik minder grondverf dekt het lastiger en zie je de schuurkrassen doorschemeren, en daarom moet ik niet zo hard meer schuren maar met een kussentje gaan werken.
Ik met een kussentje en dan hops aflakken en door naar de volgende? Omdat zo`n kerel dat wil?
Mja.
Kijk, ik doe waarvoor ik aangenomen ben, schilderen. Maar ik voel dat ik merk dat het me tegen gaat staan als ik dingen moet doen waar ik niet achter sta. Dus ik hou me maar aan de schuurpapier en doe alles zoals ik het wens. En zo smurfen wij voort.
Leg een steen onder je kussen Brand voor mijn part een kaars Slacht een lam Maar red mij niet
Zet een rare muts op Duw briefjes in een muur Voorspel de toekomst Maar red mij niet
Laat je baard staan Ach man, laat je baard staan Maar red mij niet
Trek een jurk aan Ach man, trek een mooie paarse jurk aan Maar red mij niet
Restaureer je kerk Stuur je kinderen ten oorlog Lees handen tot je blind bent Maar red mij niet
Slik vitaminen tegen kanker Was je handen in vuur Versier je voorhoofd met een stip Maar red mij niet
Jouw hemel Is voor mij de hel Een hemel met jou Is de hel voor mij
Richt je billen naar het westen Zeg dagenlang hetzelfde woord Laat je bevrijden door een UFO Maar red mij niet
Loop met fakkels door de straten Zeg dat het lukt als je maar wil Ga op je knieën tot ze blauw zien Maar red mij niet
Laat mij in mijn zeven sloten Laat mij de draad volslagen kwijt Aan gezelligheid ten onder Richting eindeloze tijd
Uit volle borst op weg naar nergens Zonder reden zonder doel Met m'n zeden en m'n zonden En mijn angstig voorgevoel Laat mij mijn kont tegen de krib Laat mij dit goddeloze lied Hef jij je handen maar ten hemel Maar red mij niet
Leuk toch he, die reclameborden langs de bouwput en dan alleen datgene op de foto knippen wat ik blief.
En zo vermaak ik een ieder er mee die er maar mee vermaakt wi worden.
Dan wil ik tevens even van deze gelegenheid gebruik maken door te vermelden dat op vrijdag 12 juli de Nacht van Winschoten weer gehouden wordt, en wel te Winschoten.
Toen ik daar liep, in Winschoten, dacht ik, dat is toch een prachtig voorbeeld van spuugelijke architectuur. Maar eenmaal op het plaatje geschoten vind ik het nog wel meevallen, het is wel een blokkendoos, maar best een aangename.
Ja, er zijn meer podia met meer artiesten, maar dit staat dus onderaan mijn balkonnetje allemaal.
Hoeveel plaatsen zullen er zijn met een echte kloostervallei he. Klooster is hier niet meer, en een vallei?
Kijk, en dan nu waar het allemaal om te doen is, hoe staat het er voor met de in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker.
En aangezien ik niet echt een idee heb waar op te letten doe ik maar wat.
En het wordt vast heel mooi.
En ik denk dat ik voortaan op maandag ga kijken hoe ver ze zijn, maar och, dat doet er niet zo toe.
Het gaat om het resultaat, en dit is een sfeerplaatje in Winschoten Plan Zuid.
Wat was het prachtig, deStichting Rijdend Motorsport Museum tijdens pasen te Winschoten.
Pasen is altijd raar, zomaar een maandag vrij in het kader van jezus.
Winschoten organiseert elk jaar met pasen, en met pinksteren, iets op het haven en industrieterein.
De winkelstraat en overdekt centrum zijn dan gesloten, en het vermaak vindt dan daar plaats, en de winkels op het nabijgelegen postilterein zijn dan wel open.
Hoogtepunt was dit jaar de demontratie van de Stichting Rijdend Motorsport Museum. De zon scheen, het was zelfs lekker weer, heerlijk, in dit koude voorjaar, en het was al gezellig druk.
De burgemeester hield een toespraak en reed wat rondjes mee in de zijspan. Tevens was er een markt en oldtimers en dat soort dingen allemaal, en veel leuks voor kinderen.
( twee patat, drie broodjes hamburger = 14 euro, tis toch wat he)
A.J. Broekema (zijn voornaam is onbekend) is een typetje, de producer, uit het radioprogramma Ronflonflon met Jacques Plafond dat werd uitgezonden van oktober 1984 tot en met januari 1991. De rol werd gespeeld door Jan Vermaas.
Ook speelde hij deze rol in de van het radioprogramma afgeleide televisieserie uit 1986 Plafond over de vloer. In werkelijkheid was Rogier Proper de producer van het programma.
Broekema was streng en formeel, vertrouwde blindelings op zijn computer en rookte altijd pijp waarvan hij een groot aantal in zijn bezit had. Hij was chaotisch van aard en lag regelmatig in de clinch met Jacques en Wilhelmina Kuttje junior, die hem dan voor 'Broekelul' uitmaakte. Ook zong hij af en toe een liedje zoals de Computerrap.
Hij had een broer Kees, die bassist was, en de bijnaam Koos Jurk droeg. Zijn assistenten waren Flip Romanov en Anneke Rol. Tijdens de Tour de France was hij afwezig en verzorgde hij een live verslag uit Frankrijk voor Ronflonflon.
In uitzending 210 kreeg hij ruzie met Jacques die kwaad wegliep waarna Broekema zelf de presentatie overnam en het programma omdoopte in 'Ra Ta Ta met A.J. Broekema waarbij onder meer het liedje De Chef ten gehore werd gebracht. In uitzending 211 werd hij door VPRO-directeur Jan Haasbroek geschorst, waarna Wilhelmina Kuttje junior de presentatie voor één uitzending overnam en Flip Romanov tijdelijk producer werd. In uitzending 212 kwam Jacques Plafond terug. Later kreeg ook Broekema zijn functie weer.
Neemt u lekker plaats op dit bankje in Winschoten Zuid, dan neem ik u vervolgens mee naar mijn afgelopen hemelvaartweekeinde in Amsterdam.
Alwaar ik me nog steeds in het Scheepvaartmuseum begaf en me daar toch een flink aantal schitterende plaatjes schoot, zegt hij bescheiden.
Een mooi schip, een mooi pand, een mooie dag, het leven is goed.
En daar ben ik al wel eens bovenop geweest, maar nog nooit in! Staat op de planning.
Ik heb iets met wc`s.
Achter het net, maar dan zonder Barend Servet!
Ik heb in dit vertek even op het bankje gezeten en gezellig gelachen. Er kwamen in die tijd een aantal hollanders binnen, en die lui is altijd lachen! Zo nauw, iedereen sprak zijn of haar oprechte verbazing uit, niemand uitgezonderd, allemaal bijzonder.
En ik kijk altijd liever van binnen naar buiten dan van buiten naar binnen, dit voelt veel minder als gluren.
Ik noem dit werkje: ZONDER WIND.
Kijkje naar boven, mast.
En dit is dan de trap naar toekomst, of naar het verleden. We zullen zien, we smufen voort!